Ἡ ἀναζήτησις Ἐλευθέρων Ἀνθρώπων εἶναι μία ἐνστικτώδης κίνησις ποὺ ἐπαναλαμβάνει κάθε συνάνθρωπός μας, ὅπου κι ἐὰν εὑρίσκεται. Ἴσως νὰ διαβιῇ, νὰ συναναστρέφεται καὶ νὰ ἐργάζεται σὲ ὅλην τὴν ζωή του, ὁ κάθε ἄνθρωπος, μὲ προσκυνημένους, ἀλλὰ ὅταν κι ὅποτε θὰ συναντήση κάποιους Ἐλευθέρους, τοὺς πλησιάζει μὲ τρόπο τέτοιον, ὥστὲ νὰ μπορέσῃ νὰ γευθῇ κάτι ἀπὸ τὴν Ἐλευθερία τους. Βέβαια πολλὲς φορὲς ὁ μέσος ἄνθρωπος παρασύρεται ἀπὸ τὶς συνθῆκες καὶ μετουσιώνεται σὲ διώκτη τῶν Ἐλευθέρων Ἀνθρώπων, ἀλλά, πάντα μέσα του γνωρίζει πὼς λαθεύει καὶ πὼς τὸ χρέος του εἶναι ἄλλο.

Ἡ πραγματικότης μας  λοιπὸν ἔχει περίπου ὡς ἐξῆς.
Ἐλάχιστοι μποροῦν ἢ ἀντέχουν νὰ συνειδητοιήσουν πὼς κατήντησαν, ἐκ τῆς συνεχοῦς καὶ ἀνελεήτου ἐκπαιδεύσεώς τους, «φύσει» δοῦλοι μὲ ἀνύπαρκτα δικαιώματα καί, κατὰ περίπτωσιν, ἀνύπαρκτες πιθανότητες ἐπιβιώσεως. Ἐν τούτοις, ἂν καὶ δὲν τὸ συνειδητοποιοῦν, κάτι μέσα τους τοὺς ὠθεῖ στὸ νὰ παρατηροῦν καὶ νὰ προσέχουν κάθε τὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς δώσῃ ἐρεθίσματα, πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰ δεσμά τους. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὸ νὰ συμπαθοῦν ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ὑποστηρίζουν ἔως καὶ νὰ ὑπερασπίζονται, κάθε Ἐλεύθερο Ἄνθρωπο ποὺ ἐμφανίζεται στὸ περιβάλλον τους. Μία φυσικὴ τάσις τοὺς ὠθεῖ, ἄλλοτε πολὺ ἔντονα κι ἄλλοτε λιγότερο, στὸ νὰ περιφέρονται γύρω ἀπὸ τοὺς Ἐλευθέρους Ἀνθρώπους, ἐλπίζοντας, ἴσως, πὼς θὰ μποροῦσαν νὰ «κλέψουν» λίγα ψήγματα Ἐλευθερίας. Ἴσως οὐδέποτε νὰ τολμήσουν νὰ πολεμήσουν γιὰ τὴν δική τους Ἐλευθερία ὅλοι αὐτοί, μὰ ἴσως κι ὄχι. Μέσα τους γνωρίζουν ὅμως τὴν Ἀλήθεια καὶ τὴν Ἀνάγκη καὶ τὴν ἐπιζητοῦν.

Οἱ μόνοι ποὺ ἀντιμάχονται καὶ ἀρνῶνται νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ «φύσει» δοῦλοι, ποὺ τοὺς ἐπεβλήθη ἀπὸ ἐξωτερικὲς συνθῆκες, εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν πλήρως ἀποκοπῆ ἀπὸ τὶς δικές τους ἀνάγκες, ἀντικαθιστῶντας τὴν πραγματικότητά τους τους μὲ ψευδαισθήσεις καὶ μὲ πρόσκαιρες ἀπολαύσεις. Αὐτοὶ λειτουργοῦν συνήθως ὡς «χωροφύλακες» τῶν ὑπολοίπων, μὲ ἀποτέλεσμα, λαμβάνοντας τὸ «διάφορόν» τους, νὰ μεσολαβοῦν γιὰ νὰ ἀπολαύσουν κάποια πρόσκαιρα ἀνταλλάγματα, εἰς βάρος τῶν ὑπολοίπων.

Ὅμως ἡ πραγματικότης παραμένει. Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀναζητοῦμε ἐναγωνίως νὰ ἐντοπίσουμε γύρω μας Ἐλευθέρους Ἀνθρώπους, ποὺ θὰ συνδεθοῦμε μαζύ τους, πρὸ κειμένου νὰ «ἁρπάξουμε» καὶ νὰ γευθοῦμε λίγες στιγμὲς Ἐλευθερίας. Κι ἀκριβῶς ἐδῶ κρύβεται μία οὐσιώδης λεπτομέρεια, ποὺ ἐὰν τὴν συνειδητοποιήσουμε, θὰ ἀλλάξουμε τὶς ζωές μας γιὰ πάντα. Διότι ὅταν ἀναζητοῦμε γύρω μας ἐρεθίσματα καὶ ἀφορμές, αὐτομάτως ἀκυρώνουμε τὴν δική μας δυναμικὴ καὶ μεταθέτουμε τὴν εὐθύνη τῆς ζωῆς μας στὶς πλάτες ἄλλων. Τί θά συνέβαινε ὅμως ἐάν ἀν τί γιά γύρω μας κυττούσαμε μέσα μας;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Ἐλευθέρους Ἀνθρώπους γύρω μας πρέπει πρῶτα νὰ ἔχουμε ἀναγνωρίση μέσα μας σπίθες Ἐλευθερίας. Εἴτε λοιπὸν συνειδητῶς εἴτε ὄχι, ὅταν ἐμεῖς ἐκφράζουμε τέτοιες συμπεριφορές, στὴν οὐσία ἐκφράζουμε τὸ δικό μας κομμάτι Ἐλευθερίας ποὺ ἀκόμη παραμένει ζωντανό. Καί, τελικῶς, αὐτὸ ποὺ πράγματι χρειαζόμεθα, δὲν εἶναι τὸ νὰ ἀνακαλύψουμε χείρα ἢ χεῖρες βοηθείας γιὰ νὰ ἐξέλθουμε τῶν τελμάτων μας, παρὰ μόνον νὰ ἐνισχύσουμε τὰ δικά μας συναισθήματα, νὰ τοὺς δώσουμε τὸ ἀναγκαῖο σθένος καὶ νὰ ἐμπιστευθοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας. Διότι, τελικῶς, ὅταν ψάχνουμε γιὰ Ἐλευθέρους Ἀνθρώπους, αὐτὸ ποὺ στὴν πραγματικότητα ἀποζητοῦμε, εἶναι ὁ Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος ποὺ κρύβεται μέσα μας. Ἑστιάζοντας σὲ αὐτὸν καὶ μόνον ἔχουμε ἢδη μετακινήση ὅλες τὶς πιθανότητες τῆς ἀπελευθερώσεώς μας πρὸς τὸ μέρος μας.

Φιλονόη

εἰκόνα