Τὸ τελευταῖο ἀντίο… 
Ἐπειδὴ «εἶναι ζήτημα ὕφους».
Βαρειὰ ἡ ἥττα Καμμένου καὶ ἡ ἐξαφάνισις τῶν ΑΝΕΛ ἀπὸ τὸν πολιτικὸ χάρτη.
Ἀπολύτως προσωπική του εὐθύνη.
Ἐμετρήθη κι εὑρέθη πολλὰ ὀλίγος.
Οὐδέποτε εἴχαμε ἕναν, ἀλλὰ πάντα εἴχαμε δύο καμμένους, ποὺ ὁ ἕνας ἀντέφασκε τοῦ ἄλλου…
Ἕνα μοναδικὸ φαινόμενο διχασμένης προσωπικότητος.
Ἤθελε νὰ ἑνώσῃ τὸν «πατριωτικὸ χῶρο» καὶ νὰ σώσῃ τὴν Ἑλλάδα.
Ἀλλά, σὰν «Ἀναγκαῖο Καλὸ» ἤθελε νὰ ἐλέγξῃ καὶ τὸν «μικρὸ Ἀλέξη» καὶ ἔτσι εἰσῆλθε στὴν συγκυβέρνηση.
Ἔγινε ὑπουργὸς καὶ «στρατάρχης»… Ἔζησε δηλαδὴ τὸ ὄνειρό του… 
Θὰ κατεψήφιζε τὴν «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν», ἀλλὰ οὐδέποτε ἔθεσε θέμα ἐμπιστοσύνης στὴν κυβέρνηση.
Ὁ ὁρισμὸς τοῦ παλαιοκομματισμοῦ.
Καὶ κάπως ἔτσι ἔληξε ἡ καριέρα του, ἀλλὰ μαζὺ καὶ τὰ ὄνειρα πολλῶν ἁγνῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν.
Νὰ εἶσαι σίγουρος λοιπὸν πὼς δὲν θὰ μᾶς λείψης.
Ὅσο γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ εἶναι πολὺ καλλίτερα προστατευμένη δίχως σου…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.