«Ἀπέθανεν ἡ σύζυγός μου καὶ ἤθελον νὰ ὑπάγω νὰ οἰκονομήσω τὰ παιδιά μου, ἀλλὰ δὲν ἀφήνω τὴν πατρίδα»…
Γεώργιος Καραϊσκάκης

19 Αὐγούστου τοῦ 1826: ἡ γυναῖκα τοῦ Καραϊσκάκη ἀπεβίωσε, ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πεδίο τῆς μάχης οὔτε γιὰ νὰ παρευρεθῇ στὴν κηδεία της.

Ὁ Καραϊσκάκης παίρνει ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες μίαν θλιβερὴ εἴδηση: ἡ γυναίκα του, ποὺ γιὰ τὴν ὀμορφιά της καὶ τὴν λεβεντιά της ἦταν πάντα ὑπερήφανος, ἀφοῦ τοῦ ἐχάρισε ἕνα υἱό, τὸν Σπύρο, ἀπέθανε ἔπειτα ἀπὸ τὴν γέννα στὸν Κάλαμο. Ἔτσι, οἱ δύο ἀνήλικες τσοῦπρες του καὶ τὸ νεογέννητο παιδὶ ἀπέμειναν δίχως προστάτη στὸ μικρὸ νησὶ τοῦ  Ἰονίου.

[Γιὰ τὸν Καραϊσκάκη:]

Σεμνυνόμενος δικαίως διὰ τὸ ὑψηλὸν ἀξίωμα τῆς ἀρχηγίας, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ κυβέρνησίς του τὸν ἐτίμησε, ποτὲ δὲν ἐνόμισεν ὅτι αὐτὸ μόνον ἠμποροῦσε νὰ τὸν λαμπρύνῃ· ἤξευρε ὅτι τὰ ἔργα μόνα εἶναι ἡ λαμπρότης.

Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873)
[Λόγος ἐπικήδειος, 1827].
Μίχ. Περάνθης, Ἑλληνικὴ πεζογραφία, Β΄.

Στὴν πλατεία τοῦ Μαυρομματίου Καρδίτσης μὲ τὰ αἰωνόβια πλατάνια στέκει ἐπιβλητικῶς ὁ χάλκινος ἔφιππος ἀνδριὰς τοῦ Γ. Καραϊσκάκη, βάρους 2,5 τόνων ἔργο τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ γλύπτου Γιάννη Παππᾶ, ποὺ ἐστήθη ἐκεῖ τὸ ἔτος 1990, ἔπειτα ἀπὸ πανελλήνιο ἔρανο.

Πανορμίτης Σπανὸς