Τὰ ἀποτελέσματα ὅλων τῶν πράξεων τῆς ζωῆς μας, ἐφόσον ἀκολουθοῦν τοὺς κανόνες, συγκλίνουν καὶ ὁδηγοῦν στὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ στόχο, τὴν εὐδαιμονία. Αὐτὴ ἦταν τὸ «ἔπαθλο», στὸ ὁποῖο προσανατολίζοντο οἱ ἀρχαῖοι μετὰ ἀπὸ τὴν μύηση στὰ μυστήρια. Μέρος τοῦ ὅρκου ἦταν, ἡ συνεχὴς προσπάθεια ἐκπληρώσεως τῶν ἐπιταγῶν τῆς μυήσεως, ποὺ σκοπὸ εἶχαν τὴν κατάκτηση τοῦ τελείου (εὐδαιμονία).
Μεγάλη Ἱστορία…

Σὲ κάθε πόλη τῆς Ἑλλάδος καὶ σὲ ὅλες τὶς χρονικὲς περιόδους, αὐτὸ ἴσχυε. Ἴσχυε στοὺς Κυκλαδίτες, στοὺς Μινωῆτες, στοὺς Μυκηναίους, χιλιάδες χρόνια πρίν. Σήμερα τὰ λέμε Ἐλευσίνια μυστήρια μὲ τὸ γουρουνάκι! Μόνον Ἐλευσίνια, μὲ ὅλα τὰ ἄλλα νὰ ἀποκρύβονται! Βέβαια, καλὰ ποὺ ὑπάρχει τὸ γουρουνάκι καὶ τὰ συνδέει ὅλα αὐτά!
Ἄλλη μεγάλη Ἱστορία…

Πήγαινε λοιπὸν ὁ ὑπὸ μύησιν μὲ ἕνα γουρουνάκι γιὰ θυσία, τὸ ὁποῖο καὶ θὰ ἔτρωγαν μετὰ τὴν μύηση. Ἡ μερίδα τοῦ μυημένου πλέον, ἦταν τὸ κότσι! Τὸ διπλὸ παράλληλο κόκκαλο μὲ τὴν ἀποχώριση, τὸ ἔπαιρνε μαζύ του καὶ τὸ ἐφύλασε σὲ ὅλη του τὴν ζωή! Ἦταν ἐκεῖ γιὰ νὰ τοῦ θυμίζῃ διαρκῶς, τὴν δύσκολη ἐπιλογὴ ἀναζητήσεως τῆς εὐδαιμονίας.

Τσίντσιφος Ἀστέριος