Ὁλίγον φθινοπωρινὸς κι ὁλίγον χειμερινός.
Μὲ πολλὰ προβλήματα μὰ καὶ μὲ πολλὲς εὐκαιρίες…
Μὲ πολλοὺς προβληματισμοὺς μὰ καὶ πολλὲς στιγμὲς ἀποφασιστικότητος…

Δὲν διαφέρει σὲ κάτι ὁ Νοέμβριος ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους μῆνες τοῦ ἔτους, ἐφ΄ ὅσον καθημερινῶς, ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, διαβιοῦμε καί, κάποιες φορες, ζοῦμε ἐν μέσῳ κόπων καὶ δυσχεριῶν, λιγοστῶν στιγμῶν χαλαρώσεως, ἐλαχίστων στιγμῶν χαρᾶς,  μηδαμινῶν ἀπολαύσεων καὶ πολλῶν φόβων.
Διαφέρει ὅμως, ὅπως κάθε ἄλλη μας νίκη ἐπὶ τῆς τῆς καθημερινότητός μας, ὡς πρὸς τὴν ἀπόφασιν τῆς ἀλλαγῆς ὀπτικῆς, τῆς ἀνατροπῆς τοῦ παλαιοῦ τρόπου σκέψεώς μας καὶ τῆς νέας μας …«περπατησιᾶς»….!!!…
…διότι κάθε μας στιγμὴ εἶναι μία νέα εὐκαιρία γιὰ νέες μάχες, νέους στόχους καὶ νέες νίκες.
Καὶ οἱ νίκες, γιὰ νὰ ἔλθουν, συνοδευόμενες σαφῶς ἀπὸ τὶς χαρές, τὶς ἀπολαύσεις καὶ τὶς χαλαρώσεις…
…ἀπαιτοῦν θυσία σὲ χρόνο, σὲ συναίσθημα καὶ σὲ σωματικὸ πόνο γιὰ νὰ ἐπιτευχθοῦν…
Κι ἐμεῖς χορτάσαμε ἀπὸ κόπους καὶ δὲν ἀντέχουμε ἄλλους….

Μὰ δὲν εἶναι ἔτσι… Ὁ κόπος εἶναι ἀμελητέος ὅταν ἡ ἀπολαβὴ εἶναι σημαντική…
Ὅσο ὅμως  ἔτσι πιστεύουμε πὼς θὰ εἶναι, ἔτσι θὰ εἶναι…
…διότι ἡ ζωή, ἡ πραγματικὴ ζωή, δὲν θέλει κόπο…
…θέλει τρόπο…
…θέλει πίστη στὸ ἀποτέλεσμα…
…θέλει δέσμευσιν ἀπέναντι στὸ ὄνειρο…
…θέλει πεποίθησιν στὸν ἑαυτόν μας…
…θέλει ἰσχυροποίησιν τῶν δεσμῶν μας μὲ τὸν κόσμο μας…
…θέλει ἀνατροπὴ τῆς ὀπτικῆς μας κι ὄχι ἁπλῶς ξεβόλεμα…!!!

Ὅταν λέμε τρόπο ἐννοοῦμε τὴν ὀπτικὴ κι ὄχι τοὺς συμβιβασμούς.
Ἡ δική μας ὀπτικὴ κάνει τὰ πάντα νὰ φαίνονται ὄμορφα ἢ ἄσκημα, εὔκολα ἢ δύσκολα, δυστυχῆ ἢ εὐτυχῆ.
Εἶναι αὐτὴ ποὺ μᾶς ἐνδυναμώνει, μᾶς φορτίζει, μᾶς μετατρέπει σὲ …«ἀεικίνητα» ποὺ δὲν σταματοῦν κάπου, παρὰ μόνον γιὰ νὰ πάρουν ἀνάσα, πρὸ κειμένου νὰ ξεκινήσουν κάτι καινούργιο!!!
Αὐτὴ ἡ κατάστασις ὅμως δὲν κουράζει. Θρέφει…. Ἀναζωογονεῖ… Θεριεύει τὸν Ἄνθρωπο ἀπένανται στὰ κτήνη καὶ τὸν κάνει Ἀνίκητο!!!

Δίχως κούφιες εὐχὲς λοιπόν, μὰ πάντα ἔχοντας τὴν ἀναγκαία ἐπίγνωσιν, ἂς ἀναλογισθοῦμε τὰ πόσα ὄμορφα θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπιτύχουμε καὶ τελικῶς νὰ ζήσουμε, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν νέο χειμῶνα ποὺ ἔρχεται. Ἕναν χειμῶνα σαφῶς πιὸ δύσκολο ἀπὸ κάθε ἄλλον προηγούμενον, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ μὲ ἐμᾶς πιὸ σοφούς, πιὸ ἀποφασισμένους καὶ τελικῶς πιὸ ἑτοίμους γιὰ ἀνατροπές.
Ἀνατροπὲς ἀναγκαῖες, ἐσωτερικές, ποὺ ὁδηγοῦν βεβαιωμένα στὴν συλλογικὴ ἐκείνη κατάστασιν, ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ γυρίσῃ ὁ κόσμος μας …«ἀνάποδα»!!!
Καὶ μόνον ἐὰν εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ μετατρέψουμε αὐτὸ τὸ Ὄνειρο σὲ Πραγματικότητα, θὰ ἐπιτύχουμε νὰ εἴμαστε ἐκεῖ γιὰ νὰ τὸ ζήσουμε ὅταν συμβῇ.
Γιὰ νὰ εἴμαστε ὅμως ἐκεῖ, ὀφείλουμε νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τώρα τὰ μικρά μας, καθημερινὰ ἐκεῖνα βήματα, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν ἀνακάλυψιν τοῦ δρόμου γιὰ τὴν Ἐλευθερία!!!
…Γιατί τί ἄλλο θέλει ὁ Ἄνθρωπος πάρεξ Ἐλευθερίας;;

Φιλονόη

εἰκόνα