Ὅταν ἤμασταν μικροὶ πηδούσαμε τὰ κάγκελα στὶς παραλίες γιὰ νὰ μὴ πληρώσουμε εἰσιτήριο. Τὸ κάναμε σὲ Ἄλιμο, Βούλα καὶ Βουλιαγμένη (Ὠκεανίδα). Κάποιες φορὲς στὴν Βούλα μπαίναμε περπατητοὶ γιαλὸ γιαλὸ καὶ στὴ Βουλιαγμένη περνούσαμε μέσα ἀπὸ τὸ «Ἐν Πλῷ», τὸ μαγαζὶ τῶν πλουσίων σκαφάτων (ἢ ὅπως σκατὰ λέγεται τώρα).
Ἀργότερα ὅταν ἐζόρισαν τὰ πράγματα μπαίναμε κολυμπῶντας καὶ μετὰ ἕνας συνεργὸς μᾶς περνοῦσε τὰ τσουμπλέκιά μας ἀπὸ τὰ κάγκελα. Ὅταν μπαίνῃς ἀπὸ τὴ θάλασσα θεωρεῖσαι ναυαγὸς καὶ δὲν μποροῦν νὰ σοὺ κάνουν κάτι. Σοῦ κλάνουν τὰ @ρχίδια. Δὲν γινόταν διαφορετικὰ διότι κατεβαίναμε παραλία 25 φορὲς τὸν μήνα, ἐφ’ ὅσον θὰ ἔπρεπε νὰ πουλήσουμε νεφρὸ γιὰ νὰ πληρώσουμε τὰ νταβατζιλίκια ποὺ ζητοῦσαν.
Ἐφέτος λέω νὰ τὸ δοκιμάσω γιὰ πρώτη φορὰ στὸν Ἀστέρα καὶ μάλιστα Σαββατοκύριακο ποὺ ἔχει μόνον 70 εὐρῶ εἴσοδο.
Θὰ βγάλω καὶ σέλφι μὲ φόντο χουντόγερους καὶ μποτοξαρισμένες βίζιτες.
Ζήτω ἡ πλεμπάγια!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.