Ἤξερα κάποτε ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε σοβαρὴ σχέση γιὰ παρὰ πολλὰ χρόνια μὲ δύο γυναῖκες ταυτόχρονα.
Ἡ μιὴ ἦταν ἡ γυναῖκα του.
Δὲν ἤθελε νὰ ἀφήσῃ καμμιὰ ἀπὸ τὶς δύο…
Σὰν ἡ παρουσία τῆς μιᾶς νὰ δημιουργοῦσε τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν ὑπάρξι τῆς ἄλλης.
Μὲ τὰ χρόνια καὶ οἱ τρεῖς βαρέθηκαν τὸν ἑαυτό τους, γιατὶ στὸ βάθος ἔνοιωθαν ὅτι χρειάζονταν νὰ εὕρουν τὸ κουράγιο νὰ ἀλλάζουν ἐπειδὴ τὸ δρᾶμα τους ἔπαψε νὰ ἔχῃ τὴν δικαιολογία τῆς κακῆς τους μοίρας.
Ἔχουν γραφτεὶ δεκάδες ἀναλύσεις, φιλοσοφικὰ δοκίμια, ποιήματα, μυθιστορήματα, τραγούδια γιὰ τὸν ἀνθρώπο που μοιράζει τὴν ἀγάπη του σὲ «δύο».
Ἔχουν γίνει ἐκατοντάδες φιλοσοφικές, θρησκευτικές, ψυχολογικὲς καὶ κοινωνιολογικὲς δίκες γιὰ τὸ πόσο ἀνέντιμος, ἰσοῤῥοπημένος, φυσιολογικός, ἀξιόπιστος ἤ ὄχι μπορεῖ νὰ εἶναι ἔνας τέτοιος ἄνθρωπος.
Ὁ δικαστὴς ἐκείνου ποὺ γυρνᾶ τὴν πλάτη στὴν ἀφοσίωσι σὲ ἕναν μόνο ἄνθρωπο, εἶναι μέσα του…
Καὶ ἄλλοτε τὸν ἀθωώνει καὶ ἄλλοτε τὸν καταδικάζει.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.