Ἐδιάβασα ἕνα σχόλιο κι ἔμαθα, ἐπὶ τέλους, τὸ πῶς σκοπεύει τὸ ἀλεξέι νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τὰς ἐκλογὰς (λέει!!!)…

«Δὲν ἔχει ξαναγίνη νὰ διενεργῇ ἐκλογὲς κομματικὴ κυβέρνησις ἀντὶ ὑπηρεσιακῆς.
Βρωμᾶ πονηρὲς προθέσεις…»

Α.Β.

Ὅμως… Μᾶλλον ἀγνοοῦμε (ἢ λησμονοῦμε) πὼς πράγματι ἔχει δικαίωμα τὸ ἀλεξέι νὰ πράξῃ ἔτσι…

Γιὰ νὰ ὁρισθῇ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησις πρέπει νὰ παραιτηθῇ ἡ κομματική, ὅπως ἀναφέρεται στὸ «Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων». (Γιὰ τὸ ἐὰν καὶ κατὰ πόσον εἶναι ὅλο αὐτὸ «σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων», θὰ τὸ ἀφήσουμε πρὸς ὥρας…!!!)

Ὅμως, ὅπως ἀναφέρεται καὶ στὸ προηγούμενον ἄρθρον (37) αὐτά, τὰ περὶ πλειοψηφίας καὶ ἐντολῆς σχηματισμοῦ κυβερνήσεως (καί, κατ’ ἐπέκτασιν τῆς γνωστῆς-ἀγνώστου- δεδηλωμένης), ἀναφέρονται στὴν ἀρχὴ κι ὄχι στὸ τέλος. Κοινῶς; Αὐτὰ συμβαίνουν ὅταν μετὰ ἀπὸ ἐκλογὲς προκύψουν (ἢ δὲν προκύψουν) δυνατότητες σχηματισμοῦ κυβερνήσεως.

Κατ’ ἐπέκτασιν, σήμερα εἰδικῶς, ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὶς πρόωρες ἐκλογές τους, αὐτὰ εἶναι ψιλὰ γραμματάκια. Ἐὰν θέλῃ τὸ ἀλεξέι θὰ παραιτηθῇ, ἀλλὰ ἐὰν δὲν θέλῃ δὲν θὰ τὸ πράξη. Ἔχει, βάσει τοῦ «συντάγματος τῆς Ἑλλάδος» τὸ δικαίωμα τῆς ἐπιλογῆς.

Εἶναι ἁπλούστατον λοιπόν… Δὲν ὑπάρχει (ἐπισήμως) κάποιος νόμος (τους, νὰ τὸ ἐνθυμούμεθα) ποὺ νὰ ὑποχρεώνῃ τὸ (κάθε) ἀλεξέι νὰ παραιτηθῇ.
Κατανοητόν;

*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ἐγὼ πάλι, κατόπιν τούτου, ἀναγκαστικῶς ἀνέσυρα ἀπὸ τὴν μνήμη κουβέντες καὶ φόβους φίλων, πού, ἐδῶ καὶ καιρό, ἰσχυρίζοντο πὼς τὸ ἀλεξέι δὲν θὰ ἀφήση εὔκολα τὶς καρέκλες του καὶ πὼς ἐὰν κάτι συμβῇ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς περιόδου, θὰ μετατρέψη τὴν (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) τύποις (κι ὄχι οὐσιαστικῶς) ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησίν του σὲ «κυβέρνησιν ἐθνικῆς ἀνάγκης» γιὰ νὰ διαχειρισθῇ πάλι μοναχούλι του τὴν ὁποιανδήποτε πιθανὴ ἀνάγκη καὶ γιὰ νὰ παραμείνῃ σὲ θέσεις ἐξουσίας.
Πολὺ πιθανόν, ἀπαντῶ… Ἀλλά πῶς θά προκύψη ἀνάγκη; Καί ποίας φύσεως θά εἶναι αὐτή;

Κοινῶς; Ποία ἀνάγκη θά μποροῦσε νά προκύψη ὥστέ νά τόν «ἀδειοδοτήσῃ» νά μᾶς «ἀποσώσῃ», εἰδικῶς τώρα πού ἔχασε κάθε πιθανότητα διατηρήσεως τῆς ἐξουσίας;
Βρὲ παιδιά… μᾶς τὸ διατυμπανίζουν ἅπαντες μὲ ὅλους τοὺς τρόπους… Ἁπλῶς τὰ «κομματάκια τοῦ πᾶζλ» δὲν συνδέονται εὔκολα. Ἔ;

Τί νά πῶ ἐγώ τώρα; Ὁ θρίαμβος τῶν συνωμοσιολόγων ἤ κάτι χειρότερον;

Πάντως τὸ ἀλεξέι, ἐκτὸς ἀπὸ ἀνακουφισμένον εἶναι καὶ περιχαρές.
Διατί, κατὰ κάποιους, φεύγει.
Διατί, κατ’ ἐμέ, κάπου προσβλέπει, ἐνῷ ταὐτοχρόνως, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἔλαβε ἐντολὴ νὰ ἀποχωρήσῃ, κάτι ἐπιδιώκει. Τί; Πῶς; Πότε; Ἀγνοῶ…

Θά προλάβη ὅμως; Δέν θά προλάβη; Τί νά σᾶς πῶ; Μὲ προφητείες δὲν ἐνασχολοῦμαι. Ἁπλῶς παρατηρῶ καὶ καταγράφω τὶς σκέψεις μου.

Φιλονόη