Καὶ ὁ σημαντικότερος.
Εἶναι αὐτὸς ποὺ μποροῦμε νὰ μετατρέψουμε σὲ δράκο ἤ σὲ κλειδί.
Ὁ δράκος θὰ μᾶς κατασπαράξῃ, τὸ κλειδὶ θὰ ἀνοίξῃ τὶς πύλες τῆς ἐλευθερίας.

Ὁ φόβος στὴν πραγματικότητα εἶναι κλειδὶ καὶ σύμβουλος.
Κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανίζεται ἐμπρός μας ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸν παρατηρήσουμε, νὰ τὸν ὑπολογίσουμε καὶ νὰ τὸν ζυγίσουμε.
Νὰ τὸν κυττάξουμε κατάματα καὶ νὰ τοῦ ζητήσουμε τὸν …λόγο ὑπάρξεώς του. Ἡ συνομιλία μας μαζύ του τὸν ἀπογυμνώνει ἀπὸ τὸν τρόμο ποὺ κουβαλᾶ καὶ τὸν μετατρέπει σὲ σύμμαχο καὶ σύμβουλο. Εἶναι μία στιγμή, τόση δά, ἀκριβῶς πρὶν τὸ μούδιασμα τοῦ πανικοῦ, ποὺ ἤ θὰ τὸν ἀπογυμνώσουμε ἤ θὰ τὸν …θεοποιήσουμε.
Καὶ εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ τὸν ἀπογυμνώνουν καὶ τὸν χρησιμοποιοῦν ὡς μοχλὸ γιὰ νὰ καταφέρουν νὰ ξεπεράσουν τὰ ἐμπόδια ποὺ τὸν ἔφεραν.

Ἐὰν ὁ φόβος γίνῃ δράκος, ὅσο πιὸ ἀθλίας ποιότητος εἶναι τὸ ὑλικὸ κατασκευῆς του, τόσο πιὸ εὔκολα μπορεῖ νὰ μᾶς καταβάλῃ.
Τὸ μούδιασμα ποὺ ἐπισύρει εἶναι ἀπερίγραπτον καὶ τελικῶς ἐπιτυγχάνει νὰ ἀκινητοποιήσῃ τὰ θύματά του.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀρνούμαστε νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε στὶς πραγματικές του διαστάσεις καὶ τοῦ ἐπιτρέπουμε νὰ δηλητηριάσῃ τὶς σκέψεις μας καὶ τὶς αἰσθήσεις μας, εἶναι δεδομένον πὼς τὸ παιχνίδι τὸ χάσαμε… Καὶ εἶναι κρίμα…

Ἡ ζωὴ κερδίζεται μὲ μικρὲς καθημερινὲς ἀποφάσεις, ποὺ ἀποδεικνύουν πὼς καταφέρνουμε νὰ ὑπερνικοῦμε μικροὺς καθημερινοὺς φόβους καὶ νὰ ἐξακολουθοῦμε τὴν πορεία μας. Δὲν γεννιόμαστε ἥρωες. Οὔτε οἱ ἥρωες γεννήθηκαν ἥρωες. Κάποια ἀνάγκη ἤ κάποια «σύμπτωσις» γεγονότων τοὺς ὑπεχρέωσε νὰ μεταμορφωθοῦν σὲ ἥρωες. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ στέκονται δάσκαλοι καὶ σύμβουλοι στὰ δύσκολα. Ἐὰν ἐκεῖνοι τὰ κατάφεραν, τότε κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ τὰ καταφέρουμε. Ἐὰν ἐκεῖνοι ἐπέτυχαν τὸ ἀδύνατον, τότε κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ τὸ ἐπιτύχουμε.
Μὲ μίαν διαφορά…
Γιὰ νὰ κατακτήσουμε τὴν ζωὴ καὶ γιὰ νὰ νικήσουμε τὰ ὅποια ἐμπόδια, ξεκινᾶμε μὲ μικρὰ βήματα. Μικρὰ μικρά.
Μικροὺς φόβους ξεπερνοῦμε κάθε φορά, γιὰ νὰ φθάσουμε στοὺς μεγάλους, ποὺ μᾶς τρομάζουν καὶ μᾶς μουδιάζουν…
Καὶ εἶναι βέβαιον πὼς μποροῦμε νὰ μεταμορφωθοῦμε σὲ αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε, ἐφ΄  ὅσον φυσικὰ ἐπιτύχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸν φόβο στὶς σωστές του διαστάσεις κι ὄχι στὶς ἐξωπραγματικές, ποὺ λαμβάνει ἀπὸ τὴν δική μας ἀδράνεια.

Ἐλευθερία δὲν νοεῖται ἐὰν δὲν ἔχουμε ἀντιμετωπίσει τοὺς φόβους μας σὲ κάθε τους μορφή.
Ὁ ἐλεύθερος ἄνθρωπος δὲν εἶναι κάποιος ἄνθρωπος δίχως φόβους.
Εἶναι αὐτὸς ποὺ τοὺς ἀναγνωρίζει, τοὺς ὑπολογίζει καὶ τοὺς χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ γίνεται σοφότερος.
Δὲν τοὺς ἀντιμετωπίζει ὡς δράκους ἀλλὰ ὡς φίλους. Καὶ μαζύ τους, δίχως νὰ τοὺς δίδει ἐνέργεια γιὰ νὰ μεγαλώσουν, ἐξακολουθεῖ…
Ἔως ὅτου… ἐξαφανιστοῦν!!! Καὶ τότε ἀποδεικνύεται ἡ …ἀνυπαρξία τους.

Διότι ὁ Ἄνθρωπος τὰ ἔχει ὅλα… Ἁπλῶς δὲν τὸ γνωρίζει καὶ χρειάζονται συχνὰ νὰ τὸν ἐπισκέπτονται κάποιοι φόβοι, πρὸ κειμένου νὰ τοῦ ἀποκαλύπτουν τὴν πραγματικότητα ποὺ ξεχνᾶ…

Φιλονόη

φωτογραφία