Ὁρισμένοι ἀδυνατεῖτε νὰ ἀντιληφθεῖτε ὅτι ὁ Κυριάκος, ἡ Ντόρα, ὁ Βαρουφάκης καὶ ὁ Κρίτων Ἀρσένης εἶναι στὴν ἰδίαν πλευρὰ τῆς πολιτικῆς.
Ἁπλὰ ὁ Κρίτων Ἀρσένης ἔχει τὴν γενναιότητα νὰ λέῃ πράγματα 2-3 χρόνια πρὶν τὰ πῇ ὁ Κυριακούλης.

Στηρίζουμε λοιπὸν τὴν πρότασή του γιὰ γυναίκα, μουσουλμάνα καὶ παρανόμως εἰσελθούσα μετανάστρια γιὰ πρόεδρο τῆς δημοκρατίας ἀπὸ σήμερα, γιατί ἐκτὸς ἀπὸ εὐρωπατριῶτες εἴμαστε καὶ προοδευτικοί.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ἀσχολούμενος ὅμως γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ μὲ τὸ «εἰσβολικό», ἂς ἐπαναλάβουμε (διότι ἐπανάληψις μήτηρ μαθήσεως) τὰ αὐτονόητα.

Ἀνθρώπινο εἶναι τὶς ἀπόψεις μας νὰ τὶς διαμορφώνουμε μέσα ἀπὸ τὶς ἀνάγκες μας ἀφ’ ἑνὸς καὶ ἀπὸ τὸν κύκλο μας ἀφ’ ἑτέρου.
Ἔτσι ὁ κύριος Μητσοτάκης θεωρῶντας ἀνάγκη μας τὴν ἀπόλυτο εὐθυγράμμιση στὸ θέμα μὲ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη, δὲν μπορεῖ νὰ προτείνῃ διαφορετικὲς πολιτικὲς ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες τοῦ Βερολίνου καὶ τῶν Βρυξελλῶν.
Αὐτὸ εἶναι μία πραγματικότης.

Μία ἄλλη πραγματικότης εἶναι ὅτι ἡ ἀδελφή του εἶναι ἐδῶ καὶ χρόνια ἐξέχον μέλος τῆς action aid, ἡ δὲ πρώτη του ἐξαδέλφη καθηγήτρια κυρία Λιμπεράκη μέλος τοῦ ΔΣ τῆς solidarity now τοῦ γνωστοῦ ἱδρύματος Σόρος.

Ὁ κύριος Μητσοτάκης δὲν ἀνταλάσσει ἀπόψεις μὲ τὸν κάθε ἱδρωμένο φανατίλα βρωμοδεξιό, ἀλλὰ μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του καὶ τῆς τάξεώς του.

Εἶναι ἠλίθιο λοιπὸν κάποιοι μαλλιαροδεξιοὶ νὰ περιμένουν σκλήρυνση τῆς θέσεώς του στὸ θέμα.

Μόλις πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων, μαζὺ μὲ ἄλλες δέκα ΜΚΟ, οἱ ὀργανώσεις τῆς οἰκογενείας του, ἐζήτησαν μεγαλυτέρα φροντίδα καὶ διαδικασίες ἐντάξεως γιὰ τοὺς εἰσβολεῖς.
Θὰ ἦταν κακοὶ τρόποι γιὰ τὸν κύριο Μητσοτακη νὰ πράξῃ ἄλλως πώς.

Κάποιοι ἄνθρωποι πρέπει νὰ βλέπουν καὶ λίγο παραπέρα ἀπὸ τὴν πλέμπα τῆς δεξιᾶς ποὺ τὸν ψηφίζει.
Ἐξ ἄλλου αὐτὴ ἡ πλέμπα εἶναι μόνον γιὰ φτύσιμο.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Βγῆκε, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν, πυροσβέστης, μὲ τὴν γυναίκα του, στὴν χριστουγεννιάτικη ἀγορὰ τοῦ Ἄουγσμπουργκ καὶ ἐξυλοκοπήθη μέχρι θανάτου ἀπὸ συμμορία ἕξι 18χρονων, μὲ συνηθισμένα γερμανικὰ ὀνόματα ὅπως Χαλίλ, Μουρᾶτ, Χασᾶν κλπ.
Μία συνηθισμένη Τετάρτη δηλαδὴ στὴν εὐρωπαϊκή μας πατρίδα.
Ἀλλαχοῦ ἄχμπαρ.

Σᾶς ἔγραψα λοιπὸν γιὰ τὸ περιστατικὸ στὴν Βαυαρία (Ἄουγσμπουργκ, μὲ τὸν παραπάνω πυροσβέστη), ὁ ὁποῖος ἐξυλοκοπήθη μέχρι θανάτου ἀπὸ συμμορία ἕξι νεαρῶν μὲ ὀνόματα Χαλίλ, Χασᾶν κλπ.

Δὲν ὑπάρχει κάποια ἀμφιβολία, ὅτι τὸ μεταναστευτικὸ γιὰ τὶς κεντροευρωπαϊκὲς χῶρες εἶναι πρωτίστως θέμα κοινωνικῆς συνοχῆς καί, ἐὰν ἐξακολουθήσῃ ἔτσι, σὲ ὁρατὸ χρονικὸ διάστημα, θὰ δημιουργήση δύο κοινωνίες ποὺ θὰ ἀλληλοϋποβλέπονται καὶ σὲ ὁρατὸ διάστημα σὲ «ἐμφύλιο» (civil war εἶναι ἡ ὀρθὴ ἀπόδοσις μιᾶς καὶ ὁ ἐμφύλιος ὑποδηλώνει ἐνδοφυλετικὴ ἀντιπαράθεση).

Σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο οὐδεὶς γνωρίζει τὸ ποιὸς θὰ εἶναι ὁ νικητής… Μπορεῖ δηλαδὴ τελικὰ νὰ ἐπικρατήσουν οἱ λευκοὶ παλαιοὶ χριστιανοὶ καὶ μὲ πόνο καὶ δάκρυα νὰ ἐπανασυστήσουν τὴν κοινωνία τους.

Ἀντίθετα ὅμως τὸ ἴδιο θέμα στὴν Ἑλλάδα προσλαμβάνει διαστάσεις ἐθνοκαθάρσεως, δεδομένης τῆς γειτονιᾶς μας.
Ὁποῖος δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεται, ἂν δὲν εἶναι ἠλίθιος εἶναι ἐπικίνδυνος.

«Ἕνας»

Σημείωσις

Οἱ Ἕλληνες, στὴν καλλιτέρα περίπτωση, πιστεύουν ὅτι εὑρισκόμεθα στὸ 1914, παραμονὲς τοῦ μεγάλου πολέμου καὶ στρατόπεδα καὶ συμμαχίες ἀνὰ – κατατάσσονται.
Θεωροῦν ὅτι ὅπως τὸ 1914 (ἢ ἀκόμη καὶ τὸ 1939) ἡ συμμαχία μὲ τὸν νικητὴ θὰ λύση τελικῶς τὸ πρόβλημά τους.
Θεωροῦν ἐπίσης ὅτι ὅπως τὸ 1914 ἡ Τουρκία θὰ διαλέξη τὸ λάθος στρατόπεδο καὶ τελικὰ θὰ ἡττηθῆ πρὸς μεγάλη μας χαρά.
Ὅμως δὲν εἴμαστε στὸ 1914 ἢ στὸ 1939 σὲ ἕναν ἐνδοοικογενειακὸ δηλαδὴ πόλεμο κυριάρχων, μεγάλων «λευκῶν» δυνάμεων. Εἴμαστε γιὰ μὲν τὴν Ἀνατολὴ στὰ 1400 γιὰ δὲ τὴν Δύση στὰ 730.

Ἡ μουσουλμανικὴ θρησκεία εἶναι τὸ μοναδικὸ σύστημα ἀξιῶν ποὺ ἐγγυᾶται τὴν παγκοσμιοποίηση ποὺ τόσο λατρεύουν οἱ δυτικὲς ἐλίτ.
Παγκοσμιοποίηση λοιπὸν θὰ ἔχουμε ἀφοῦ τόσο τὴν ἐπιθυμοῦμε μὲ τὸ μοναδικὸ δόγμα ποὺ μπορεῖ νὰ τὴν ἐπιβάλῃ, τὸ ἰσλὰμ δηλαδή.

Ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴν ζοφερὰ πραγματικότητα οἱ παρηκμασμένες κοινωνίες τῆς Δύσεως ἀντιτάσσουν τὴν «κοινωνία τῶν πολιτῶν» καὶ ἀλλὰ ὀρθοπολιτικὰ ἀφηγήματα.
Δὲν ὑπάρχει κάποια ἐλπὶς μέσα ἀπὸ τὸ σημερινὸ πλέγμα ἀξιῶν καὶ οὔτε εἶναι κάποιος διατιθεμένος νὰ προτάξῃ ἕνα καινούργιο.

Ὁ κομμουνισμὸς ἀπέτυχε, ζήτω τὸ ἰσλάμ.
Περὶ αὐτοῦ πρόκειται.