Κάθε ἡμέρα δεχόμαστε ἕνα σωρὸ προσκλητήρια ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό μας καὶ  μᾶς κρατοῦν σὲ ἐγρήγορση.
Ὁ κάθε ἔνας ἄνθρωπος βγαίνει ἀπὸ τὸ σπίτι του ἐξοπλισμένος μὲ ἕνα σωρὸ τεχνολογικὰ θαύματα, I pod, i pad, smart phone, laptop ἀπὸ φόβο μήπως καὶ μείνει ἔστω καὶ ἔνα λεπτὸ μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του.
Ὅλα αὐτὰ τὰ gadgets εἶναι οἱ σύγχρονες Σειρῆνες ποὺ μᾶς ἀποσποῦν ἀπὸ τὸν προορισμό μας.

Ποῦ πάμε ἔτσι ἀρματωμένοι σάν στρατιῶτες πού εἶναι σέ ἔναν συνεχῆ πόλεμο;
Ἡ καθημερινότης εἶναι μιὰ διαρκὴς κλήτευσις γιὰ νὰ ἀπαντοῦμε πάντα «παρόντες».
Μὲ τὸ πρῶτο κτύπημα τοῦ κινητοῦ ὀρμᾶμε μέσα στὴν τσάντα γιὰ νὰ ἁρπάξουμε αὐτὸ τὸ θηρίο ποὺ ἀναβοσβήνει.
Ἡ ἐξάντλησις, ἡ ὑπερκόπωσις καὶ ἡ ταχύτης ἔχουν γίνει οἱ σύγχρονες διαστροφές.
Εἴμαστε σκορπισμένοι ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ τὸ στρὲς εἶναι ἡ μόνη ἀπαραίτητη ὥθησις γιὰ δράση.
Ζοῦμε μιὰ ζωὴ που εἶναι τῆς μόδας μὰ δὲν εἶναι Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ, δὲν εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ θὰ θέλαμε καὶ βλέπουμε τὶς ἡμέρες μας νὰ κυλοῦν σὰν αἷμα ἀπὸ μιὰ πληγή.

Αὐτὴ ἡ ὑπεραπασχόλησις εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ μὴν ἀντιμετωπίσουμε τὴν ἀλήθεια ποὺ ὑπάρχει μέσα μας.
Εἴμαστε πολὺ ἀπησχολημένοι γιὰ νὰ σκεφθοῦμε αὐτὰ ποὺ θὰ θέλαμε ἀληθινὰ καὶ αὐτὰ ποὺ εἶναι σημαντικὰ γιὰ ἐμᾶς.
Θέλουμε μιὰν ἅλλη ζωή, μὲ αὐθεντικὲς δραστηριότητες, μὲ οὐσία καὶ βάθος, μὲ νόημα, μὲ κεραυνοβόλες στιγμές, μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη, μὲ σασπένς, μὲ ἐκπλήρωση ἀλλὰ θὰ τὸ σκεφθοῦμε αὔριο… σήμερα εἴμαστε πολὺ ἀπησχολημένοι…

Γιῶτα Σούσουλα

εἰκόνα