Πόσες ἀγωνίες…
Καὶ πόσες κακοτοπιές…
Καὶ πόσες ἀρνήσεις…
Καὶ πόσοι φόβοι…
Καὶ πόσες ἀπώλειες…
Καὶ πόσος πόνος…
Μά… ἴσως κάτι νὰ ἔχουμε ἀντιληφθεῖ λάθος…
Ἐὰν γιὰ αἰῶνες ὁ Ἄνθρωπος πονοῦσε, βιάζετο, δυστυχοῦσε, μήπως τελικῶς φθάνει αὐτή ἡ δύσκολη διαδρομή στό πέρας της;
Μήπως ἀν τί γιά πόνο, αὐτὲς οἱ νέες ἐξελίξεις, μᾶς ὁδηγοῦν στήν Ἐλευθερία;
Μήπως ὁ φόβος τοῦ ἀγνώστου εἶναι πού μᾶς κρατᾶ μουδιασμένους κι ὄχι ἡ Ἀνάγκη τῆς ἀνατροπῆς;
Ὅπως κι ἐὰν εἶναι… ἕνα μετρᾶ μόνον τώρα πιά… Ὁ κόσμος μας, ὅπως τὸν γνωρίζαμε, τελειώνει.
Μᾶς ἀναστατώνει αὐτό, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτητον.
Ἀγνοοῦμε τὸ ποιοὶ πρέπει νὰ γίνουμε, ἀλλὰ θὰ γίνουμε.
Κι ὁ κόπος τώρα πιὰ εἶναι τὸ πρῶτο ξημέρωμα τῆς Ἐλευθερίας!!!
Ὅσο κι ἐὰν φαντάζουν δύσκολα αὐτὰ ποὺ ἔρχονται, εἶναι πρωτόγνωρα μὰ καὶ συνάμα σιγὰ σιγά, βῆμα τὸ βῆμα, κτίζονται οἱ ἀναγκαῖες συνθῆκες γιὰ νὰ σταθοῦμε Μόνοι μας ξανά, Ἀντιμέτωποι μὲ τὸ Φῶς τῆς Ἀληθείας, τῆς Ἀνθρωπιᾶς καὶ τῆς Εὐθύνης. Ὄχι τῆς ἀτομικῆς, ἀλλὰ τῆς συλλογικῆς.
Καὶ ἡ Εὐθύνη σημαίνει, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες, Ἀναγέννησιν τοῦ Ἀνθρώπου, Ἰσονομία καὶ Δικαιοσύνη.
Κομμάτι κομμάτι θὰ τὸν κτίσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν κόσμο μας.
Ὅπως μᾶς πρέπει κι ὅπως ὀφείλουμε…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.