Κι ἀπὸ ἐκεῖ, ὅταν ῥιζώσῃ, δὲν ξεκολλᾶ…
Πολλὲς κουβέντες θὰ ἀκούσουμε γιὰ αὐτήν…
Πολλὲς παραστάσεις θὰ δοῦμε…
Πολλὰ θὰ διαβάσουμε…
Μὰ τὴν Πατρίδα, ὅσοι, ὁλίγοι τὴν αἰσθάνονται, δὲν τὴν ἀντιλαμβάνονται μέσα ἀπὸ φωνές, ἀναγνώσματα, τραγούδια, λόγους, ζωγραφιὲς ἤ ἐλπίδες. Τὴν Πατρίδα ἤ τὴν ἔχῃς, ἤ δὲν τὴν ἔχῃς, πάντα στὴν Καρδιά!
Καί τί εἶναι αὐτή ἡ Πατρίς, πού τόσοι καί τόσοι ἀναφέρονται σέ αὐτήν, ἄλλοτε ἀπαξιωτικά κι ἄλλοτε μέ θαυμασμό;
Πατρὶς εἶναι ἡ μνήμη, ἡ γνῶσις, ὁ σεβασμὸς στὴν ἱστορία, ὁ σεβασμὸς στοὺς νεκρούς, ὁ σεβασμὸς στὸν συνάνθρωπο.
Πατρὶς εἶναι ἡ εὐθύνη, ἡ συλλογικότης, ἡ συναίσθησις τῶν δεσμῶν ποὺ κρατοῦν μία κοινωνία ἑνωμένη καὶ ἑστιασμένη σὲ ἕναν κοινὸ σκοπό.
Πατρὶς εἶναι ἡ κοινὴ λογικὴ καὶ ἡ κοινὴ ὀνειροδόμησις.
Πατρὶς εἶναι ὁ κόσμος μας καὶ οἱ ἀναμνήσεις μας.
Πατρὶς εἶμαι ἐγώ, ἐσύ, τὸ παιδί της, ὁ πατέρας σου, ἡ γιαγιά μου, ἡ ἐξαδέλφη μας ποὺ ἔχουμε κοινὲς ἀξίες, ἐπικοινωνιακὸ κώδικα καὶ ἀνάγκες.
Πατρὶς εἶναι οἱ ἀναμνήσεις μας καὶ τὰ ὄνειρά μας.
Πατρὶς εἶναι αὐτὸ ποὺ χάσαμε καὶ ὀφείλουμε νὰ ξαναβροῦμε.
Καὶ τὴν Πατρίδα δὲν θὰ μᾶς τὴν χαρίσουν, οὔτε θὰ μᾶς τὴν διδάξουν…
Τὴν Πατρίδα πρῶτα πρέπει νὰ τὴν «φυτέψουμε» μὲ προσοχὴ καὶ σεβασμὸ στὴν Καρδιά, νὰ τὴν φροντίσουμε, νὰ τὴν ποτίσουμε, νὰ τὴν ἀγαπήσουμε, νὰ τὴν θαυμάσουμε, νὰ τὴν καμαρώνουμε ὅσο μεγαλώνῃ καὶ μετὰ νὰ τὴν μοιράσουμε καὶ νὰ τὴν γευθοῦμε.
Κοινὴ Πατρὶς ὑπάρχει γιὰ ὅλους μας, ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ καθαρίσουμε ἀπὸ περιττὰ καὶ βρώμικα ζιζάνια καὶ νὰ ἐπιτρέψουμε στὴν Φύσιν νὰ κάνῃ σωστὰ τὴν δουλειά της, ὅπως μόνον ἐκείνη γνωρίζει, ἐδῶ καὶ τόσους αἰῶνες.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.