…εἶναι πλέον τὸ νὰ ξέρουμε ὄχι μόνον τὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικός μας ἐχθρός, ἀλλὰ καὶ τὸ γιατὶ τὸν πολεμοῦμε.

Ἱστορικὴ ἀναγκαιότης εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ποιὰ πράγματι εἶναι τὰ ὅπλα μας, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ὁριστικῶς ἀπὸ τὰ φερόμενα ὡς ὄπλα μας, ποὺ παρέμεναν καὶ παραμένουν ἀποκλειστικῶς ἐλεγχόμενα ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας.

Ἱστορικὴ ἀναγκαιότης εἶναι τώρα πιὰ τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς δὲν ὑπάρχει καλὸς καὶ κακὸς δυνάστης, ἐφ΄ ὅσον ὁ δυνάστης, ἀνεξαρτήτως τοῦ προσωπείου, παραμένει δυνάστης.

Ἱστορικὴ ἀναγκαιότης, ποὺ θὰ καθορίση τὸ ἐὰν θὰ ἐπιβιώσουμε, ἤ ὄχι, ὡς Ἀνθρωπότης καὶ ὡς Ἕλληνες, εἶναι ἡ αὐτογνωσία καὶ ἡ ἐπίγνωσις.

Ἱστορικὴ ἀναγκαιότης εἶναι φυσικὰ καὶ ἡ διαρκὴς ἀτομική μας πορεία πρὸς τὴν Ἐλευθερία, ἐφ΄ ὅσον ἡ Ἐλευθερία εἶναι διαδρομὴ καὶ ὄχι κάτι στατικό. Δὲν γίνεται νὰ ἐλπίζουμε σὲ κάτι ἐὰν πρωτίστως δὲν τὸ ἔχουμε «δέση» μέσα μας.

Ἱστορικὴ ἀναγκαιότης εἶναι καὶ τὸ νὰ διακρίνουμε, ἐπὶ τέλους, τοὺς φίλους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, γιὰ νὰ παύσουμε νὰ αἰσθανόμεθα μόνοι μας καὶ ἀδύναμοι. Οὔτε μόνοι μας εἴμαστε μὰ οὔτε κι ἀδύναμοι. Αὐτὸ θὰ τὸ κατανοήσουμε πλήρως ἐὰν ἐπιλέξουμε τὴν Ἐμπιστοσύ στὰ περιττά. νη ἀπὸ τὸν Φόβο.

Οὐδέποτε ἰσχυρίσθηκα πὼς κάτι θὰ μᾶς χαρισθῆ. Ἰσχυρίζομαι ὅμως πὼς ὅλα αὐτά, τὰ καθημερινά μας, ποὺ μᾶς τυραννοῦν, θὰ φαίνονται συντόμως τόσο ἀστεία, διότι ἐμεῖς θὰ πρέπη διαρκῶς νὰ ἑστιάζουμε στὸν ἀνήφορο ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση στὸ Φῶς. Δὲν ἀξίζει νὰ  σπαταλοῦμε λοιπὸν δυνάμεις καὶ ἐνέργεια σὲ λεπτομέρειες, ποὺ τελικῶς θὰ ἀποδειχθοῦν ὡς ἀναγκαῖες ἐπὶ μέρους διαδικασίες, γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὰ ἀτομικά μας τέλματα. Καί, φυσικά, δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς πονοῦν τόσο πολὺ τὰ περιττά, διότι τὰ ἀναγκαία εἶναι πάντα σπουδαιότερα. 

Φιλονόη

εἰκόνα