Ἐὰν αὐτός, ὁ κάθε αὐτός, ποὺ ὑποτίθεται διακυβερνᾶ, ἔκανε σωστὰ τὴν δουλειά του, ἐγὼ δὲν θὰ ἤμουν σήμερα στὸν δρόμο.
Ποιός αὐτός; Ὁ κάθε αὐτός! Ὁ κάθε ἐκπρόσωπος, ἀπρόσωπος, κομματόσκυλος, βολεμένος, ἀναίσθητος, ἀνήθικος, ντουντουκαδόρος, συνδικαλιστής, κόκκινος, πράσινος, κίίτρινος, μπλέ, πορτοκαλί, βυσσινί, φυστικί…
Νομίζω καταλάβατε.. Νὰ μὴν πλατειάζω…
Ἐὰν ἔκανε σωστὰ τὴν δουλειὰ γιὰ τὴν ὁποίαν πληρώνεται, ὁ καθείς, ἐγὼ σήμερα δὲν θὰ ἤμουν στὴν κατάστασι ποὺ εἶμαι. Δὲν θὰ ἀγωνιοῦσα γιὰ τὸ τώρα καὶ τὸ αὔριο. Δὲν θὰ ἔγραφα, δὲν θὰ ἔτρεχα, δὲν θὰ φώναζα… Θὰ εἶχα τὴν ζωούλα μου, ὅπως τὴν εἶχα ἔως …κάαααποτε!
Ἐὰν ὅμως…
Ἔχουμε ὅλοι μας γίνῃ ἕνας πολτός. Μία δίνη.. Ἕνας θυμός…. Μία ὀργή.. Κάτι ὁρμητικό, δίχως κατὰ βάθος συνοχή. Τὸ μόνον ποὺ μᾶς ἐνώνει εἶναι ἡ ὀργή… Ὁ θυμός… Ἡ ἀνάγκη γιὰ ἀλλαγὴ στὰ πάντα…
Ἐὰν αὐτὸς ἔκανε καλὰ τὴν δουλειά του, σήμερα ἐγώ, ἐσύ, οἱ περισσότεροι ἐξ ἡμῶν, θὰ παραμέναμε στὴν ἡσυχία μας!
Ἀλλὰ δὲν τὴν ἔκανε καλὰ τὴν δουλειά του.
Εἶμαι, εἶσαι, εἴμαστε στὴν πλατεία. Πλησιάζουν διάφοροι ποὺ μοιράζουν διάφορα. Δὲν τὰ θέλουμε. Ὁ φόβος φυλᾶ τὰ ἔρημα πλέον! Τίποτα δὲν θέλουμε! Κανέναν δὲν θέλουμε! Κανέναν δὲν ἐμπιστευόμεθα…
Γιατί; Μὰ διότι οὐδεὶς ἔκανε ἔως σήμερα καλὰ τὴν δουλειά του.
Ὅλοι προσπάθησαν νὰ μᾶς πατήσουν, νὰ μᾶς κλέψουν, νὰ μᾶς παραπλανήσουν, νὰ μᾶς ξεγελάσουν, νὰ μᾶς καθηδηγήσουν…
Τώρα πιὰ λοιπὸν δὲν θέλω κάποιον! Θέλω …κανέναν!!! Εἶναι ὅλοι ὑποψήφιοι παράνομοι, καπηλευτές, λαοπλάνοι… Δὲν θέλω κάποιον! Μπορῶ μόνος μου, μόνη μου, μόνοι μας…
Ἀλλά πράγματι μπορῶ;
Ἴσως ναί, ἴσως κι ὄχι… Δὲν ἔχει σημασία… Ἐδῶ ποὺ μὲ ἔχουν φέρει δὲν θέλω κάτι. Δὲν θὰ ἐμπιστευθῶ κάποιον καὶ κάποιαν! Θὰ εἶμαι δίπλα στὸν κάθε ἕναν, κάθε στιγμή, σὲ κάθε ἀνάσα του καὶ θὰ τὸν ἐλέγχω. Θὰ παραμονεύω νὰ τὸν πιάσω στὰ πράσα. Θὰ περιμένω τὸ λάθος του, θὰ….
Ὠραία ζωή! Ὠραῖος θάνατος μήπως;
Κάποιοι θὰ διαφωνήσουν. Ἀλλὰ ποσῶς μὲ ἐνδιαφέρει! Ἐγὼ θέλω τὴν ζωή μου πίσω.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ οἰκονομικά! Δὲν ἐμπιστεύομαι κάποιον καὶ γιὰ ἐτοῦτο πρέπει νὰ μάθω ἀπὸ οἰκονομικά, πρὸ κειμένου νὰ ἐλέγχω κάθε στιγμὴ αὐτὸν ποὺ ἐλέγχει τὰ οἰκονομικά μου.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ διοίκησι ἐπιχειρήσεων. Πρέπει ὄμως νὰ μάθω, πρὸ κειμένου κάθε στιγμὴ νὰ ἐλέγχω κάθε διοικητή, κάθε ΔΕΚΟ, κάθε δημοσίας ἐπιχειρήσεως, κάθε ταμείου γιὰ τὸ ἐὰν διοικῇ ἢ ὄχι σωστά.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ νομικά, ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθω. Διότι κάθε μου στιγμή, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, θὰ πρέπῃ νὰ εἶμαι νομικός, συνταγματολόγος, δικαστής… Ἐὰν δὲν γίνω, τότε θὰ ξανασυμβοῦν τὰ ἴδια. Πάλι θὰ μὲ περιλάβουν καὶ θὰ μοῦ ἀλλάξουν τὰ φῶτα.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ δημόσιες σχέσεις. Πρέπει κι ἀπὸ αὐτὲς νὰ μάθω. Διότι οὐδὲ ἕναν ἐμπιστεύομαι γιὰ νὰ ἀναλάβῃ τὶς ἐξωτερικὲς ὑποθέσεις τῆς χώρας μου.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ ἱστορία, μαθηματικά, χημεία, φυσική, βιολογία, ἀρχαία… Ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθω, διότι κάθε μου στιγμή, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, θὰ πρέπῃ νὰ ἐλέγχω τὸν κάθε διδάσκαλο, τὸν κάθε καθηγητή, τὸ κάθε πανεπιστημαικὸ ἵδρυμα γιὰ τὸ ἐὰν κάνῃ σωστὰ τὴν δουλειά του. Γιὰ τὸ ἐὰν διδάσκῃ ψεύδη ἢ ἀλήθειες.
Δὲν γνωρίζω ἀπὸ πολιτική. Ἀλλὰ πρ;ρπει νὰ μάθω. Νὰ ἄρχω καὶ νὰ ἄρχομαι. Διότι ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμπιστεύομαι κάποιον θὰ πρ;ρπῃ ἐγὼ νὰ γίνω πολιτικός, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐπιτρέπω σὲ τσογλανάκια καὶ τσογλαναράδες νὰ μὲ κατευθύνουν σὲ λάθος ἀποφάσεις.
Δῆλα δή, θὰ ἔχω ὅσα ἔχω, θὰ ἐργάζομαι νυχθημερὸν σὰν δοῦλος, θὰ εἶμαι μάννα, σύζυγος, ἀδελφή, κόρη, νοικοκυρά, ἐργαζομένη καί, παραλλήλως, θὰ πρέπῃ νὰ μάθω κι ὅλα τὰ παραπάνω. Διότι ἐὰν δὲν τὰ μάθω, κάποιος πονηρὸς θὰ ξαναβρεθῇ γιὰ νὰ μοῦ κλέψῃ κομμάτια ἐλευθερίας, νὰ μοῦ ἀδειάσῃ τὰ ταμεῖα καὶ νὰ μοῦ πτωχεύσῃ τὴν χώρα, δουλοποιώντας μέ. Δῆλα δή….
Ἀφῆστε τα…
Ἐγὼ ἁπλῶς θέλω τὴν ζωή μου πίσω… Θέλω νὰ διαβάζω, νὰ περπατῶ, νὰ γελῶ, νὰ συζητῶ μὲ τοὺς φίλους μου, νὰ πίνω τὸ οὐζάκι μου ἢ τὸ τσιπουράκι μου ἢ τὸ κρασάκι μου στὴν βεράντα μου, νὰ χαζεύω τὰ ἀστέρια, νὰ ἀκούω τὰ τζιτζίκια, νὰ χαίρομαι τὴν θάλασσα, νὰ μὲ μαγεύῃ ὁ οὐρανός… Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Αὐτὴν τὴν ζωὴ ποὺ ἐμπιστεύθηκα σὲ λάθος χέρια καὶ τὴν τιμολόγησαν. Τὴν ἔκαναν ἀριθμούς… Τὴν ἔκαναν χρέος. Τὴν θέλω πίσω. Ὅλην!!! Εἶναι δική μου καὶ εἶναι τὸ μοναδικό μου περιουσιακὸ στοιχεῖο! Τὴν θέλω πίσω! Καὶ γρήγορα!
Θέλω νὰ βρῶ κάποιον ἱκανὸ ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ νομικὰ καὶ νὰ στείλῃ στὴν φυλακὴ αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔφαγαν. Νὰ ἀναλάβῃ τὶς νομικές μας ὑποθέσεις καὶ νὰ μὴν γίνω ἐγὼ νομικός, δικαστής, συνταγματολόγος. Νὰ εἶναι ἠθικός, δίκαιος, τίμιος καὶ νὰ ἀγαπᾷ τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους μας!
Θέλω κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ λογιστικὰ καὶ νὰ ξεκαθαρίσῃ πόσα καὶ ποῦ χρωστῶ. Ἐὰν χρωστῶ. Νὰ κάτσῃ ἐκεῖ καὶ νὰ κάνῃ τὴν δουλειὰ γιὰ τὴν ὁποίαν θὰ πληρώνεται θαυμάσια, μὲ ἦθος καὶ δικαιοσύνη. Δὲν θέλω νὰ γίνω λογιστής.
Θέλω κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ δημόσιες σχέσεις, κάποιον ποὺ νὰ ξέρῃ ἀπὸ διοίκησι ἐπιχειρήσεων, κάποιους ποὺ νὰ ξέρουν ἀπὸ ἀγροτικὴ οἰκονομία, ἀπὸ ἰχθυοκαλλιέργειες, ἀπὸ ἀεροπλάνα, ἀπὸ μαγείρεμα, ἀπὸ κήπους, ἀπὸ κτισίματα, ἀπὸ βαψίματα, ἀπὸ ὁδήγησι, ἀπὸ ναυσιπλοΐα, ἀπὸ ναυπηγική… Ἀπὸ ὅσα τέλος πάντων ἔμαθαν καὶ νὰ τὰ ἐφαρμόσουν! Δίχως νὰ ἔχω τὴν ἔγνοια κάθε πέντε λεπτὰ νὰ τοὺς ἐλέγχω γιὰ τὸ ἐὰν κάνουν καλῶς τὴν δουλειά τους. Νὰ εἶναι ἠθικοὶ καὶ ἄξιοι. Νὰ μὴν χρειάζεται νὰ γίνω ἐγὼ ὅλα αὐτὰ ποὺ αὐτοὶ μποροῦν νὰ εἶναι….
Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Καὶ κατὰ βάθος πιστεύω πὼς ὅλοι μας αὐτὸ θέλουμε. Νὰ πάψουμε νὰ τρέχουμε πίσω ἀπὸ τοὺς κουδουνισμένους γιὰ νὰ σκαλίζουμε τὴν σαπίλα τους καὶ νὰ ἀνασύρουμε σκουλήκια. Βαρέθηκα! Σιχάθηκα! Ὅλοι μας… Τὸ ξέρω..
Ποιά δημοκρατία πᾶμε νά φέρουμε; Τήν ἄμεσο; Τὴν ἔμμεσο; Τήν μία ἀκόμη προσπάθεια καταστολῆς μας; Τί λέμε;
Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Νὰ βρῶ τὸν ἄριστο ἢ τοὺς ἀρίστους καὶ νὰ πάω μὲ τοὺς φίλους μου γιὰ τσίπουρα. Δὲν γίνεται νὰ γίνω ὁ,τιδήποτε ἀπὸ ὅλα ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ γίνω, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μὲ κοροϊδεύουν τὰ λαμόγια. Τὸ μόνον ποὺ χρειάζομαι εἶναι νὰ πετάξω τὰ λαμόγια ἀπὸ τὴν ζωή μου καὶ νὰ ἐντοπίσω αὐτοὺς ποὺ οὐδέποτε θὰ γίνουν λαμόγια.
Διότι ὑπάρχουν, εἶναι ἐκεῖ ἔξω καὶ ἀναμένουν νὰ τοὺς ἀναγνωρίσουμε καὶ νὰ τοὺς στήσουμε ἐμπρός μας γιὰ νὰ κάνουν ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ συμπράξουμε.
Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Βαρέθηκα.
Κι ὅσο ὅλο αὐτὸ καθυστερεῖ, ὅσο οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν δέχεται νὰ συνειδητοποιήσῃ πὼς χάσαμε τὴν ζωή μας μὲ τὸ νὰ γινόμαστε ἐλεγκτές, τόσο ἐκεῖ, λίγο παρὰ πέρα, διαφόρων εἰδῶν λαμόγια θὰ μᾶς πετσοκόβουν κομμάτια ἀπὸ τὸ αὔριο.
Θέλω τοὺς ἀρίστους! Τοὺς δικαίους! Αὐτοὺς ποὺ θὰ μοῦ ξαναδόσουν πίσω τὴν ζωή μου καὶ θὰ φέρουν στὸν τόπο ἡρεμία, ἀσφάλεια κι εὐημερία.
Βαρέθηκα νὰ μὲ σέρνουν, νὰ μὲ πείθουν, νὰ μὲ ὀχλοκατευθύνουν! Θέλω τὴν ζωή μου πίσω! Καὶ γιὰ ἐτοῦτο μόνον ἀξίζει νὰ ἀγωνισθῶ!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
ΦΙΛΟΝΟΗ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ.
Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ, ΠΕΡΑΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ. ΦΟΥΣΚΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΣΚΑΣΕ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙΣ. ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΤΙ ΞΕΡΑΜΕ. ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΙΔΑΝΙΚΑ. ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΞΕΡΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΑ. ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΠΝΕΕΙ ΤΑ ΟΛΙΣΘΙΑ. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ. ΟΜΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΣΟΝΟΥΠΩ, ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΡΓΕΙΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ.
ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ.
Θ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΑΛΙΖΩ ΤΙΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΗ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΠΟΙΗΣΗ Ή ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΝΩ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΜΟΥ ΗΡΕΜΗ
ΘΕΛΩ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΝΑ ΠΙΝΩ ΡΑΚΟΜΕΛΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΑΜΕΡΙΜΝΗ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΥΡΝΑ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ Ζ Η Σ Ω…
Ναί Σοφία.. Ὅλοι μας αὐτό θέλουμε…
Σοφία θα σχολιάω μόνο την τελευταία σου φράση. Φτάσε σε παρακαλώ στο επιθυμητό σημείο… ή καλύτερα σβήστην και φώναξέ τους ακριβώς το αντίθετο: “Θέλω να με πείσετε ότι πρέπει να σας αφήσω να ζήσετε!!!” Μην τους παρακαλάς, ΕΣΥ είσαι το αφεντικό τους.
και λίγο για τον φίλο ΑΝΔΡΟΜΕΔΙΟ: Μην είσαι τόσο απόλυτος. Αν το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, υπάρχει και η παλίροια που πάει πέρα δώθε. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Φιλονόη θα ξαναζήσει αυτά που έζησε κι επιθυμεί. Τα ιδανικά υπήρχαν ΠΑΝΤΑ, δεν έφυγαν ποτέ. Απλά τα βίασαν και τα νάρκωσαν. Δεν χρειάζεται περισσότερο φως από αυτό που ήδη είχαμε. Χρειαζόμαστε μόνο όσο φως αντέχουν τα μάτια μας, μόνο το ΔΙΚΟ ΜΑΣ φως, όχι αυτό που θέλουν να μας φέρουν οι οποιοιδήποτε, έστω κι αν είναι από άλλο πλανήτη. Εμείς αγαπάμε ΕΜΑΣ και φέγγουμε μονάχα για εμάς. Όποιος θέλει να δει τις ψείρες του για να τις αφαιρέσει, τότε ας σταθεί δίπλα μας.
ΚΥΡΙΕ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ,
ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΑΝΤΑ : ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΩΣ ΙΔΑΝΙΚΑ.
ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΖΗΣΑΜΕ ΙΔΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ;
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΙΧΑΜΕ :
ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ, ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΕΝΟΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ,ΚΑΘΩΣ ΖΗΣΑΜΕ ΜΙΑ ΘΕΟΣΚΟΤΕΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
ΜΟΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΩΣ : ΠΟΙΟ ΦΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ;
EMEΙΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΑΣ ; AYTO KANOYN KAI OI ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΙ. ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΟΜΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΣ.
ΦΕΓΓΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΑ ΕΜΑΣ : Ο ΦΩΤΟΔΟΤΗΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΡΘΡΩΝΕΙΣ.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ, ΑΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ. ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥΣ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟ.ΟΣΟ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ”ΜΗ ΣΚΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΣΚΟΤΗ” ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΥΕΡΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ”ΟΛΟΝ ΦΩΣ”.
ΕΠΙΣΗΣ Ο Ο ΑΝΔΡΟΜΕΔΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕ – ΔΩΣΕ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ…
Δεν νομίζω ότι έχει δίκιο, απλά επειδή δεν κατάλαβε τί θέλω να πω και βιάστηκε να κατηγορήσει, έτσι αναγκάστηκα κι εγώ να ειρωνευτώ. Εμείς, επειδή ΕΧΟΥΜΕ φως, ΕΧΟΥΜΕ και αγάπη, την οποία και δίνουμε παντού χωρίς αντάλλαγμα. Φώς ίσον σοφία, αγάπη και αντίστροφα. Δεν είναι δυνατόν να περιμένει να αρθρώσω τον δικό του λόγο για να είναι Ελληνικός ο λόγος μου. Τί διάολο; Κογκολέζικο λόγο έχω; Και πώς με κρίνει χωρίς καν να με ξέρει; Μερικές δεκάδες χιλιάδες πίνουνε νερό στο όνομά μου και θάρθει ο άλλος από την Ανδρομέδα να μου πει ότι δεν αρθρώνω Ελληνικό λόγο;
Κύριε… Ανδρομέδιε, (εγώ πάντως είμαι από την γη)
λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά εάν οι «Φωτεινοί» άνθρωποι είναι σαν κι εσένα που τα βλέπουν όλα μαύρα, τότε χαίρομαι αφάνταστα που με κατονομάζεις «Σκοτεινό άνθρωπο». Πάλι καλά που έβαλες και την ιδιότητά μου. Άνθρωπος. Εάν εσύ δεν κατάφερες ποτέ σου να δεις το φως, αν ζούσες πάντα μέσα στην μιζέρια περιμένοντας κάποιον άλλο να σε σώσει, σε αυτό δεν ευθύνομαι εγώ που το φως το έβλεπα πάντα. Γιατί θα πρέπει να είμαι υποχρεωμένος να βιώσω τον δικό σου μαύρο ψυχισμό ενώ ο δικός μου λάμπει καθημερινά; Ναι, νοιώθω τις άσχημες μέρες που περνάμε, αλλά αυτό δεν με σκοτεινιάζει καθόλου, ίσα-ίσα που με κάνει πιο φωτεινό. Με όποια έννοια το πάρει κανείς. Όσον αφορά την φράση μου: «Το ΔΙΚΟ ΜΑΣ φως», καλύτερα να ξαναδιαβάσεις 5-6-7 φορές το post μου και ίσως αν αφήσεις απ’ έξω την μαυρίλα, να καταφέρεις να καταλάβεις τι εννοώ. Δεν θέλω να πω καμιά βαριά κουβέντα που με κατονομάζεις και σκοτεινό επικυρίαρχο ή που λες ότι ο λόγος που αρθρώνω δεν είναι Ελληνικός. Κατέβα από την Ανδρομέδα, προσγειώσου και μετά το συζητάμε. Εμείς εδώ κι εσύ στα σύννεφα δεν γίνεται συνδιάλεξη και το κινητό μου δεν πιάνει σε άλλους πλανήτες. Και ΝΑΙ, για ΕΜΑΣ που ΠΟΤΕ δεν σκοτεινιάσαμε, ΠΑΝΤΑ θα φέγγουμε και θα βλέπουν από το φως μας και οι άλλοι. Και ΝΑΙ, ζήτω οι μάγκες του Βοτανικού. Γιατί; Επειδή τους ζήσαμε. Και ΝΑΙ, ζήτω το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Γιατί; Επειδή το ζήσαμε. Και ΝΑΙ, ζήτω ΕΜΕΙΣ. Γιατί; Επειδή ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΜΕ ΠΟΤΕ !!!
ΚΥΡΙΕ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ,
ΛΥΠΑΜΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΠΩΝΥΜΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΤΟΜΑ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ.
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ-ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΤ’ ΕΣΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ. (ΔΕΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΝΗΤΑ !!!).
Ο ΑΠΛΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΛΛΗΝ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ.(ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΕΙΧΝΩ ΕΣΕΝΑ).
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ, ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ.
ΕΡΡΩΣΟ.
Σίγουρα δεν μπορεί να συνεχιστεί, όχι λόγω διαφορετικών στρατοπέδων, στο ίδιο είμαστε. Αλλά λόγω διαφορετικού μήκους κύματος. Έχω απαντήσει σε όλες. Ξαναδιάβασε. Χαιρετώ και καλή συνέχεια. Όχι Έρρωσο, αλλά Γειά χαρά. (που σημαίνει Υγεία και Χαρά) Να ξέρουμε και σε ποια εποχή ζούμε.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ, ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟΣ, ΕΧΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΠ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ….!
ΧΑΙΡΕ
ΘΕΕ μου, έχω κάνει τάμα άμα πεθάνω να σε βρω να σε πλακώσω. Κόψε το γλείψιμο, δεν την γλυτώνεις όπως και νάχει. 🙂