Πόσο σημαντικὸ θὰ ἦταν γιὰ ὅλους μας, καὶ πόσο σπουδαῖο, τὸ νὰ μποροῦμε νὰ ξεδιαλέγουμε, ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ καθημερινῶς συναντοῦμε, τὰ καλλίτερα καὶ τὰ σημαντικότερα.
Μέσα ἀπὸ τὰ σκουπίδια θὰ ἦταν ὑπέροχο νὰ ξεχωρίζαμε, καὶ νὰ κρατούσαμε, μόνον τὰ διαμάντια.

Μὰ ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ἔτσι.
Ἀπαιτεῖται διαρκῶς νὰ παραμένουμε διαυγεῖς καὶ ἐν ἐγρηγόρσει, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιλέγουμε αὐτὰ ποὺ θὰ μᾶς κάνουν καλὸ καὶ νὰ ἀφήνουμε πίσω μας ὅλα τὰ περιττά. Καὶ κάποιες φορές, συχνότατα ἴσως, οἱ ἐπιλογὲς αὐτὲς δυσκολεύουν, διότι ὑπεισέρχονται καὶ τὰ συναισθήματά μας, ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ σκεφθοῦμε καθαρά.

Κι ὅμως…
Κάθε μας στιγμὴ εἶναι καὶ μία ἐμπειρία.
Κάθε μας βῆμα καὶ μία γνῶσις.
Κάθε μας ἐπιλογὴ καὶ μία εὐκαιρία…

Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ ἀποφασίσουμε νὰ βασιστοῦμε σὲ αὐτὲς τὶς γνώσεις καὶ τὶς ἐμπειρίες, ἀρκεῖ νὰ τὸ θέλουμε.
Διότι ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ πάρουμε τὴν ἀπόφασιν εἶναι βέβαιον πὼς ἡ ζωή μας θὰ εἶναι καθημερινῶς καὶ πιὸ ὄμορφη.
Ἄλλως τέ, εἴπαμε, ἡ λογική, ὅταν κατὰ κύριον λόγον χρησιμοποιεῖται, γιὰ νὰ ὁδηγήσῃ κάποιον σὲ ἀσφαλῆ συμπεράσματα κι ἀποφάσεις, σαφῶς καὶ λαμβάνει σοβαρότατα ὑπ’ ὄψιν της καὶ τὸ συναίσθημα.

Φιλονόη

εἰκόνα