Παιδεία; Παιδεία; Ἐδῶ δὲν ἔχουμε νὰ φᾶμε, τήν παιδεία θά κυττᾶμε;
Κι ὅμως… Παιδεία… Μόνον παιδεία… Διότι ἐὰν εἴχαμε παιδεία, ἀληθῆ παιδεία, δὲν θὰ εἴχαμε φθάση ἔως ἐδῶ… Κι ὅταν λέμε «παιδεία» δὲν ἀναφερόμεθα σὲ αὐτὰ ποὺ γνωρίζαμε ὡς παιδεία, ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Διότι πραγματική, ἀνοικτή, οὐσιαστικὴ παιδεία ἔχουν νὰ δοῦν ἐδῶ καὶ αἰῶνες στὴν ἀνθρωπότητα. Αὐτὸ ποὺ ὑποχρεωτικῶς ὅλοι μας βλέπουμε εἶναι διαρκεῖς καὶ συστηματικὲς ἐκπαιδεύσεις, ἀναλόγως τοῦ ποιὸς κρατᾶ τὴν ἀρχή, πρὸ κειμένου νὰ παραμένουμε ἅπαντες ἥσυχοι καὶ ὑπάκουοι…

Ἡ παιδεία διαμορφώνει τρόπο ἀντιλήψεως καὶ σκέψεως. Ἀναπτύσσει τὸ κριτήριον τῆς λογικῆς καὶ ἐπεκτείνει τὰ ὅρια τοῦ ἤθους, ἐνᾦ παγιώνει τὶς δεσμεύσεις μας ἔναντι τῶν Ἀξιῶν μας.
Ἡ παιδεία δρᾶ καταλυτικῶς στὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ ὑποδεικνύει τὴν σημασία, τὴν ἀξία καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς συνυπάρξεώς του μὲ ἄλλους, ἐνᾦ παραλλήλως ἐνισχύει τὰ ἐπίπεδα αὐτογνωσίας καὶ αὐτοεκτιμήσεως, πρὸ κειμένου ὅλοι οἱ μετέχοντες αὐτῆς νὰ δροῦν διαρκῶς καὶ συνειδητῶς ὑπὲρ τοῦ συνόλου.
Ἡ παιδεία διασφαλίζει τὴν Ἐλευθερία καὶ βοηθᾶ τὸ ἄτομον νὰ αἰσθάνεται κύτταρον μίας κοινωνίας, ὑπηρετῶντας διαρκῶς τὶς Ἀρχές του καὶ ἑστιάζοντας στὰ μεγάλα ἔργα, ἀναγνωρίζοντας ἐξ ἀρχῆς κάθε ἀποδομητικὸ παράγοντα καὶ κάθε διαβρωτικὸ στοιχεῖον, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσῃ δολιοφθορὲς στὴν κοινωνία καὶ στὶς ἐλευθερίες τοῦ ἀτόμου.

Ἐμεῖς, ἀντιθέτως, ἔχουμε ἑστιάση ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὶς πρόσκαιρες ἀπολαβές μας, ποὺ συνιστοῦν ὅλα αὐτὰ ποὺ μετατρέπουν τὸ ἄτομον ἀπὸ κύτταρον ἑνὸς ὀργανισμοῦ, σὲ ἰδιώτη.
Ἰδιωτεύοντας ὅμως ἀποδεικνύουμε, κάθε στιγμή, πὼς ἡ ἀτομική μας ὁπτικὴ ὑπερέχει, ἂν καὶ θὰ θέλαμε νὰ εἶναι διαφορετικά. Θὰ θέλαμε ὅμως τόσο ὅσο νὰ μὴν ξεβολευθοῦμε καὶ νὰ μὴν ἀλλάξουμε κάτι στὰ ἤθη μας καὶ στὶς ἐπιλογές μας, ἀρνούμενοι ἐπὶ τῆς οὐσίας νὰ ἰσχυροποιήσουμε τὶς δεσμεύσεις μας, κάτι ποὺ τελικῶς καταλήγει νὰ μᾶς παγιδεύῃ στὸν ἐγωκεντρισμό μας καὶ στὴν μονομέρειά μας.

Καὶ χρειαζόμεθα οὐσιαστικὴ παιδεία, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὶς ἀλήθειες μας, τὶς ἀνάγκες μας καὶ τὶς προτεραιότητές μας. Χρειαζόμεθα ὅλοι μας νὰ ξεκινήσουμε ἀκριβῶς ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ οἱ …ἀπαγορευτικὲς γραμμὲς μᾶς μετέτρεψαν σὲ ὑπάκουα καὶ πρόθυμα αὐτοθυσιαζόμενα σφάγια, πρὸ κειμένου νὰ ἀναθεωρήσουμε ὅλα ὅσα ἀπαιτῶνται, ξεκινώντας ἀπὸ τὰ αὐτονόητα. 

Ἡ Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου δὲν χαρίζεται… Κερδίζεται μὲ ἀγῶνες καθημερινούς, μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονή. Γιὰ νὰ ἐπανακτηθῇ ὅμως ἅπαντες οἱ μετέχοντες τῶν κοινῶν ἀγώνων ὀφείλουν καὶ πρέπει νὰ ἔχουν πρωτίστως ἐπιτύχη τὸ κοινὸν γιὰ ὅλους ἀντιληπτικὸν ἐκεῖνον ἐπίπεδον. Κι αὐτὸ τὸ κοινὸν ἀντιληπτικὸν ἐπίπεδον ἐπίσης δὲν χαρίζεται. Κερδίζεται καθημερινῶς μόνον μὲ τὴν (γιὰ τὴν ὥρα, αὐτό)-παιδεία μας.

Φιλονόη

Σημείωσις

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα εἶναι ἡ χαμένη μας αὐτάρκεια, ποὺ μόνοι μας παραιτηθήκαμε ἐξ αὐτῆς, ἐκχωρώντας δικαιώματα ζωῆς καὶ θανάτου μας σὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς τὴν ὑπέκλευσαν, ἀντικαθιστώντας την μὲ τὶς γνωστὲς …χανδροῦλες.
Μὰ ἡ αὐτάρκεια, γιὰ νὰ παγιωθῇ, ἀπαιτεῖται συνεργασία, ὁμόνοια καὶ ἀπόλυτες, κοινές, στοχεύσεις, γιὰ κάθε μέλος μίας ὁμάδος. Ἀπαιτῶνται προσωπικὲς δεσμεύσεις ἀπὸ κάθε ἄτομον καὶ ἀπολύτως ξεκάθαρα ὅρια. Ἀπαιτεῖται κοινή, ἀπὸ ὅλους, συνειδητοποίησις τῶν παθημάτων-μαθημάτων, μὰ καὶ τοῦ σκοποῦ. Ἀπαιτεῖται τελικῶς γνῶσις ποὺ βασίζεται στὴν ἐμπειρία. 
Μά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ἀπαιτῶνται ἄτομα ποὺ θὰ τὴν θέλουν, διότι θὰ ἔχουν κατανοήση τὴν ἀνάγκη της.
Πῶς ὅμως θά προκύψουν τά αὐτονόητα, ἐάν δέν γνωρίζουν ὅλοι αὐτοί τό ἀπό ποῦ πρέπει νά ξεκινήσουν;

εἰκόνα