Ἔφθασε ὁ Μάρτιος…
Ὁ πρῶτος ἦχος τῆς Ἀνοίξεως…
Ὁ μῆνας ποὺ ξυπνᾶ τὴν Φύση καὶ μαζὺ μὲ αὐτὴν καὶ τὶς αἰσθήσεις μας. 

Συνέχεια →

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει πόσων χρονῶν εἶσαι.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ῥισκάρῃς νὰ φανῇς κουτὸς γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ὀνείρων σου.

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ποιοὶ πλανῆτες εἶναι γύρω ἀπὸ τὸ φεγγάρι σου.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ἔχῃς ἀγγίξη τὸ βάθος τῆς δικῆς σου λύπης, ἂν εἶσαι ἀνοικτὸς στὶς προδοσίες ἢ ἐὰν ἔχῃς ζαρώση ἀπὸ τὸ φόβο.

Θέλω νὰ ξέρω ἂν μπορῇς νὰ μείνῃς μὲ τὸν πόνο τὸν δικό σου καὶ τὸν δικό μου, χωρὶς να τρέξῃς νὰ κρυφθῇς. Συνέχεια →

Δὲν ξέρω γιατὶ ὁ λαός μας ταὐτίζη ὄλες τὶς μεγάλες ἑορτὲς μὲ ἐπιδόσεις καταναλωτικές, κυρίως φαγητοῦ καὶ ποτοῦ.
Γιατί ὄλες τίς ἅγιες ἡμέρες πρέπει κάποιος νά φάῃ καί νά πιῇ μέχρι σκασμοῦ;;

Αὐτὴ ἡ φράσις τῆς μαμᾶς μου, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια καὶ συνεχίσθηκε ὅσο ζοῦσε, εἶναι μιὰ προτροπὴ ποὺ ἀρχίζει γλυκά: θά φᾶς λίγο ἀπό αὐτό; καὶ μετὰ τὴν ἄρνησή μου γινόταν πιὸ ἐπίμονη, μὲ ἕνα αὐταρχικὸ γιατί; καὶ κατόπιν γινόταν ἀπειλή, θὰ τὸ φᾶς!!!! Συνέχεια →

Οἱ νόμοι τῆς καθημερινότητας εἶναι γιὰ κάποιους τόσο ἀκριβεῖς, ὄσο οἱ νόμοι τοῦ σύμπαντος καὶ τῆς βαρύτητος, ποὺ κάνουν τὸ σήμερα ἀντίγραφο τοῦ χθές.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ παρὸνν μοιάζει μὲ μιὰ μηχανὴ ποὺ συντηρείται ἀπὸ μόνη της χωρὶς ἐξωτερικὴ τροφοδότηση. Συνέχεια →

Ἐνῶ ὅλοι οἱ θεοὶ τοῦ Ὀλύμπου εἶχαν μορφή, ἡ ὁποία εἶχε ἀπεικονιστεῖ σὲ ἀγάλματα, ἡ θέα Ἑστία, ἡ ὁποία ἦταν προστάτιδα τοῦ σπιτιοῦ καὶ φύλακας τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς ἀπεικονίζετο (κυρίως) σὰν μιὰ αἰωνία φλόγα, που καίει συνεχῶς γύρω ἀπὸ μιὰ κυκλικὴ ἑστία.

Ἡ φροντίδα τοῦ σπιτιοῦ σήμερα γιὰ πολλὲς γυναῖκες εἶναι μιὰ ἀγγαρεία. Συνέχεια →

Πολλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν μιὰ ἐρωτικὴ σχέση μὲ τὶς δυσκολίες καὶ μὲ τὰ ἀδιέξοδα…
Ἴσως γιατὶ ὁ ἀγῶνας ποὺ κάνουν γιὰ νὰ τὰ ἐπιλύσουν νὰ διίνῃ νόημα στὴν ὕπαρξή τους. Συνέχεια →