Εἶναι μία ἁπλῆ φρασούλα… Μία τόση δὰ σκέψις… Μία μεγάλη ἀπόφασις…
Νὰ γίνω ἐγώ…
Νὰ μὲ εὕρω, νὰ μὲ συναντήσω, νὰ μὲ κατανοήσω καὶ νὰ μὲ ἀγκαλιάσω…
Νὰ γίνω αὐτὸ ποὺ ὀφείλω σὲ ἐμέναν καὶ στοὺς γύρω μου κι ὄχι αὐτὸ ποὺ μοῦ ὅρισαν οἱ συνθῆκες, οἱ καταβολὲς καὶ τὰ ψέμματα.

Νὰ γίνω ἐγώ.
Νὰ γνωρίσω τὶς ἀνάγκες μου, νὰ τὶς ἐκτιμήσω, νὰ τὶς σεβασθῶ καὶ νὰ τὶς ἀκολουθήσω…
Μὰ προσοχή…
Οἱ πραγματικὲς τοῦ ἀνθρώπου ἀνάγκες δὲν εἶναι αὐτὲς ποὺ τοῦ δίδουν ἀπολαύσεις στὸ ἐπίπεδον τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς, ἀλλὰ αὐτὲς ποὺ ποὺ δίδουν ἀπολασύεις ἀπὸ τὴν ἱκανοποίησιν τοῦ ἔργου.
Τὸ ἔργο μας ἀφήνουμε φεύγοντας… Γιὰ νὰ τὸ ἀφήσουμε ὅμως πρέπει νὰ τὸ δημιουργήσουμε..
Γιὰ νὰ τὸ δημιουργήσουμε ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζουμε ἐμᾶς.

Φιλονόη

φωτογραφία