Ζοῦμε σὲ μίαν περίοδο πολὺ σκληρή, μὰ παραλλήλως πολὺ σημαντική.
Ζοῦμε τὶς κορυφώσεις τῶν συγκρούσεων τοῦ παραλόγου καὶ τοῦ λογικοῦ.
Ζοῦμε τὶς ἀναγκαίες ἐκεῖνες περιόδους προεργασίας ποὺ ὁδηγοῦν, ἐξ ἀνάγκης, σὲ κάτι πολὺ διαφορετικὸ καὶ μεγάλο.

Μποροῦμε νὰ δοῦμε τὶς σημερινὲς συνθῆκες ὡς παγίδα.
Μποροῦμε νὰ τὶς δοῦμε πάλι ὠς εὐκαιρίες γιὰ τοὺς ἀπατεῶνες.
Μποροῦμε ὅμως καὶ νὰ τὶς δοῦμε ὡς Ἱερές….

Ἐὰν γιὰ λίγο ἐπιτύχουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε, νοητῶς, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐπισήμως φαίνονται ὡς πραγματικότης μας…
Ἐὰν ἐπιτύχουμε νὰ ἐμφαθύνουμε πίσω ἀπὸ τὶς σκιὲς καὶ νὰ διακρίνουμε τὸν πανικὸ καὶ τὴν βλακεία…
Ἐὰν κατανοήσουμε στὸ ἐλάχιστον τὸν μηχανισμὸ λειτουργίας τοῦ κόσμου μας…
…τότε εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ἀνοίξῃ ἕνα νέο «παράθυρο» στὸ φῶς τῆς καθημερινότητός μας, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὅλα αὐτά, ποὺ ἔως τώρα βλέπαμε, εἶναι ἁπλῶς …ψευδαισθήσεις!!! Ὄχι βέβαια τύπου «ΜΑΤΡΙΞ», ἀλλὰ κάτι ἄλλο, πολὺ μεγαλύτερο καὶ στὸ ὁποῖον τὸν λόγο ἔχουν οἱ δημιουργοὶ κι ὄχι οἱ κατσαπλιάδες.

Οἱ ἐποχές μας εἶναι Ἱερές. Εἷναι αὐτὲς ποὺ ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν ἐπίκτητο μορφὴ ἀντιληπτικότητος καὶ θὰ περάσουμε στὴν ἀτομική μας ἐνσυνειδητότητα κι εὐσυνειδητότητα. Διαδικασίες ποὺ ἤδη συμβαίνουν, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ μας, θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸ νὰ κατανοήσουμε, ἐὰν δὲν τὸ ἔχουμε κάνῃ ἤδη, πὼς ὁ κόσμος μας, ὁ μικρὸς κι ὁ μέγας, ξεπέρασε τὸ ὅριον τῆς καμπῆς του καὶ κινεῖται πρὸς τὸ σημεῖον τῆς ἀναδομήσεώς του.

Εἶναι εὐτυχία νὰ εἴμαστε ἐδῶ.
Καὶ θὰ εἶναι μεγαλυτέρα εὐτυχία, σὲ λίγον καιρό, ὅταν θὰ ἀρχίσῃ νὰ ἀχνοφαίνεται σὲ πολλὰ βλέμματα τὸ Φῶς ποὺ τόσους αἰῶνες ἀναζητούσαμε, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγήσῃ καὶ νὰ μᾶς γεμίσῃ χαρὰ καί, γιὰ πρώτη φορά, εὐτυχία…

Φιλονόη

εἰκόνα