…ἀλλάζουμε αὐτομάτως στάσιν ζωῆς καὶ ὀπτικές.
Ἀφήνοντας, διὰ παντός, πίσω μας ὅσα πιστεύουμε πὼς χάσαμε, ἑστιάζουμε ἐξ ἀνάγκης σὲ αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ δημιουργήσουμε, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε.
Τὰ δύσκολα ποὺ ζήσαμε, ἔως τώρα, εἶναι πολλά, μὰ ἦσαν καὶ ἡ ἀρχὴ μίας διαφορετικῆς μας πορείας στὸν πλανήτη. Μίας πορείας ποὺ μᾶς ἐγέμισε ἐμπειρίες, μὰ ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν ὁδηγοῦσε κάπου, ἐφ΄ ὅσον ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, παραμέναμε δέσμιοι παλαιῶν ὀπτικῶν, ποὺ δὲν μᾶς ἐπέτρεπαν νὰ «ἀνοίξουμε» τὸν ὁρίζοντά μας καὶ νὰ «πετάξουμε» μὲ ἄλλες προοπτικὲς γιὰ τὸ αὔριο.
Μίας πορείας, ποὺ μαζὺ μὲ πολλοὺς ἄλλους, εἶτε λόγῳ συμβιβασμῶν κι ἀνοχῆς, εἶτε λόγῳ μὴ βαθειᾶς πεποιθήσεως στὰ ὅσα μποροῦν πράγματι νὰ ἀνατραποῦν, μόνον άπὸ τὴν δική μας ἀποφασιστικότητα καὶ συμμετοχή, παρέμενε διαρκῶς περιορισμένη, μὲ «ταβάνια», ἀγκυλώσεις , ἀπαγορεύσειςς καὶ φραγές.
Μίας πορείας τῆς ὁποίας οἱ μετέχοντες δὲν ἔβλεπαν ὁρίζοντα καθαρό, μὰ μόνον νεφώσεις, δυσκολίες καὶ ἀδιέξοδα.
Καὶ τώρα πιά, φθάνοντας στὸ πέρας αὐτῆς τῆς «προγυμναστικῆς» μας διαδρομῆς, ὀφείλουμε νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θὰ ἐξακολουθήσουμε ἤ θὰ ἀποχωρήσουμε.
Ἐμπρός μας τὸ ἄγνωστον καὶ πίσω μας τὸ λάθος.
Ἐμπρός μας τὸ παράλογον καὶ πίσω μας τὸ κατεστραμμένο.
Ἐμπρός μας τὸ μοναδικὸ μονοπάτι διεξόδου καὶ πίσω μας ἡ ἀπόλυτος κατάῤῥευσις.
Τί θά ἀποφασίσουμε;
Ἡ ζωή, γιὰ πρώτη φορά, μᾶς χαμογελᾶ περιπαικτικά, ἀπαιτώντας μας νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὴν πλευρὰ ποὺ θὰ ἐπιλέξουμε νὰ σταθοῦμε. Αὐτὴν τοῦ πολεμιστοῦ ἤ αὐτὴν τοῦ ἡττημένου, ποὺ θὰ κλαίη τὴν Μοίρα του, καθήμενος ἐπάνω στὶς στάκτες τῶν ὅσων ἀπῳλέσθησαν.
Ἀπώλειες ἀνούσιες κι ἐπιδερμικές, ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πὼς ὅπως ἦλθαν, ἔτσι κι ἔφυγαν… σὰν καπνός.
Κι ὅλα αὐτὰ διότι ὅταν ὁ Ἄνθρωπος δὲν εἶναι πραγματικὰ Ἐλεύθερος, ἀλλὰ ζεῖ σὲ μίαν ψευδαίσθησιν ἐλευθερίας, ἀρκεῖται σὲ πρόσκαιρα, ψευδῆ καὶ παραπλανητικὰ ὀφέλη, ποὺ τοῦ ξεγελοῦν τὶς αἰσθήσεις καὶ τὸν ἀποκοιμίζουν.
Ἡ ὥρα πλησιάζει.
Ἤ ὄρθιοι θὰ μείνουμε, γιὰ νὰ γίνουμε πραγματικοὶ πολεμιστές, ἤ τελειώσαμε.
Ἐμεῖς θὰ διαλέξουμε πλευρά.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Κάθε αρχή πορείας κάθε εκκινησις προς κάπου απαιτεί σκέψιν και γνώσιν επί τινών συγκεκριμένων επιλογών
Επιλογή του φερομένου φόρτου ( υλικού και άϋλου)με βάση την ισορροπία κόστους προς όφελος
Φορτία ωφέλιμα αλλά απαιτούντα περισσότερη ενέργεια δια την μεταφοράν των από της ωφελείας ην αποδίδουν κρίνονται απορριπτέα και καλον είναι να εγκαταλείπονται στο όποιο σημείον εκκίνησης
Επιλογή συνοδοιπόρων με γνώμονα την συντροφικήν αξιοπιστίαν και την ικανότηταν
Συνοδοί αιτούντες πολλά ( υλικά και άϋλα )και αποδίδοντες λιγότερα ,συνοδοί οι οποίοι προσθέτουν ή και προστίθενται στον φόρτο καλόν είναι να μην καταστούν συνοδοί
Μετ’ εκτιμήσεως
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ περιπτώσεις πού, γιὰ διαφόρους λόγους, ὑποχρεούμεθα, οὔτως ἢ ἄλλως, νὰ κινηθοῦμε πρὸς κάποιαν κατεύθυνσιν, δίχως ὅμως νὰ ἐννοοῦμε καὶ πλήρως τὸν σκοπὸ αὐτῆς τῆς κινήσεως ἢ τὶς ἀνάγκες τοῦ …«ταξειδίου», πρὸ κειμένου νὰ διαφύγουμε ἀπὸ τὰ τέλματα, τὶς δυστυχίες καὶ τὰ ἀδιέξοδα. Σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις τὸ νὰ ἐφοδιασθοῦμε καταλλήλως φαντάζει ὀλίγον …ἐπουσιῶδες. Ὀρθῶς ἀναφέρεις πὼς ἀπαιτῶνται τὰ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ὠφέλιμα φορτία, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ ἔντιμοι, σημαντικοὶ κι ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ συνοδοιπόροι.
Τὸ οὐσιῶδες ὅμως, εἰς τὴν δική μας περίπτωσιν ὅμως (ποὺ μετὰ ἀπὸ πάρα πάρα πάρα πολλοὺς αἰῶνες) ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΕΘΑ νὰ ἐπιλέξουμε αὐτὸ τὸ «ταξείδιον», εἶναι ἄλλο: ἡ ἀπόφασις. Καὶ ἡ ἀπόφασις, συνειδητῶς ἢ μή, ἐλήφθη. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἡ ἐμπειρία μας, ποὺ σταδιακῶς θὰ δομεῖται, θὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ ἐπιλέξουμε ΚΑΙ συντρόφους ἀλλὰ καὶ φορτία.
Σημασία ἔχει πὼς ἡ ἐκκίνησις συνέβη, γιὰ ἀρχή.
Ταξείδι είναι μία διαδικασία που περιγράφεται σαν πορεία προς ή σαν φυγή από αν και στις πλείστες των περιπτώσεων είναι και τα δύο
Στην πρώτη περίπτωσιν της πορείας προς υφίσταται πιθανότης να υπάρχει κατανόησις των λόγων και των αιτίων αν και σχεδόν εξ ορισμού ατελής όπως βεβαίως ατελής ως μη πλήρης είναι και κάθε μορφή κατανοήσεως
Στην περίπτωσιν της φυγής από είτε αυτή είναι μικρή (μια στιγμιαία ονειροπόλησις μια συζήτηση με έναν φίλο ή ένα ωραίο μπάνιο στην θάλασσα) είτε είναι μεγάλη (αλλαγή πλεύσης σε σημαντικούς τομείς η και στην ολότητα της ζωής) κινητήριος δύναμις είναι πάντα αυτή έμπροσθεν της οποίας και θεοί πείθονται
Εδώ δυνάμεθα να ειπούμε πως οι λόγοι καθίστανται κατανοητοί σε ακόμη μικρότερον βαθμόν και οι στόχοι είναι ασαφέστεροι ( κάποιες φορές επί τούτου επινοηθέντες προς δικαιολόγησιν)
Εν τή διάρκειαν αυτής της φυγής η επανεξέτασις και η αναπροσαρμογή είναι συχνά φαινόμενα
Έστω και εάν δεν αποκλείεται η επιστροφή αυτή ας μην νοείται σαν οπισθοχώρησις αφού θα έχουν αλλάξει κάποιοι όροι ( και εσωτερικοί και εξωτερικοί)
Αν όμως η φυγή κριθεί αναγκαία και άνευ επιστροφής και εάν δεν είναι σαφής εξ αρχής ο στόχος η προορισμός αυτής καλόν είναι να συμβεί αυτή η φυγή ( έστω και ελλειπώς προετοιμασθήσα) με ευχάριστα επεισόδια κατά την διαδρομήν ( τα δυσάρεστα δεν θα λείψουν) ώστε οι όποιες απολαύσεις (τού σώματος η του πνευματος)να λειτουργούν θετικώς και παροτρυντικώς προς συνέχισιν
Καλήν ημέραν
Καλὸ θὰ ἦταν, πράγματι, νὰ ὑπάρχουν (ἤ, ἔστᾦ, νὰ ξεκινήσουν σταδιακῶς νὰ ὑπάρχουν) εὐχάριστα ἐπεισόδια. Αὐτὸ ὅμως ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ σθένος τοῦ ταξειδιώτου, τὸν βαθμὸ προταίρας ἐσωτερικῆς προετοιμασίας, καθὼς ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὰ αἴτια τῆς φυγῆς. Ἐὰν τοῦτα ὁδηγοῦν σὲ βάθος συνειδητοποιήσεις, λόγῳ ἀκριβῶς τῆς (σὲ ὅποιον βαθμὸ) ἐσωτερικῆς πρό-ἐετοιμασίας, τότε ὅλα καλῶς, ἐφ΄ ὅσον ἡ προηγουμένη προεργασία θὰ λειτουργήσῃ ὡς «μαγιά», πρὸ κειμένου νὰ ἐξαλειφθοῦν σταδιακῶς τὰ τέλματα, τὰ ἐμπόδια καὶ τὰ δεσμά. Ἐὰν ὅμως ὅλον τοῦτον συμβαίνῃ γιὰ λόγους σκέτο φυγῆς, δὲν ξέρω ἐὰν θὰ (ἢ δὲν θά…!!!) ἐπιτευχθῇ τὸ Ἀναγκαῖον.
Δύο μόνον μικρές επισημάνσεις ( όχι διαφωνίες) έχω προς καταθεσιν
Βεβαίως και το εσωτερικό σθένος καθώς και η προετοιμασία θα κατέχουν ένα σημαντικό μερίδιο στην διάρκειαν του ταξειδίου αυτό όμως δεν λειτουργεί αποκλειστικώς σε σχεσιν με τα ( ευχ ή δυσ αρεστά) επεισόδια καθώς αυτά θα συμβούν ούτως ή άλλως
Τα μεν θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά και εδώ θα δοκιμαστεί το σθένος τα δε θα επιδράσουν όπως η δυναμωτικη τροφή που βοηθά τον οδοιπόρο να συνεχίσει
Όσον για το περί συνηδειτοποιήσεως θέμα πιστεύω πως αυτό δεν εξαρτάται τόσον από τα αίτια μίας φυγής όσον από το αποτέλεσμα αυτής
Συνήθως στο τέλος μίας πορείας ( και η φυγή πορεία είναι) κουρασμένος από τα εμπόδια αλλά πλέον εμπειρος από την υπερπηδησιν αυτών , εκπλαγής ( ο έχων νιώσει εκπληξιν) από την έλευση ευχάριστων επεισοδίων αλλά χαρούμενος από την απόλαυση αυτών,δυσαρεστηθής από τα δυσάρεστα επεισόδια αλλά πλήρης από το δίδαγμα τους τότε ο ταξειδιωτης μετά την αποτιμησιν θα βοηθηθεί τουλάχιστον από την εκ του αποτελέσματος εμπειρίαν ώστε να συνειδητοποιήσει ότι δύναται