Κάπου διάβασα, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν, μίαν ἀνάλυσιν γιὰ τὰ ἀκραῖα κοινωνικὰ φαινόμενα , ποὺ τείνουν νὰ ἐκδηλωθοῦν.
Ἀνησυχητικόν, σκέφθηκα.

Παραλλήλως διαπιστώνω καθημερινῶς ἐντάσεις, ὀργή, θυμό…
Ἀνησυχητικόν, σκέπτομαι, καθημερινῶς.

Τὰ ΜΜΕ φροντίζουν φυσικὰ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους νὰ μᾶς κρατοῦν διαρκῶς στὸ ὅριον τῆς ὀργῆς καὶ τῆς ἀναμονῆς.
Ἀνησυχητικόν, σκεπτόμεθα…

Ὑπάρχουν ὅμως κι αὐτὰ ποὺ δὲν τὰ σκεπτόμεθα καθημερινῶς, ἰδίως τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες ποὺ ἡ ὀργὴ ξεχειλίζει.
Κι αὐτὰ ποὺ δὲν θυμόμαστε εἶναι πὼς ἤδη ἔχουμε μπεῖ, ὡς λαός, μὰ καὶ ὡς Ἀνθρωπότης, σὲ ἐκείνην τὴν πορεία τῆς ἀπολύτου ἀποσυνθέσεως τοῦ παλαιοῦ. Γιὰ νὰ φτιάξῃς τὸ νέον πρέπει νὰ τελειώνῃς μὲ τὸ παλαιό.
Γιὰ νὰ βρῇς χῶρο στὶς ντουλάπες σου, πρέπει νὰ πετάξῃς τὰ παιλαιά σου ῥοῦχα.
Γιὰ νὰ δομήσῃς νέα ὄνειρα, πρέπει νὰ κλείσῃς τοὺς «λογαριασμούς» σου μὲ τὰ παλαιά.

Δῆλα δή;
Τί κάνουμε δῆλα δή;
Συν-Ἄνθρωποι καὶ συν-Ἕλληνες…
Γκρεμίσαμε, μὲ πολὺ πόνο ὁμολογουμένως, τὸ παλαιό, πρὸ κειμένου νὰ κάνουμε χῶρο ἅπλετο καὶ νὰ στηθῇ τὸ νέο, τὸ ὑγειές, τὸ Ἀθάνατον.
Κι αὐτὸ ποὺ βλέπουμε καὶ ζοῦμε τώρα εἶναι τὰ τελευταῖα ἀνεμοσκορπίσματα τοῦ παλαιοῦ.
Σιγὰ σιγά, εἶτε τὸ θέλουμε εἶτε ὄχι, μπαίνουμε Ὅλοι μας στὴν διαδικασία τῆς δημιουργίας.
Κι αὐτὸ εἴπαμε… Πονᾶ μέν, προ-οἰωνίζει χαρὰ δέ.
Ἄλλως τέ… Ἡ γέννα θέλει αἷμα…
Κι ἐμεῖς τώρα γεννοῦμε τὸ νέον, τὸ Ἐλεύθερον, τὸ Ἀνθρώπινον.

Καλὴν Δύναμιν γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀπολαύσουμε τὴν Ἐλευθερία ποὺ ἔρχεται!!!

Φιλονόη

Υ.Γ.1.  Ναί, ὅλοι ἐναντίον Ὅλων. Σπᾶν δῆλα δὴ οἱ δεσμοὶ ποὺ μᾶς κρατοῦσαν κολλημένους σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς βάλτωναν. Κάποια «σπασίματα» ἴσως νὰ μὴν μᾶς ἀρέσουν, μὰ ἔρχονται μὲ τὸ καλὸ καὶ τὰ ἄλλα, τὰ ἀναγκαῖα.

Υ.Γ.2. Ναί, ὅλοι ἐναντίον ὅλων αὐτῶν ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ φθάσουμε στὸ σημεῖον ἐκεῖνο, ποὺ θὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν Πατρίδα, θὰ τὴν ἀγκαλιάσουμε καὶ θὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ τὴν κρατήσουμε ἐλεύθερη!!!

φωτογραφία