Εἶναι ἐπιπολαιότητα νὰ ἀνεβάζουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ βάθρα !
Καλὸ εἶναι νὰ τοὺς δίνουμε τὸν χρόνο καὶ τὶς εὐκαιρίες νὰ σκαρφαλώσουν μόνοι τους ἐκεῖ ἐπάνω !
Ἂν τὸ ἀξίζουν τελικά…
Κι ἂν ἀντέχουν τὴν ἀναρρίχηση στὴν ἐκτίμησή μας…
Εἶναι ἐπιπολαιότητα νὰ ἀνεβάζουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ βάθρα !
Καλὸ εἶναι νὰ τοὺς δίνουμε τὸν χρόνο καὶ τὶς εὐκαιρίες νὰ σκαρφαλώσουν μόνοι τους ἐκεῖ ἐπάνω !
Ἂν τὸ ἀξίζουν τελικά…
Κι ἂν ἀντέχουν τὴν ἀναρρίχηση στὴν ἐκτίμησή μας…
Και βεβαίως εάν είμαστε και εμείς ικανοί και πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε και να παραδεχθουμε την αξίαν- αξιοσυνη των άλλων να κατακτήσουν την όποιαν θέσιν αξίζουν καί προσπαθουν να φθάσουν
Οἱ Ἄξιοι, οἱ ἀληθῶς Ἄξιοι (κι ὄχι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὸ …«χρίσμα» λόγῳ …«κληρονομικότητος»!) δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τὸ νὰ μειώνουν τοὺς γύρω των. Ἀναζητοῦν τὴν ἀξιοσύνη, τὴν ξετρυπώνουν ἀπὸ τὶς σκιές, τὴν τιμοῦν, τὴν ἐπιβραβεύουν, τὴν ἐνισχύουν καὶ τὴν προβάλλουν, ἐνᾦ δὲν αἰσθάνονται ἀπειλὴ ἀπὸ τὶς πρωτιὲς τῶν γύρων των. Δίδουν εὐκαιρίες, ὑποστηρίζουν, μοιράζονται δίχως νὰ σκεφθοῦν πὼς κάποιος θὰ τοὺς παρακάμψῃ, διότι οἱ Ἄξιοι δὲν καταπιάνονται μὲ τέτοιες μικρότητες.
Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀναγνωρίζουν τὴν ἀξιοσύνη ἀκριβῶς διότι στὴν ἀξιοσύνη ἑδράζονται ὅλα ἐκείνα τὰ συστατικὰ ποὺ διασφαλίζουν τὴν Ἐλευθερία τοῦ Ἀνθρώπου. Καὶ ἡ Ἐλευθερία, ὡς ἀγαθό, εἶναι τρόπος Ζωῆς καὶ δὲν σηκώνει ἐκπτώσεις.
Πολύ σωστά και δικαίως γραμμένα τα όσα κατεθεσες περί των άξιων ανθρώπων αγαπητή Φιλονοη
Ως φυσικον τα ακριβώς αντίθετα ισχύουν για τούς ανάξιους οι οποίοι πλήρεις μικροπρεπείας θα προσπαθήσουν να μην δώσουν ευκαιρίες να εμποδίσουν δράσεις να απομειωσουν την αξία πράξεων να να να…….
Σε αυτούς ανεφερθην και έχοντας αυτούς ως προς αποφυγήν παράδειγμα θέλησα να διακήρυξη πως πρέπει όλοι μας να στεκομεθα με αξιοπρέπεια εμπρός σε κάποιον αξιοτερο και να μην θεωρούμε ντροπή μας το να αναγνωρίσουμε την αξία του
Έτσι πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να εμφανιστούν και άλλοι
Καί πῶς θά ἀπ-Ἐλευθερωθοῦμε ἐάν δέν γίνουμε ἀκριβῶς ἔτσι;
Καί πῶς θά ἀνακτήσουμε τό δικαίωμα νά λεγόμεθα Ἕλληνες ἐάν δέν κυνηγήσουμε τήν Ἀξιοσύνη ὡς σκοπό καί στόχο;
Καί πῶς τελικῶς θά μποροῦμε νά ἀναγεννήσουμε τήν Ἑλλάδα ἐάν ἐμεῖς δέν δυνάμεθα νά τήν κατανοήσουμε πατῶντας σέ αὐτούς τούς βασικούς κανόνες;
Μα δεν είπα να μην γίνουμε
Ίσα ίσα που η λάμψη κάποιου πλέον άξιου θα λειτουργήσει σαν παράδειγμα προς μίμησιν σαν στόχος καί τελικώς σαν έναυσμα και δι εμέ ώστε να προσπαθήσω και αναλόγως της εκ φύσεως δοθείσης ” προίκας” και του βαθμού θελήσεως μου να καταστω τουλάχιστον καλύτερος
Ίσως να μην πετάξω ποτέ αλλά κοιτώντας άλλους πού πετούν ίσως να κατορθώσω να βγάλω τα πόδια μου από τό τέλμα
Αρκεί σαν προϋπόθεση να παρακινουμαι από την ευγενή ζήλεια τής άμιλλας και όχι από τον ταπεινό φθόνο της μικροτητος μου
Σωστά η φίλη Γιούλη εννοούσε πως καλύτερα να μην δίνουμε αναβαθμούς χάριν βοηθείας στους άξιους
Πιστεύω όμως και στην ζωήν μου έτσι πράττω πως είναι σωστον να θαυμάζω τον άξιον άνθρωπον να τον δείχνω σαν παράδειγμα και στους άλλους και να παρακινω τον εαυτόν μου και τούς γύρω να βελτιωθούμε
Όμως φτάνουμε εκ της ροής του λόγου και στην αποριαν ην θα καταθέσω
Τις εστί αξιος;
Ποία τα στοιχεία αυτού;
Κάπως ἔτσι θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας.