Μὲ βάση τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, ἡ Μέρκελ ἔπαυσε νὰ εἶναι ἡ ἐλπὶς τῶν «λογικῶν» αὐτῆς τῆς χώρας, αὐτὴ ποὺ θὰ μᾶς ἔσωζε μέσῳ τῶν μνημονίων καὶ τῆς καθάρσεως. Τώρα δὲν θέλουμε οὔτε νὰ τὴν βλέπουμε.

Ἀντιθέτως, ὁ ἥρως τῆς ἡμέρας εἶναι ὁ Μακρόν, ὁ ἡγέτης ποὺ ἀντιτίθεται συνολικὰ στὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Γερμανίας, ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι πάντα μὲ τὸ μέρος μας. Τέλεια μέχρι ἐδῶ.

Τώρα, ἐὰν πᾶμε ἕνα χρόνο πίσω, ἀκριβῶς τέτοιαν ἐποχὴ πέρυσι, ὁ Μακρόν, ἐντελῶς ἀνεξήγητα, ὑπέγραφε μία περίεργο συμφωνία μὲ τὴν Γερμανία, μία συμφωνία ποὺ ἐπέρασε κάτω ἀπ’ τὰ ῥαντάρ, (εἶναι ἐντυπωσιακὸ πόσο λίγο ἔγραψε γιὰ αὐτὴν ὁ γαλλικὸς τύπος), ὅποιος δὲ τολμοῦσε νὰ τὴν κατακρίνῃ χαρεκτηρίζετο ἀμέσως ὡς Λεπενικός.

Πρόκειται γιὰ ἕνα σύμφωνο φιλίας τῶν δύο χωρῶν, ποὺ ὑπεγράφη μὲ μεγάλη ἐπισημότητα στὴν ἱστορικὴ πόλη τοῦ Καρλομάγνου, (τὸ Ἄαχεν γιὰ τοὺς Γερμανούς, Αἲξ-Λὰ-Σαπὲλ γιὰ τοὺς Γάλλους — ὑπάρχουν κι ἀλλοῦ διπλὲς ὀνομασίες), καὶ ἡ ὁποία προβλέπει τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα:

• Εὐθυγράμμισις τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν δύο χωρῶν.
• Προηγουμένη διαβούλευσις μεταξύ τους πρὶν τὴν λήψη οἱασδήποτε ἀποφάσεως ποὺ ἀφορᾶ σὲ διεθνῆ θέματα,.
• Ὁμογενοποίησις τῶν ὁπλικῶν συστημάτων τῶν δύο χωρῶν (ἐνδεικτικῶς, ἡ Γαλλία, μία παραδοσιακὴ χώρα παραγωγῆς ὅπλων ὑψηλοῦ ἐπιπέδου, ἀπεφάσισε νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸ ἐπὶ δεκαετίες βασικὸ τουφέκι τοῦ στρατοῦ της, τὸ γνωστὸ FAMAS μὲ τὸ γερμανικὸ Heckler & Koch!).
• Ἀμέριστος ὑποστήριξις τῆς Γαλλίας στὴν Γερμανία στὸ αἴτημά της νὰ ἀποκτήσῃ κι αὐτὴ μόνιμο θέση στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ, καθὼς καὶ ἄλλα τέτοια kinky θεματάκια. 

Μὲ ἄλλα λόγια, ἀπεφάσισαν νὰ δημιουργήσουν ἕνα δικό τους πυρήνα μέσα στὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη, μία ἀκατανόητος ἀπόφασις, τουλάχιστον σὲ σχέση μὲ τὰ ὅσα διετείνοντο μέχρι τότε.

Τὰ γράφω αὐτὰ σήμερα, γιὰ νὰ ἀνακοποῦν κάποιοι ἐνθουσιασμοὶ ὡς πρὸς τὸ ποιὸς εἶναι πολὺ φίλος καὶ ποιὸς ὄχι, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνῃ κατανοητὸ ὅτι οἱ τωρινὲς ἀντιθέσεις μπορεῖ νὰ ἀναστραφοῦν ἐντελῶς αὔριο καὶ νὰ πέφτουμε πάλι ἀπὸ τὰ σύννεφα.

Κίσσας Χρῆστος

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι