Ἀπό ποῦ θά φύγη; Ἀπό τόν κόσμο, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐπικρατεῖ ἤδη; Ἤ μήπως κάποιοι σκοπεύουν νά ἀρχίσουν …ἐκκαθαρίσεις; Καί μέ ποιά κριτήρια; Ὑποκειμενικά τους ἤ ἀντικειμενικά; Θά φύγη ξαφνικά ἤ σέ βάθος χρόνου; Καί πόσο κοντά εἴμαστε ἐμεῖς σέ μίαν τέτοιαν πιθανότητα;

Τὸ λάθος δὲν φεύγει. Ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντα στὸν πλανήτη. Σὲ αὐτὸ βασίζεται τὸ ἄδικο, ἡ βία καὶ ἡ ἄγνοια.
Τὸ λάθος ἁπλῶς ἐκτοπίζεται, ἀποφεύγεται καὶ ὅταν ἀπαιτεῖται στιγματίζεται. Δὲν πεθαίνει.
Τὸ λάθος εἶναι ἀφορμὴ γιὰ νὰ μάθουμε τὸ ὀρθό. Εἶναι στάδιον.
Τὸ λάθος (ἢ τὰ λάθη, ὀρθότερα) ὅλοι μας τὸ ἐπιλέγουμε, ὅταν ἀρνούμεθα νὰ καταβάλουμε τὸν ἀπαιτούμενον κόπο, μὲ τὰ τιμήματά του, γιὰ νὰ διασφαλίσουμε τὴν ἐπικράτησιν τοῦ Δικαίου καὶ τοῦ Ἀληθοῦς.
Τὸ λάθος εἶναι δικό μας καὶ ἐὰν φύγῃ, θὰ εἶναι σὰν νὰ ἀρνούμεθα τὶς γνώσεις ποὺ μᾶς ἀφήνουν οἱ ἐμπειρίες μας.
Τὸ λάθος εἶναι ὁ ὁδηγός μας πλέον γιὰ νὰ βγοῦμε στὸν δρόμο γιὰ τὸ ἀπόλυτον Φῶς τῆς Ἀληθείας, ἐφ΄ ὅσον ὅλες οἱ ἄλλες διαδρομὲς θὰ ἀποκλεισθοῦν.

Τὸ λάθος δὲν φεύγει. Μένει ἐκεῖ γιὰ πάντα. Μένει γιὰ νὰ ἀποδεικνύῃ τὴν ἀνάγκη τῆς διαδικασίας Μαθήσεως.
Τὸ ἀποδέχεσαι, τὸ ἀναγνωρίζεις καὶ πατᾶς ἐπάνω του γιὰ νὰ μὴν τὸ ἐπαναλάβῃς.

Φιλονόη

εἰκόνα