Μιὰ φορὰ κι ἔναν καιρὸ ἔνας βασιλιὰς ζοῦσε στὰ σκοτεινὰ καὶ γεμάτα ὑγρασία ὑπόγεια τοῦ παλατιοῦ του. Ὅλοι προσπαθούσαν νὰ τοῦ περιγράψουν τὸ πανέμορφο παλάτι, μὲ τοὺς ὑπέροχους κήπους, ἐκεῖνος ὅμως δὲν πίστευε κανέναν καὶ θεωροῦσε παλαβὲς αὐτές τὶς περιγραφές.
Ἔτσι λοιπὸν πέρασε ὅλη του τὴν ζωὴ στὸ ὑπόγειο, μέσα στὸ μισοσκόταδο.

Ἡ ζωή μας εἶναι ὅπως πιστεύουμε, περιμένουμε καὶ τελικὰ θέλουμε νὰ εἶναι.
Οἱ ἡμέρες περνοῦν καὶ ἐμεῖς προτιμοῦμε τὰ μισοσκότεινα κελάρια.
Μὰ γιατί;
Ποιός θὰ ἐπέλεγε τίς δυσκολίες;
Γιατὶ ἔχουμε προσκολληθῆ στήν δυστυχία καί στήν συμφορά;
Ποιό εἶναι αὐτό τό δηλητηριῶδες φυτό, πού ἀναῤῥιχᾶται καὶ κρύβει τό φῶς ἀπ΄ τήν ζωή μας;

Οἱ φόβοι μας, οἱ περιοριστικὲς πεποιθήσεις μας καὶ ἡ αἴσθησις ὅτι εἴμαστε ἀδύναμοι μᾶς κάνουν νὰ κολλᾶμε στὴν νοοτροπία τοῦ θύματος καὶ νὰ ἀποδυναμώνουμε τὸν ἑαυτό μας. Πολλοὶ ἄνθρωποι περνοῦν ὁλοκλήρη τὴν ζωή τους χωρὶς νὰ τολμήσουν νὰ ἀμφισβητήσουν καὶ νὰ ξεμακρύνουν ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ ἔχουν βάληῖ στὸν ἑαυτό τους.

Χρειάζεται προσωπικὴ δουλειά γιὰ νὰ πάρῃ κάποιος τὸν ἔλεγχο αὐτῆς τῆς πεποιθέσεως ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀνάξιο νὰ δεχθῇ τὰ καλὰ ἀλλὰ καὶ νὰ δημιουργήσῃ.

Ἐκεῖ ἔξω, πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ ἔχεις βάλη στὸν ἑαυτό σοῦ, ὑπάρχει ἔνας κόσμος ποὺ ἔχει χῶρο γιὰ κάθε σου ἐπιθυμία. Ἡ πιὸ δυνατὴ καὶ ἡ πιὸ τρυφερὴ ἀπὸ ὄλες τὶς δυνάμεις, ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ μεταφέρῃ μὲ ἀσφάλεια πέρα ἀπὸ τὴν ὄχθη τῶν φόβων καὶ τῶν περιορισμῶν σου, εἶναι ἡ δύναμις τῆς ἀγὰπης.

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία