Ἐὰν ἐγὼ δὲν αἰσθάνομαι κάθε ἡμέρα, ὅλες τὶς ἡμέρες τοῦ ἔτους, τὴν Ἄνοιξιν μέσα μου, τότε δὲν πρόκειται νὰ τὴν βρῶ κάπου ἔξω ἀπὸ ἐμέναν. Διότι ὅλα, καλὰ καὶ κακά, ὄμορφα κι ἄσκημα, δύσκολα κι εὔκολα γίνονται σημαντικὰ ἢ ἀσήμαντα ἀναλόγως τῆς βαρύτητος ποὺ ἐγὼ θὰ τοὺς δόσω.
Ἐὰν τοὺς δόσω χῶρο, θὰ μὲ πλημμυρίσουν καὶ θὰ ὀμορφύνουμε μαζύ. Καὶ οἱ στιγμές μου κι ἐγώ.
Ἐὰν ὄχι, τότε ἀδίκως ἀναζητῶ ἐρεθίσματα. Δὲν θὰ τὰ βρῶ.
Διότι ἐὰν ἐγὼ δὲν κουβαλῶ διαρκῶς μέσα μου τὴν Ἄνοιξιν, τότε ὅσες καὶ νὰ περάσουν, θὰ εἶναι ἀδιάφορες.
Ὅσες χαρὲς κι ἐὰν μὲ βροῦν, θὰ παραμένουν ἀσήμαντες…
Καὶ ὅσες ἐπιτυχίες κι ἐὰν κατορθώσω, θὰ παραμένουν μηδαμινές…
Ἡ Ἄνοιξις εἶμαι ἐγώ.
Ἐγὼ κι ὁ Χειμών… Ἐγὼ καὶ τὸ Θέρος… Ἐγὼ καὶ τὸ Φθινόπωρον.
Οἱ ἐποχὲς τοῦ ἔτους ὑπάρχουν μόνον γιὰ νὰ μοῦ τὸ θυμήζουν.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.