Νά …πείσω τούς ἄλλους; Γιά ποιόν λόγο νά …πείσω τούς ἄλλους; Ἔχω ἀποδείξεις πώς ἐγώ διατηρῶ τό …παπικόν ἀλάθητον, πρό κειμένου νά πατήσω ἐπάνω του καί νά ξεκινήσω ἐκστρατεῖες …πειθοῦς;
Ἤ μήπως ὅλοι οἱ ἄλλοι γύρω μου, ποὺ διαφωνοῦν μαζύ μου, εἶναι ἀπαραιτήτως στήν λάθος πλευρά;

Κατ’ ἀρχὰς θὰ πρέπη νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς δὲν γίνεται νὰ πείσω κάποιον ἐὰν δὲν ἔχω ἐγώ, πρωτίσθως, πεισθῆ γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν πιστεύω μου. Γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως κάτι τέτοιο ἀπαιτεῖται ἀπόδεξις ἀδιαπραγμάτευτος.
Τήν ἔχω; Ἤ ἔτσι ἀρέσκομαι νά πιστεύω;

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ὅλοις μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, εἴμαστε κάπως …βλαμμένοι, ἐφ΄ ὅσον ἀπὸ μίαν μικρὴ ἔως μίαν μεγάλη βλάβη τὴν διαθέτουμε. Γιὰ νὰ μπορέσουμε λοιπὸν νὰ στραφοῦμε στοὺς ἄλλους καὶ νὰ τοὺς …ἐπιμορφώσουμε, πασχίζοντας νὰ τοὺς …πείσουμε γιὰ τὰ δικά μας πιστεύω, ὀφείλουμε πρῶτα νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ ἐμᾶς, διορθώνοντας τὶς ὁποίες βλάβες μας, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ δυνάμεθα νὰ τὶς ἀντιληφθοῦμε. Ἐὰν λοιπὸν καταφέρουμε εἰλικρινῶς νὰ ἐστιάσουμε ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ πῶς θὰ διορθωθοῦν οἱ δικές μας βλάβες, νὰ εἴμαστε βέβαιοι πὼς τὰ ὑπόλοιπα ἔπονται.

Εἶναι φυσικὸ φαινόμενον, ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον, πὼς ὅταν τίθεται ζήτημα ἐπιβιώσεως μίας φυλῆς (ἀνεξαρτήτως τοῦ εἴδους τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου – συμπεριλαμβανομένου βεβαίως καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου), τότε ἀνακύπτει ὁ ἀναγκαῖος ἡγέτης καί, κατ’ ἐπέκτασιν, οἱ ἀναγκαῖοι στρατιῶτες ποὺ θὰ τὸν ἀκολουθήσουν. Τότε καὶ μόνον τότε ἅπαντες συστρατεύονται, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν ἀπειλή.

Ἔως τότε ὅμως, ποὺ θὰ ὑποχρεωθοῦμε νὰ …γεννήσουμε τὸν ἠγέτη, ἂς μεριμνήσουμε, τοὐλάχιστον, νὰ διορθώσουμε κάθε ἀναγκαία μας βλάβη, πρὸ κειμένου νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ χρήσιμοι συμπολεμιστὲς ὅλων τῶν ὑπολοίπων. Ἂς ξεκινήσουμε δῆλα δὴ γιὰ ἀρχὴ νὰ αὐτό-ἐκπαιδευθοῦμε στὸ νὰ μετουσιωθοῦμε σὲ ἀρίστους πολεμιστὲς καὶ στρατιῶτες, ποὺ δὲν θὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ πείσουν καὶ ἄλλους νὰ πορευθοῦν στὸν δικό τους δρόμο, ἀλλὰ θὰ λειτουργοῦν διαρκῶς ὡς ζωντανὰ παραδείγματα. Μόνον τὰ ζωντανὰ παραδείγματα πείθουν. 
Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι γιὰ νὰ λέμε…

Φιλονόη

Σημείωσις

Τὸ καταπληκτικότερον ὅλων πού, οὔτως ἢ ἄλλως, θὰ μᾶς συμβῆ, εἶναι πὼς ὅσο ἐμεῖς θὰ παραμένουμε ἀπολύτως ἑστιασμένοι στὸ νὰ αὐτό-ἐκπαιδευθοῦμε, τόσο θὰ ἐμφανίζονται, ἀπὸ τὸ …πουθενά, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀναγκαῖοι, εἰλικρινεῖς καὶ σημαντικοί μας σύντροφοι.
Στὴν πραγματικότητα δῆλα δὲν ἔχουμε κάτι νὰ κάνουμε, ἀλλὰ κάτι νὰ μάθουμε. Κι αὐτὸ τὸ κάτι ἔχει νὰ κάνῃ -τί σύμπτωσις- καὶ πάλι μόνον μὲ ἐμᾶς.

εἰκόνα