Στὸν κόσμο μας…
Κι ὁ κόσμος μας θὰ γίνη καλλίτερος.
Καθαρὲς σκέψεις στὶς σχέσεις μας…
Καὶ οἱ σχέσεις μας θὰ ἀπογειωθοῦν…
Καθαρὰ ὄνειρα γιὰ τὸ μέλλον μας…
Καὶ ἡ Ἀνθρωπότης θὰ ξημέρωση ὑγιεστέρα…
Δὲν εἶναι ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὸν κόσμο μας…
Εἶναι ποὺ ἀκόμη δὲν πιστεύσαμε πὼς μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὸν κόσμο μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ίσως να φταίει και το ότι πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτον μας
Αυτή η απολογητικου τύπου τασις προς δικαιολογιαν ” έτσι είμαι -αυτος είναι ο εαυτός μου” είναι ένας ισχυρός παράγων αναστολής
Εάν σε ένα κατασκεύασμα δυνάμεθα να ισχυροποιήσουμε τα επιμέρους δομικά αυτού στοιχεία (να μετατρεψουμε σε σκληρότερα τα ξύλα ενός επίπλου) πόσον μεγαλυτέραν αντοχην θα διαπιστώναμε
Εάν ενισχύαμε και τους μεταξύ αυτών δεσμούς (σημεία συναρμογής) το τελικον αποτέλεσμα θα ήτο ακόμη καλύτερο
Ο κόσμος κατασκευή δεν είναι βεβαίως αλλά η συνταγή εφαρμόζεται και ενδείκνυται
Αν ενισχύαμε τους εαυτούς ημών και τις μεταξύ ημών σχέσεις το αποτέλεσμα θα ηδύνατο είναι το επιθυμητόν
Ἀκριβῶς ἔτσι. Μὰ γιὰ νὰ ἐνδυναμωθοῦν οἱ σχέσεις, πρέπει νὰ ἐνδυναμώσουμε τὰ ἐπίπεδα αὐτογνωσίας μας. Διαρκὴν πορεία ἀνηφορικὴ εἶναι ἡ ἐν λόγῳ στάσις ζωῆς.
Ὁ ἑαυτός μας, γιὰ νὰ ἀλλάξῃ, ἀπαιτεῖται νὰ ξεκινήσουμε μὲ μικρά, πολὺ μικρὰ βηματάκια. Ἡ ἀλλαγὴ τῶν συνηθειῶν εἶναι ἡ βάσις τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Εμφανίζονται τα σχόλια μου αγαπητή Φιλονοη;
Δεν γνωρίζω εάν κάνω κάποιον λάθος χειρισμό
Την καλησπέρα μου
Μία χαρὰ τὰ διαβάζουμε. Ὑπῆρξε κάποιο τεχνικὸ πρόβλημα μόνον ἐχθές. Τώρα ὅλα εἶναι καλά.
Αυτό εννοούσα λέγοντας να ενισχυσουμε τον εαυτό μας
Να καλλιεργήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες αρετές και σε όσον υψηλότερο βαθμό μας επιτρέπουν οι δυνάμεις και οι γνώσεις
Κατ εμέ το “γνώθι σ αυτόν” είναι ατελές δηλαδή στέκει σωστό κατά το ήμισυ
Πληρέστερο θα ήταν ” γνώθι και βελτίωσε σ’αυτόν”
Καλήν εσπεραν
Ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι. Τὸ ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ εἶναι στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ λές.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι ἄλλο, σημαντικότερον, νομίζω. Τὸ νὰ μπορῇ ὁ Ἄνθρωπος (ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Μὲ κεφαλαῖον!!!) νὰ κατανοήσῃ καὶ νὰ ἐπιλέξῃ αὐτὴν τὴν διαδρομή, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν δύναται (προσκαίρως) νὰ ἀνθέξῃ αὐτὴν τὴν συνειδητοποίησιν καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τὴν διαδρομή.
Συνεπῶς τὸ ζητούμενον εἶναι τὸ νὰ συνειδητοποιήσῃ ὁ Ἄνθρωπος τὴν ταὐτότητά του. Ἄρα… πάλι καὶ πάλι καὶ πάλι…
Οὔ πόσοι, ἀλλά…
…αὐτοὶ ποὺ πρέπει, ἐκεῖ ποὺ πρέπει, τὴν στιγμὴ ποὺ πρέπει…
Η προέκταση που δίνεις σε αυτόν τον συλλογισμό οδηγεί ακόμη βαθύτερα
Ουσιαστικώς καταλήγει στα δύο βασικά ( ίσως και ετεροπολικα;) αισθήματα,το του φόβου και το τής ελπίδος
Είναι τελικώς η κατανικηση τού φόβου η αρχή προσπαθείας;
Το να επιλέγει κανείς μην γνωρίζοντας τον βαθμον αντοχής ον διαθέτει νομίζω προϋποθέτει σθένος ψυχής
Ηρωισμός δεν είναι η ανυπαρξία φόβου αλλά η υπαρξις και κατισχυσις επί αυτού
Έχεις δίκαιον αγαπητή να το ονομάζεις ” κάτι άλλον σημαντικότερον”
Καλήν νύκτα
Τὸ ζήτημα διαχειρίσεως τοῦ φόβου καὶ τῆς ἐλπίδος μὲ ἔχει ἀπασχολήσει σοβαρότατα στὸ παρελθόν, τόσο ὅσο τελικῶς νὰ καταλήξω νὰ ἀκυρώσω ΟΛΑ ὅσα (ψευδῶς) «ἐπιθυμοῦσα» ἢ (ἐνόμιζα πὼς) «ἤθελα», πατῶντας ἐπάνω στὸ νὰ ἐπαναπροσδιορίσω τὶς (ἀληθεῖς) ἀνάγκες μου καὶ τοὺς (ἀναγκαίους) σκοποὺς τῆς διαβιώσεώς μου (διότι ζωή, μὲ τὴν κυριολεκτικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, ἐπ΄ αὐτοῦ τοῦ πλανήτου, ΔΕΝ βιώνουμε!).
Μάλιστα πολλάκις ἔχω κάνει ἀναφορὲς στὸ κουτὶ τῆς Πανδώρας καὶ στὰ κακὰ ποὺ ἐμπεριεῖχε, χαρακτηρίζοντας ΚΑΙ τὴν ἐλπίδα ὡς κακὸ ποὺ ἀποκοιμίζει.
(Περισσότερα μπορεῖς νὰ δῇς ἐδῶ:https://filonoi.gr/2014/10/20/f-h-elpida-htan-ton-teleytaio-kako-sto-koyti-ths-pandoras/ κι ἐδῶ: https://filonoi.gr/2016/02/04/mprosta-h-elpis/ καὶ κυρίως ἐδῶ: https://filonoi.gr/2011/01/02/h-elpis-pethane-eimaste-eleytheroi/.)
Τώρα… περὶ Φόβου… Δὲν γίνεται νὰ συζητήσουμε γιὰ ἀνυπαρξία φόβου καθολικῶς, ἐφ΄ ὅσον (ἐπαναλαμβάνομαι καὶ γίνομαι, ἴσως, κουραστική!) διαβιοῦμε σὲ ἕναν πλανήτη κάπως …περίεργο, μὲ κύριον χαρακτηριστικό του τὴν …πίεσιν καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τὴν συντήρησιν τοῦ Φόβου!!! Ὅμως δυνάμεθα, λίγο-λίγο, νὰ στεκόμεθα, νὰ ἀναγνωρίζουμε τοὺς μικροὺς ἢ μεγάλους φόβους μας καὶ νὰ ἐπιλέγουμε (ἢ νὰ μὴ ἐπιλέγουμε) νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε κατάματα. Κάθε φορὰ ὅμως ποὺ τὸ κάνουμε, ἕνας βαθμὸς Ἐλευθερίας ἀνακτᾶται καί, ἐν συνεχείᾳ, ἕνας βαθμὸς αὐτό-ἐκτιμήσεως κερδίζεται. Κάθε βαθμὸς αὐτό-ἐκτιμήσεως εἶναι ἀναβαθμὶς τέτοια, ποὺ λειτουργεῖ μέσα μας ὡς ἐφαλτήριον γιὰ τὰ ἐπόμενα καὶ τὰ μεθεπόμενα βήματα. Οἱ συνήθειές μας, ὅταν ἀλλάζουν κατ’ ἐπιλογήν, δημιουργοῦν νέαν συνθήκη ἐσωτερικότητος ἱκανὴ ἢ νὰ μᾶς κρατήσῃ ἐν ἐγρηγόρσει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ, βῆμα τῷ βῆμᾳ, στὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὰ ὅποια (συνήθως ψευδῆ) δεσμά μας.
Ὁπωσδήποτε ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία ἀπαιτεῖ ἐσωτερικὲς δεσμεύσεις, ἀποφασιστικότητα καὶ ἐγρήγορσιν, δίχως τοῦτον νὰ σημαίνῃ πὼς δὲν δικαιούμεθα καὶ τὶς …«τεμπελιές» μας!
Καί, ὁπωσδήποτε, τὰ ὅποια Ὅρια, ἐὰν τεθοῦν, εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀτομική μας ἐπιλογὴ καὶ οὐδέποτε ἐξωτερικὸς δάκτυλος. Ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὸ ποῦ θὰ φθάσουμε, τὸν ῥυθμὸ μὲ τὸν ὁποῖον θὰ κινούμεθα γιὰ νὰ φθάσουμε καὶ τὸ ἐὰν θὰ ἀνακόψουμε τὴν πορεία μας ἢ θὰ τὴν πᾶμε ὅσο πάει.
Μερικὲς σημειώσεις ἀπὸ σκέψεις καὶ συμπεράσματα καὶ συνειδητοποιήσεις (πάντα ἀτομικὰ ὅλα τοῦτα) περὶ Φόβου:
https://filonoi.gr/2023/08/10/fobos-legetai-to-empodion/
https://filonoi.gr/2023/06/12/fobos-shmainei-agnoia/
https://filonoi.gr/2023/04/09/f-o-protos-exthros-poy-ofeiloyme-na-nikhsoyme-einai-o-fobos/
https://filonoi.gr/2014/07/19/f-polemos-einai-h-zoh/
«…Ἡ πραγματικότης εἶναι πολὺ διαφορετική.
Τὸ 99% τῶν ἐλπίδων, ἀλλὰ καὶ τὸ 99% τῶν φόβων μας, ΟΥΔΕΠΟΤΕ πραγματοποιοῦνται….»
https://filonoi.gr/2024/04/03/atenizontas-me-tharros-to-ayrio/
https://filonoi.gr/2013/12/11/o-fobos/
https://filonoi.gr/2023/11/06/f-o-fobos-ths-monaksias/
https://filonoi.gr/2012/04/11/ti-soy-kanei-o-fobos-toy-thanatou/
https://filonoi.gr/2011/10/09/thelo-thn-zoh-moy-piso/
https://filonoi.gr/2024/07/27/blakeia-kai-anagkh/
https://filonoi.gr/2024/07/21/ki-otan-ola-teleionoyn/
Περισσότερα ἐδῶ: https://filonoi.gr/tag/fovos/ (μὲ τὴν ἐτικέττα «φόβος»)