Ἐκ πρώτης ὄψεως ἡ ἐπιλογὴ τῆς ὀπτικῆς φαντάζει σὰν …πανάκεια, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι.
Ἐπεὶ δὴ εἴμαστε ἄνθρωποι κι ἐπεὶ δὴ διαρκῶς ἐξελισσόμεθα, σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς μας παραμένουμε σὲ διαφορετικὸ στάδιο, διανύοντας διαφορετικὴ διαδρομή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαθέτουμε διαφορετικὸ βαθμὸ ὡριμότητος καὶ καταληκτικῶς ὀπτικῆς σὲ διαφορετικὰ στάδια, σχέσεις καὶ τομεῖς τῆς ζωῆς μας.

Διαφορετικὰ λοιπὸν βλέπουμε τοὺς φίλους μας, διαφορετικὰ τοὺς συγγενεῖς μας καὶ διαφορετικὰ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο.
Κατ΄ ἀναλογίαν λοιπὸν διαφορετικὰ βλέπουμε τὰ ὅσα ἀφοροῦν στὴν προσωπικὴ ζωή μας, διαφορετικὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν χώρα μας καὶ διαφορετικὰ τὰ ὅσα ἀπασχολοῦν συνολικῶς τὸν πλανήτη μας.

Ἡ ὀπτικὴ ὅμως εἶναι αὐτὴ μᾶς χαρακτηρίζει καὶ μᾶς μετατρέπει, κατὰ περίπτωσιν, σὲ νικητὲς ἢ ἡττημένους.
Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, εἴμαστε ἐρωτευμένοι καὶ πιστεύουμε πὼς οὐδεὶς δύναται νὰ μᾶς ἀντισταθῇ, τότε εἶναι σχεδὸν βέβαιον πὼς πράγματι, οὐδεὶς δύναται νὰ μᾶς ἀντισταθῇ, σὲ κάθε …«στόχο μας»!!!
Ἐὰν πιστεύουμε τὸ ἀντίθετον γιὰ τὸν ἑαυτόν μας, τότε οὐδεὶς πρόκειται νὰ ἀνταποκριθῇ στὰ συναισθήματά μας καί, τελικῶς, θὰ «παίζουμε μπάλα στὸ γήπεδο τῶν ἡττημένων»!!!

Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ λοιπὸν κινοῦνται τὰ πάντα, ἀποδεικνύοντας, σὲ ἕναν (μικρὸ γιὰ τὴν ὥρα) βαθμό, πὼς ναί, ἐμεῖς μποροῦμε, ἄλλοτε περισσότερο κι ἄλλοτε λιγότερο, νὰ ἐπιδράσουμε ἐπάνω στὶς καταστάσεις, ἀκόμη κι ἐὰν ἐκ πρώτης ὄψεως κάτι τέτοιο φαντάζῃ ἀδύνατον. Ἔτσι, ὅσο …ὀξύμωρον κι ἐὰν χαρακτηρίζεται, εἶναι γεγονὸς πὼς ὅταν ἐμεῖς βλέπουμε τὰ ἐθνικά μας θέματα (ἢ ἀκόμη καὶ τὰ παγκόσμια) μὲ τὴν ὀπτικὴ τῆς ἀνάγκης ἐπικρατήσεως τοῦ δικαίου, «προσαρμόζουμε» κάθε σχεδιασμό μας, στόχο μας καὶ σκοπό μας σὲ αὐτὴν τὴν ἀνάγκη. Τότε ὅμως, ὅσο κι ἐὰν αὐτὸ φαίνεται πὼς εἶναι ἀδύνατον καὶ παράλογον, θέλοντας καὶ μή, συνεργοῦμε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν, ἐφ΄ ὅσον σαφῶς καὶ δὲν εἴμαστε οἱ μόνοι ποὺ ἐπιλέγουν αὐτὴν τὴν διαδρομή.

Καταληκτικῶς, ἀκόμη κι ἐὰν ἐμεῖς ἀποδεδειγμένα θὰ …ἀπουσιάζουμε ἀπὸ μίαν τέτοιαν ὁλοκληρωτικὴ ἀνατροπὴ τοῦ σημερινοῦ καθεστῶτος, γνωρίζουμε πολὺ καλὰ μέσα μας πὼς ἐφ΄ ὅσον αὐτὴ ἡ στόχευσις εἶναι πλέον πανανθρωπίνως ἀναγκαία, γιὰ κάθε ὄν τοῦ πλανήτου μας, οὔτως ἢ ἄλλως θὰ λειτουργήσουμε ὑπὲρ τῆς ἐν λόγῳ συνθήκης, ἀκόμη κι ἐὰν γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα πὼς θὰ εἴμαστε τὰ ἀναγκαία θυσιασμένα θύματα πρὸ κειμένου νὰ ὑπάρξῃ.

Ἡ ὀπτική μας ἀλλάζει τὰ δεδομένα καὶ τὰ γεγονότα. Ἡ ὀπτική μας εἶναι αὐτὴ ποὺ μᾶς ἀλλάζει τὸν σκοπό. Ἡ ὀπτική μας εἶναι τὸ μέσον γιὰ νὰ περάσουμε στὸ «στρατόπεδον τῶν νικητῶν».
Οὐδέποτε οἱ ἐλπίδες καὶ τὰ εὐχολόγια.

Φιλονόη

εἰκόνα