Τὴν νύκτα στὶς 14 Νοεμβρίου 1973, ὁ Ἰσραηλινὸς στρατηγὸς Μωσὲ Νταγιᾶν ἔφθασε στὴν Ἀθήνα.
Ἐγκατεστάθη στὸ σπίτι τοῦ γαμβροῦ τοῦ Δημητρίου Ἰωαννίδου, τοῦ ἰατροῦ Ἀλαζράκη.
Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλε μήνυμα στὸν Ἰωαννίδη νὰ εἶναι ἕτοιμος: «ἡ ὥρα ἔφθασε. Ὅλα εἶναι ἕτοιμα».

Τὴν ἑπομένη 15 Νοεμβρίου, τὸ γιῶτ «Ἀπόλλων», ἰδιοκτησίας τῆς ἐταιρείας ΟΤC, ἡ ὁποία τότε ἦταν ἰδιοκτησίας τῆς CIA, ἔφθασε στὸν Πειραιά.
Τὸ γιῶτ πρὶν τὴν μετατροπή του, ἦταν μονάδα τοῦ βρεταννικοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ .
Ἦταν ἐξοπλισμένο μὲ πανίσχυρο ἀσύρματο, τέλεια ἐργαστήρια καὶ ἀναριθμήτους φακέλλους.
Εἴκοσι κομάντος συνεπλήρωναν τὸ εἰδικὸ πλήρωμα τοῦ σκάφους.

Ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ ἔπλευσε πρὸς τὰ ἀνοικτά του Σουνίου, ὅπου καὶ περίμενε ἀνενόχλητο.
Στὸ μεταξὺ ἔκαναν τὶς ἀνάλογες ἐπαφές τους, κυρίως μὲ τὸν στρατηγὸ Νταγιᾶν, ὁ ὁποῖος ἦταν σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ Ἕλληνες πολῖτες γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ Πολυτεχνείου. 

Ἡ κυρία ἐπαφὴ Νταγιᾶν, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Ἰωαννίδη – Ἀραπάκη -Μπονάνο, ἦταν μὲ τὸν Γιάγκο Πεσματζόγλου, ὁ ὁποῖος τότε ἦταν μέλος τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.
Εἶχε ἀναλάβη τὸ πολιτικὸ σκέλος τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ Πολυτεχνείου.
Ἦταν ὁ ἐνδιάμεσος μεταξὺ τῶν ἐπὶ κεφαλῆς τῶν φοιτητῶν, τοῦ Στρατηγοῦ Νταγιᾶν καὶ τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Ὁ Πεσματζόγλου εἶχε ἄμεσο ἐπαφή, κυρίως μὲ τρία πρόσωπα, ἀπὸ τοὺς φοιτητὲς τῆς ἐξεγέρσεως:
Ἡ μία εἶναι σήμερα {1993} ἀρχηγὸς ἀριστεροῦ κόμματος καὶ οἱ ἄλλοι δύο στελέχη καὶ βουλευτὲς τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως.

Μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν εὐχὴ  πὼς θὰ βγοῦν καὶ θὰ καταγγείλουν δημοσίως τὰ γεγονότα ἐκείνης τῆς νύκτας ἀπὸ τὴν πλευρά τους, ὅπως ἐκεῖνοι τὰ ἔζησαν, ὑπόσχομαι, ἂν δὲν μιλήσουν οἱ ἴδιοι, νὰ δημοσιεύσω στὸ ἑπόμενο βιβλίο μου τὰ ὀνόματά τους ….

Τὰ χαράματα τῆς 16ης Νοεμβρίου, ἔφθασαν χίλιοι κομάντος ἀπὸ τὶς Βρυξέλλες, μὲ ἐντολὴ νὰ συμμετάσχουν στὴν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου.
Ὅλοι μετεφέρθησαν ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Ἑλληνικοῦ στὴν γεωγραφικὴ ὑπηρεσία Στρατοῦ στὸ πεδίο τοῦ Ἄρεως.
Τοὺς διεμοιράσθησαν Ἑλληνικὲς στρατιωτικὲς καὶ ἀστυνομικὲς στολὲς καὶ περίμεναν διαταγὴ νὰ ἐπέμβουν.
Ἐκτὸς ἀπὸ ὄπλα, εἶχαν στὴν κατοχὴ τοὺς ἀσύρματο, συγχρονισμένο μὲ ἐκεῖνον τοῦ γιῶτ «Ἀπόλλων», ἂπ΄ ὅπου καὶ περίμεναν τὴν διαταγὴ γιὰ ἐπέμβαση…
Ὁ στρατιωτικὸς ποὺ εἶχε ἀναλάβη τὴν ἐποπτεία ὅλων τῶν ἀνδρῶν, ἦταν ὁ ὑποστράτηγος Χουῆζερ τοῦ ΝΑΤΟ, ἀλλὰ καὶ ἔμπιστός της τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς.

Τὴν νύκτα τῆς 16ης Νοεμβρίου, οἱ κομάντος τοῦ ΝΑΤΟ διετάχθησαν ἀπὸ τὸν ὑποστράτηγο Χουῆβερ, νὰ ἀκροβολισθοῦν στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως καὶ νὰ περιμένουν διαταγές…
Οἱ εἴκοσι κομάντος ποὺ περίμεναν στὸ γιῶτ, διετάχθησαν νὰ πᾷν μὲ λέμβους στὴν στεριά, νὰ καταλάβουν τὸ σπίτι τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, νὰ κόψουν τὰ τηλέφωνά του καὶ νὰ ἀπαγορεύσουν στὸν δικτάτορα κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸν ἔξω κόσμο.
Νὰ συνεννοηθοῦν μετὰ μὲ τοὺς Ἕλληνες «συναδέλφους» τους καὶ νὰ περιμένουν διαταγὴ γιὰ νὰ ἀποχωρίσουν.

Ὅταν ἐνύκτωσε οἱ κομάντος ἔφθασαν στὴν ἀκτὴ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μὲ στρατιωτικὰ τζὶπ κατηυθύνθησαν πρὸς τὸ σπίτι τοῦ δικτάτορος Παπαδοπούλου.
Οἱ ἄλλοι ἔφυγαν «κατὰ ὁμάδες» ἀπὸ τὴν Γεωγραφικὴ Ὑπηρεσία καὶ ἀκροβολίσθησαν στὸ πεδίον τοῦ Ἄρεως.
Ἀργότερα, ὅταν τὸ τὰνκ ἔσπασε τὴν πόρτα τοῦ Πολυτεχνείου, οἱ κομάντος εὑρίσκοντο ἤδη μέσα.

Στὶς ἐφιαλτικὲς στιγμὲς ποὺ ἐπηκολούθησαν, οἱ ΝΑΤΟϊκοὶ κομάντος κτυποῦσαν ἀδιακρίτως.
Ἐσκότωσαν, ἔσφαξαν, ἔσπασαν ὠμοπλάτες καὶ ὅταν πιὰ ὁ «ἐχθρὸς» εἶχε νικηθῆ ἕνα στρατιωτικὸ σφύριγμα τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς υους τοὺς ἐπανέφερε στὴν τάξη.
Ἀνεσυντάχθησαν καί, ὅπως εἶχαν ἔλθη, ἔφυγαν ἀθορύβως.
Σὲ μίαν ὥρα ἀπογειώνοντο ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Ἑλληνικοῦ, μὲ προορισμὸ τὶς Βρυξέλλες.
Χίλια δολάρια μπόνους πῆρε ὁ κάθε ἕνας τους, γιὰ ἐκείνην τὴν βραδιά…

Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μὲ τοὺς εἴκοσι.
Διετάχθησαν νὰ ἐπιστρέψουν στὸ γιῶτ.
Ξημερώματα τῆς 18ης Νοεμβρίου 1973, τὸ γιῶτ «Ἀπόλλων» ἔπλεε ἀνοικτά, μὲ προορισμὸ τὴν Βαρκελώνη…

Ὁ Στρατηγὸς Νταγιᾶν ἀφοῦ ἐνέκρινε τὸν κατάλογο τῶν νέων Ὑπουργῶν, ἐτακτοποίησε καὶ ἄλλες μικρὲς λεπτομέρειες  καί, κατόπιν τούτου, ἀνεχώρησε ἀθόρυβα γιὰ τὸ Ἰσραήλ, ὅπως εἶχε ἔλθη.

Ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου Κυριάκου Διακογιάννη
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο

«ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΤΕΣ» τοῦ Ἀθανασίου Στριγᾶς