Ὅσο κι ἐὰν προσπαθοῦμε νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν σημερινή μας πραγματικότητα, μία ἀλήθεια διαφαίνεται, ὅλο καὶ πιὸ σαφής…
…δὲν ἔχουμε ἀκόμη φθάση στὸν «πάτο»… Δὲν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθῆ ἡ πτῶσις μας…
…μά, πλησιάζει ἡ στιγμή… Καί τότε;

Γιὰ νὰ πέσουμε, πρέπει πρῶτα πρῶτα νὰ μὴν μποροῦμε νὰ σταθοῦμε πλέον μόνοι μας ὄρθιοι…
Εἴτε γιατὶ μᾶς ἔχουν προδώση τὰ σημεία στηρίξεώς μας, εἴτε ἀκόμη καὶ διότι μᾶς ἔχουν …πλακώση μέρη τοῦ οἰκοδομήματος ποὺ μας στεγάζει, εἴτε ἴσως καὶ τὰ δύο μαζύ…
Μά, σὲ κάθε περίπτωσιν, αὐτὸ ποὺ κάνει τὴν διαφορά, γιὰ τὸ ἐὰν θὰ τὰ καταφέρουμε, εἶναι ἡ ἀπόφασις γιὰ ζωή.
Μόνον ὅλοι αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ ἀγωνισθοῦν καὶ νὰ κερδίσουν μὲ τὸ σπαθί τους τὸ δικαίωμα στὴν ζωή, θὰ ἐπιτύχουν νὰ ἐξέλθουν εἶτε τῆς πτώσεως εἴτε τοῦ τέλματος εἴτε τοῦ συνδυασμοῦ τους.

Κι ἀκριβῶς σὲ ἐκείνη τὴν φάσιν εἶναι ποὺ ἀποφασίζει ὁ καθεὶς γιὰ πολλά… Θά μᾶς συντηροῦν καί θά μᾶς στηρίζουν μὲ μηχανικοὺς τρόπους, ἤ, ἀντιμετωπίζοντας ὅλους τοὺς πόνους καὶ τὶς δυσκολίες, θά πατήσουμε μόνοι μας, ὅπως ὅπως στὴν ἀρχή, γιὰ νὰ μὴν μᾶς καταπιῇ ἡ ἀνυπαρξία;
Εἶναι εὔκολο νὰ ἀφαιθῇς στὴν ἀπελπισία καὶ στὸν φόβο ἢ στὶς λάσπες καὶ στὰ ἐρείπια, ποὺ ἐπίσης γύρω σου σκορπίζονται…
Ὅπως τώρα δῆλα δή… Ὅπως κι ἐμεῖς…
Μὰ εἶναι ἀκόμη ὡραιότερον νὰ πολεμᾷς….

Τὸ μόνον ποὺ χρειαζόμεθα εἶναι τὸ σθένος καὶ ἡ ἀποφασιστικότης, γιὰ νὰ παραμένουμε σὲ ἑτοιμότητα.
Ὁποιαδήποτε πιθανότης ἐπιτυχίας μας ἐξαρτᾶται μόνον ἀπὸ τὴν δική μας ἀντίδρασιν καὶ στάσιν…
Ἤ θὰ σηκωθοῦμε, μόνοι μας, ὅπως ὅπως, ἢ θὰ μᾶς καταπιοιῦν, γιὰ πάντα, οἱ σκόνες καὶ οἱ λάσπες…

Φιλονόη

εἰκόνα