Θὰ μαθαίνουμε πορευόμενοι, διότι ἐὰν δὲν κατέχουμε τὶς ἀναγκαῖες γνώσεις, ποὺ θὰ μᾶς βοηθοῦν νὰ κρίνουμε ὀρθά, μόνον θὰ παθαίνουμε.
Ὅμως τὰ μαθήματά μας, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, δὲν θὰ προέρχονται τόσο, πλέον, ἀπὸ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ «σημάδια» τώρα πιὰ ποὺ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε νὰ διακρίνουμε, νὰ παρατηροῦμε καί, τελικῶς νὰ κατανοοῦμε… 

Ὅ,τι ἦταν νὰ διδαχθοῦμε, σὲ γενικὲς γραμμές, τὸ ἔχουμε διδαχθῆ.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὅμως πρέπει νὰ παρατηροῦμε ἁπλῶς τὰ «σημάδια» γιὰ νὰ ἀποφασίζουμε καὶ νὰ χαράζουμε τὰ νέα μας βήματα, μὰ καὶ γιὰ νὰ ἐπιλέγουμε τὶς ἀναγκαῖες, γιὰ ὅλους μας, ὀρθὲς κατευθύνσεις…

Ξεκινήσαμε γιὰ …ἄγνωστο τόπο, μέσα ἀπὸ δύσβατες καὶ «ἀχαρτογράφητες» διαδρομές. Αἰῶνες τώρα ὁ Ἄνθρωπος ὑποφέρει καὶ ὅλα πρέπει νὰ τὰ ξανά-μάθῃ ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὅσο προσεκτικότερα βαδίσῃ λοιπόν, τόσο μικρότερες θὰ εἶναι καὶ οἱ ἀπώλειες.

Δὲν συζητᾶμε λοιπὸν τόσο, τώρα πιά, γιὰ μαθήματα ἀπὸ τὰ λάθη μας. Αὐτὰ ἔγιναν (καὶ σὲ ἕναν, μικρότερο βαθμό, ἀκόμη γίνονται) καὶ στὸ μεγαλύτερό τους μέρος τελείωσαν. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα τὰ μαθήματά μας πρέπει νὰ βασίζονται σὲ διαισθήσεις, γνώσεις, ἐμπειρίες παλαιοτέρων πληροφοριῶν, ἐνᾦ τὸ μυαλό μας πρέπει νὰ δρᾷ συνδυαστικὰ καὶ νὰ προλαμβάνουμε τὰ «κακὰ συναπαντήματα» καὶ νὰ παραμένουμε διαρκῶς πανέτοιμοι σὲ ὅλα. 

Δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια γιὰ ἀναβολές.
Ἡ Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου πλέον εἶναι Ἀνάγκη καὶ θὰ πράξουμε, συνειδητῶς ἢ μή, ὅλοι μας τὰ ἀναγκαία ἐκεῖνα, πρὸ κειμένου γιὰ νὰ ἐπανακτηθῇ καὶ νὰ ἐπανέλθῃ.
Ἡ Ἐλευθερία εἶναι κατάστασις ποὺ διαρκῶς μᾶς βοηθᾶ νὰ ἐξελισσόμεθα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκατασταθῇ, τὸ ταχύτερον δυνατὸν καὶ σὲ διαρκῶς αὐξανομένους βαθμούς, πρέπει ὅλοι μας νὰ εἴμαστε διαρκῶς ἑστιασμένοι σὲ ἔναν κοινὸ σκοπό. Ὁ κοινὸς σκοπός, συνειδητῶς ἢ μή, ἤδη ἔχει ὁρισθῆ σαφῶς. Ἐμεῖς τὸ μόνον ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε εἶναι τὸ νὰ μὴν τὸν χάνουμε ἀπὸ τὰ μάτια μας καὶ τὸ νὰ ἀποφεύγουμε τὶς ὑποτροπές μας.

Φιλονόη

είκόνα