Εἴτε τὸ συνειδητοποιοῦμε, εἴτε δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε, διανύουμε μίαν ἀπὸ τὶς δυσκολότερες περιόδους καὶ τοῦ ἀτομικοῦ μας βίου, μὰ καὶ τῆς Ἀνθρωπότητος. Ἀγνοῶντας δὲ τὸ γενικότερον ἱστορικὸ πλαίσιον, ἐφ΄ ὅσον ἡ ἐπίσημος ἱστορικὴ ἐκδοχὴ μᾶς ἔχει «πείση» γιὰ τὸ «πόσο τυχεροὶ εἴμαστε ποὺ διαβιοῦμε στὸν σημερινό μας πολιτισμό», εἶναι ἀπὸ δύσκολο ἔως ἀδιανόητον τὸ νὰ ἐμβαθύνουμε, κατὰ τὰ ἀναγκαία, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὸ πόσο διόλου …«ξεκάρφωτα» καὶ διόλου …τυχαία εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν.
Παρ΄ ὅλα αὐτὰ ὅλοι μας, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, (δι-)αἰσθανόμεθα πὼς κάτι βαθύτερο καὶ σημαντικότερο «ἐκκολάπτεται» μέσα μας, ἀλλὰ καὶ γύρω μας. Τὸ ποῦ αὐτὸ τὸ «κάτι» θὰ ὁδηγήση τὴν ἀνθρωπότητα, ἐπὶ τοῦ παρόντος καὶ μόνον, οὐδὲ μίαν σημασία ἔχει. Σημασία ἔχει μόνον πὼς ναί, ἡ αἴσθησίς μας εἶναι ἀληθής, τὴν μοιραζόμεθα μὲ ὅλους σχεδὸν τοῦ συνανθρώπους μας καί, κυρίως, μᾶς ἀφήνει «ὁσμὲς» ἐπερχομένων μεγάλων ἀνατροπῶν.
Τί κάνουμε ὅμως ἐμεῖς; Πῶς θά διαχειρισθοῦμε τά συναισθήματά μας, τίς ἀγωνίες μας καί τά ἀμέτρητα ἀναπάντητα ἐρωτήματα, πού διαρκῶς πολλαπλασιάζονται;
Λόγῳ ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς, ἐν τῷ συνόλῳ (κι ὄχι ἀπαραιτήτως έπὶ -κάποιων, πολλῶν ἢ ἐλαχίστων- πληροφοριῶν), ἀγνοίας μας, εἴμεθα, κατ’ ἀρχάς, ὑποχρεωμένοι νὰ κυττάξουμε …μέσα μας περισσότερο, παρὰ στὸν περιβάλλοντα χῶρο μας καὶ στὶς ἐξελίξεις. Κι αὐτὸ διότι μόνον ἡ κατανόησις τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὸ «σκάλισμά» του, ἡ ἀπαραίτηος περισυλλογὴ καί, φυσικά, τὸ ἄκρως ἀναγκαῖον ξεκαθάρισμα, εἶναι μερικὰ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ἀπαραίτητα, ποὺ ὀφείλουμε νὰ κάνουμε, πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ περιττὰ βαρίδια.
Τὰ βαρίδια μας, οὔτως ἢ ἄλλως, εἶναι πάρα πολλά, κάποια ἐξ αὐτῶν ἀναγνωρίσιμα καὶ ὁρατά, μὰ τὰ περισσότερο, δυστυχῶς μας, κρυφὰ κι ἀόρατα. Ὅσα λοιπὸν περισσότερα ἐξ αὐτῶν ἐπιτύχουμε νὰ ἀφήσουμε πίσω μας, τόσο πιὸ ἀνακουφισμένοι, ἀνάλαφροι κι Ἐλεύθεροι θὰ αἰσθανθοῦμε κι ἔτσι, ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἀπαιτηθῆ νὰ ἀποφασίσουμε καὶ νὰ πράξουμε, θὰ συμβοῦν εὔκολα, ἁπλᾶ καὶ δίχως ἀμφιβολίες κι ἀμφισβητήσεις. Διότι ὅλοι μας κατὰ νοῦ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε μίαν πραγματικότητα, ποὺ ἤδη ξεκίνησε νὰ γίνεται διακριτή: κάθε μας πρᾶξις, σκέψις, σχεδιασμὸς ὁπωσδήποτε ὀφείλουν καθοριστικῶς καὶ ὑποστηρικτικῶς νὰ ὑπηρετοῦν τὴν Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου. Ἐν τῷ συνόλῳ κι ὄχι στὰ ἐπὶ μέρους.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.