Πάλι ὁ θρῆνος ἁπλώθηκε στὴν Ἑλλάδα…
Πάλι θυσία τὰ παλληκάρια μας, ἐν καιρῷ εἰρήνης…
Πάλι ἐμεῖς ἀπογοητευμένοι καὶ πικραμένοι ἀναζητοῦμε τρόπους δικαιώσεώς τους καὶ τιμῆς στὴν μνήμη τους…
Καὶ πάλι τὸ βουβὸ πένθος μᾶς πνίγει, δίχως νὰ μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ ἐκτονώσουμε τὴν ὀργή μας…
Πάλι οἱ πραγματικοὶ αἴτιοι παραμένουν ἐκτὸς στοχεύσεως…
Καὶ πάλι ἡ ἀδικία περιφέρεται ἀνενόχλητη…
Τὸ καθεστὼς καλὰ κρατεῖ ἀκόμη…
Ἤ τοὐλάχιστον ἔτσι φαίνεται…

Πολλὲς φορὲς ἔχω γράψει ὅτι ἡ Ἐλευθερία πρῶτα μέσα μας γεννιέται καὶ μετὰ ἐξωτερικεύεται γιὰ νὰ καλλιεργηθῇ καὶ νὰ φουντώσῃ. Ἡ Ἐλευθερία εἶναι κατάστασις καὶ ὄχι κάτι ὑλικὸ ἤ κάτι ποὺ χαρίζεται.
Ἡ Ἐλευθερία, γιὰ νὰ εἶναι Ἐλευθερία, πρέπει νὰ εἶναι συλλογικὴ κι ὄχι ἀτομική.
Κι αὐτὸ κτίζεται σιγὰ σιγά, παντοῦ γύρω μας, κάθε στιγμή, συνειδητῶς ἤ ὄχι.

Τὰ παλληκάρια μας, ποὺ μόλις χάσαμε, ἴσως νὰ μὴν γνώριζαν πὼς μὲ τὴν ἄδικη θυσία τους θέτουν τὸ λιθαράκι τους στὴν συλλογικὴ διεκδίκησιν τῆς Ἐλευθερίας, ἀλλὰ ναί, ἔτσι εἶναι.
Δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ πὼς ἡ θυσία τους θὰ ὀφελήση μὲ τὸν ὁποιονδήποτε τρόπο τοὺς καπηλευτὲς τῆς ζωῆς μας, διότι τώρα πιά, εἶτε το συνειδητοποιοῦμε εἶτε ὄχι, δὲν ὑπάρχει κάτι γύρω μας ποὺ νὰ ὀφελῇ αὐτοὺς τοὺς καπηλευτές. Ὅλα, μικρὰ καὶ μεγάλα, τώρα πιά, συμβαίνουν γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: τὴν Ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἀνθρώπου.
Καὶ  κάθε θυσία, μικρὴ ἤ μεγάλη, κάθε σταγόνα αἵματος, μὰ καὶ κάθε αἱμάτινος ποταμός, κάθε σκέψις μας, μὰ καὶ κάθε μας πράξις, πρὸς μίαν καὶ μοναδικὴ κατεύθυνσιν ὁδηγοῦν: τὴν Ἐλευθερία!!!

Ἄς κρατήσουμε αὐτήν, τὴν νέα, πανομοιότυπο μὲ τὴν πρὸ 20ετίας θυσία, στὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ κτίσουμε ἐκεῖ μέσα τὴν πραγματικὴ ἔννοια τῆς Ἐλευθερίας!!!
Ἄς συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὰ τὰ  παλληκάρια, μαζὺ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ εἶχαν τὴν ἰδίαν τύχη, δὲν ἔπεσαν γιὰ νὰ προστατεύσουν τὰ καθεστώτα ἀλλὰ τὸ σύνολον.
Ἄς μετατρέψουμε τὸν θρῆνο σὲ εὐγνωμοσύνη καὶ σεβασμό, πρὸ κειμένου νὰ σταθῇ ὡς ἀφετηρία μας αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς οἱ θυσίες πρέπει νὰ τρέφουν τὴν Ἐλευθερία κι ὄχι νὰ τὴν μειώνουν.
Διότι, ὅσο βαρὺ κι ἐὰν ἀκούγεται, ἡ Ἐλευθερία μὲ θυσίες τρέφεται καὶ δυναμώνει καὶ γίνεται κατάστασις.
Κι αὐτὸ πλέον εἶναι δεδομένον…
Ἡ ἀρχὴ ἔγινε ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ παλληκάρια.
Ἄς κρατήσουμε ζωντανὴ τὴν μνήμη τους καὶ  ἄς τὰ εὐγνωμονοῦμε!!!
Θὰ χρειασθοῦν πολλὲς ἀκόμη θυσίες, ἀπὸ ὅλους μας, γιὰ νὰ φθάσουμε ἐκεῖ ποὺ μᾶς πρέπει!!!
Ἄς γίνῃ ἡ θυσία τους φλόγα ποὺ θὰ φουντώση καὶ θὰ κάψη τὰ πάντα…

Διότι δὲν ὑπάρχουν μικρὲς ἤ μεγάλες θυσίες.
Ὑπάρχουν σπινθῆρες ποὺ ἤ θὰ γίνουν φλόγες ἤ θὰ σβήσουν…

Φιλονόη

εἰκόνα