Δὲν ξέρω γιατὶ ὁ λαός μας ταὐτίζη ὄλες τὶς μεγάλες ἑορτὲς μὲ ἐπιδόσεις καταναλωτικές, κυρίως φαγητοῦ καὶ ποτοῦ.
Γιατί ὄλες τίς ἅγιες ἡμέρες πρέπει κάποιος νά φάῃ καί νά πιῇ μέχρι σκασμοῦ;;
Αὐτὴ ἡ φράσις τῆς μαμᾶς μου, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια καὶ συνεχίσθηκε ὅσο ζοῦσε, εἶναι μιὰ προτροπὴ ποὺ ἀρχίζει γλυκά: θά φᾶς λίγο ἀπό αὐτό; καὶ μετὰ τὴν ἄρνησή μου γινόταν πιὸ ἐπίμονη, μὲ ἕνα αὐταρχικὸ γιατί; καὶ κατόπιν γινόταν ἀπειλή, θὰ τὸ φᾶς!!!!
Ἴσως εἶναι ὁ τρόπος γιὰ νὰ δείχνουμε τὴν στοργή μας μπουκώνοντας τοὺς ἄλλους παραπάνω ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀντέχουν, σὰν μιὰ ἐπιβεβαίωσις ὅτι μαγειρεύουμε καλὰ ἢ ὅτι εἴμαστε καλοὶ γονεῖς ἢ καλοὶ οἰκοδεσπότες.
Ὅταν μιλῶ μὲ ἄτομα τὰ ὁποῖα ἔχουν παραπάνω κιλά μου λὲν ὅτι τρῶν παραπάνω, σὰν νὰ ὑπάρχῃ μιὰ φωνὴ μέσα στὸ κεφάλι τους, ποὺ τοὺς ἐπιβραβεύει ὅταν δὲν ἀφήνουν κάτι μέσα στὸ πιᾶτο τους, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ τὸ πόσο πεινοῦν.
Ὁ τρόπος ποὺ λαμβάνουμε τὸ φαγητὸ ἔχει σίγουρα νὰ κάνῃ μὲ τὸ πῶς λαμβάνουμε τὴν ζωή.
Πολλοὶ ἄνθρωποι στὴν προσπάθειά τους νὰ κάνουν εὐκολότερη τὴν ζωή τους, τὸ μόνο ποὺ κάνουν εἶναι νὰ τὴν καταπίνουν. Ἐννοῶ κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά. Ὅποτε εἶναι ἀνήσυχοι, ἐκνευρισμένοι, ἀνυπόμονοι, ἢ ἀγχωμένοι, χωρὶς κἄν νὰ τὸ σκεφθοῦν, καταπίνουν φαγητὸ ἢ ποτὸ μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἁπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἄβολο συναίσθημα, ἀπὸ αὐτὸ τὸ κενὸ ποὺ νοιώθουν μέσα τους.
Εἶναι πεινασμένοι καὶ διψασμένοι ὄχι για γλυκό, φαγητὸ ἢ ποτὸ ἀλλὰ για ἐσωτερικὴ γαλήνη, ἀγάπη, ἀληθινὴ ἐπαφή.
Καθὼς ἀρχίζεις νὰ νοιάζεσαι καὶ νὰ θρέφῃς τὸ πνεῦμα σου μὲ καλοσύνη καὶ ἀγάπη, καθὼς ἀρχίζεις νὰ γεμίζῃς τὴν ζωή σου μὲ πράγματα ποὺ ἀγαπᾶς ἀληθινά, ἡ σωματικὴ πεῖνα σου καὶ ἡ δίψα θὰ ἀρχίσουν νὰ εἶναι πραγματικές.
Τὸ σῶμα ξέρει τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ χρειάζεται κάθε στιγμή, ἀλλὰ καὶ τὴν ποσότητα ποὺ χρειάζεται.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.