Περὶ προέδρου δημοκρατίας καὶ ἐπειδὴ πολλοὶ φίλοι μὲ κατηγοροῦν ὅτι κάνω τυφλὴ ἀντιπολίτευση χωρὶς καμμία πρότασi (ποὺ κάνω).

Μία δύο σκέψεις.
Ἡ ΝΔ εἶναι ἕνα τελειωμένο κόμμα, ποὺ προόρισται νὰ κυβερνήσῃ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα πέραν τῆς τρεχούσης τετραετίας δηλαδή.
Αὐτὸ θὰ γίνη γιὰ πολλοὺς λόγους… Ἀρχικῶς γιατί οἱ Ἕλληνες εἶναι ἐξαιρετικῶς συντηρητικοὶ (μὲ τὴν ἔννοια τῆς λέξεως κι ὄχι τὴν ἰδεολογική της φόρτισι). Ἐπιπροσθέτως ὅμως εἶναι καὶ κρυφὸ κουφαλιτσες.
Δὲν ἔχουν κάποιαν ὄρεξι γιὰ περιπέτειες καὶ εἶναι ἀπολύτως συμβιβασμένοι καὶ μὲ τὴν συνεκμετάλλευσι ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν παράδοσι ἀκόμη καὶ ἐδαφῶν (ἀρκεῖ νὰ μὴν εἶναι τὸ σπίτι τους).
Ἐλπίζουν παρ’  ὅλα αὐτὰ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν, ὅτι μὲ ἔξυπνη διπλωματία θὰ ἀποφύγουμε μεγάλες περιπέτειες.

Στὴν συγκεκριμένη στιγμὴ καὶ μὲ δεδομένη τὴν συγκυρία, ὁ μοναδικὸς πολιτικὸς ποὺ θὰ ἐνέπνεε κάποιαν ἀσφάλεια στὴν προεδρία τῆς δημοκρατίας, παρὰ τὴν πλήρη ἀπαξία τῆς θέσεως αὐτῆς, εἶναι ὁ Σαμαρᾶς.
Λογικὰ αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ πρότασις Μητσοτάκη.
Ἀκόμη καὶ ἐγὼ ποὺ δηλώνω πλήρως ἀπαθὴς μὲ αὐτὸ τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ θὰ ἔνοιωθα καλλίτερα.

Δὲν θὰ τὸ κάνη ὅμως, ἂν καὶ θὰ τὸν συνέφερε καὶ πολιτικῶς.
Οἱ ἰδεοληψίες καὶ ἡ κλίκα Μητσοτάκη, μαζὺ μὲ ἄλλους παράγοντες (ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδείξουμε μὲ τὴν πληροφόρησί μας), τὸ ἀπαγορεύουν.

Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἐπιμένω ὅτι θὰ εἶναι ἡ Διαμαντοπούλου.

«Ἕνας»