Εἴμαστε συνταξειδιῶτες στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο.
Ἐχουμε σταματήση γιὰ νὰ γνωρισθοῦμε μεταξύ μας, νὰ ἀγαπήσουμε ὁ ἔνας τὸν ἄλλο καὶ νὰ μοιρασθοῦμε αὐτὰ ποὺ ἔχουμε.
 Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι παροδικὸς καὶ πολύτιμος. Συνέχεια →

Κάποτε οἱ γονεῖς καὶ ὁ οἰκογενειακὸς περίγυρος πίεζαν τοὺς ἀνθρώπους νὰ παντρευθοῦν.
Τώρα οἱ ἐποχὲς ἄλλαξαν, τοὺς πιέζουν γιὰ νὰ χωρίσουν.

Ἕνα παιδὶ μοῦ ἔλεγε μιὰν ἡμέρα ὅτι περνάει βαρετὰ τὰ Σαββατοκύριακα μὲ τοὺς γονεῖς του, ἐνῶ τὰ περισσότερα παιδιὰ στὴν τάξη του περνοῦν τὰ Σαββατοκυριακα ἀνάμεσα στοὺς δύο γονεῖς καὶ μοιάζει στὰ μάτια τους ἡ ζωή τους νὰ ἔχῃ πιὸ πολὺ ἐνδιαφέρον. Συνέχεια →

Μία κυρία πρὸ καιροῦ, βάζοντας τὸ κρεπαρισμένο της μαλλὶ πίσω ἀπὸ τὸ αὐτί, στὴν προσπάθειά της νὰ διορθώσῃ τὴν κάθε ἀτέλεια, ἐξωτερικὰ τῆς κεφαλῆς της, εἶπε στὴν φιλενάδα της, μὲ εἰρωνικὴ ξεγνοιασιά: «ἐμέναν δὲν μὲ νοιάζει τὶ θὰ κάνη ὁ Τσίπρας μὲ τὸ εὐρῶ καὶ μὲ τὶς διαπραγματεύσεις. Ἔβγαλα τὰ λεφτά μου στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔχω τὸ κεφάλι μου ἥσυχο».
Τίναξε μετὰ μὲ αὐτοπεποίθηση τὸ κεφάλι της, τὸ πῆρε κι ἔφυγε. Συνέχεια →

Οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους γιὰ τὸ ποιὸς ἔχει βιώσει περισσότερο πόνο στὴν ζωή του, ἀλλὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια προθυμία νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὴν χαρά.

Ἴσως γιατὶ οἱ περισσότεροι νοιώθουν πιὸ ἐνδιαφέροντες νὰ ἐξιστοροῦν τὰ βάσανά τους ἀπ΄  ὅ,τι τὶς χαρές τους.
Ἴσως νὰ φταίῃ καὶ αὐτὴ ἡ φράσῃ ποὺ ὅλοι λίγο – πολὺ ἀκούγαμε ἀπὸ παιδιά: χτύπα ξύλο μὴν μᾶς βγοῦν ξινὰ τὰ γέλια… Συνέχεια →