Ἀνακαταλαμβάνουμε, μὲ συνειδητοὺς ἀγῶνες, μερίδιο τοῦ δικαιώματός μας στὴν ζωή…
Ὅσο ἐμεῖς παραμένουμε παρατηρητὲς τῶν πάντων, τόσο ὅλα τὰ γεγονότα καί, κατ’ ἐπέκτασιν οἱ ἀποφάσεις, θὰ λαμβάνουν χώρα δίχως μας καὶ βεβαίως, θὰ στρέφονται εἰς βάρος μας.
Ἀπὸ τὰ (ἂς ποῦμε) …οὐδέτερα γεγονότα, ἔως τὰ σημαντικά, ἔχουμε χρέος νὰ ἔχουμε λόγο καὶ νὰ κινούμεθα ἀποφασιστικὰ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ καλοῦ.
Ὅσο ἀπομεμακρυνόμεθα ἀπὸ τὴν ἀνάληψιν εὐθυνῶν, μετακινώντας τες σὲ πλάτες ἄλλων, τόσο ἀποποιούμεθα τοῦ δικαιώματος στὴν ζωή.
Ὁ ἔχων τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών του ἔχει κι ἐπίγνωσιν τῶν συνεπειῶν τῆς κάθε πράξεώς του καί, κατ’ ἐπέκτασιν, παραμένει πάντα ἕτοιμος νὰ πληρώσῃ γιὰ τὰ λάθη του, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀπολαύσῃ τὰ καλά τους ἀποτελέσματα.
Ἀντιθέτως ὁ μὴ ἀναλαμβάνων τὶς εὐθύνες του ἔχει μεγάλην εὐκολία καὶ ἀξιοθαύμαστο εὐρηματικότητα στὸ νὰ φορτώνει τὶς συνέπειες τῶν πράξεών του, σὲ πλάτες ἄλλων, ἐνᾦ παραλλήλως οὐδέποτε χάνει εὐκαιρίες νὰ ὑπεξαιρέσῃ τὰ κέρδη ἄλλων πρὸς ἴδιον ὄφελος.
Μία κοινωνία γιὰ νὰ ἔχῃ καλὲς προοπτικὲς ἐπιβιώσεως, ὀφείλει νὰ διδάσκῃ στὰ μέλη της τὴν ἔννοιαν τῆς ἀτομικῆς καὶ τῆς συλλογικῆς εὐθύνης καί, ἐπὶ πλέον, νὰ ἀποδίδῃ ἰσοδίκαια εὐθῦνες καὶ τιμωρίες, ὅταν ἀπαιτεῖται.
Κοινωνίες ποὺ δὲν ἀναλαμβάνουν εὐθῦνες, ὅπως οἱ δημοκρατικές, ἔχουν ἐξ ἀρχῆς προδιαγεγραμμένο τὸ τέλος τους.
Ἡ ἀνάληψις τῆς εὐθύνης, σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδον, ξεκινᾶ ἀπὸ ἐμᾶς.
Ὁ μὴ ἀντιλαμβανόμενος τὴν ἀνάγκη ἀναλήψεως εὐθύνης, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν δικαιοῦται νὰ ὁμιλῇ, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ἀποποιεῖται τῆς εὐθύνης τῆς ζωῆς καί, καταληκτικῶς, τοῦ δικαιώματός του στὴν ζωή.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.