Ὥρα προσδιορισμοῦ κοινοῦ Σκοποῦ…

Ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν σκέπτεται, ὅ,τι σκέπτεται (σὲ ἀρκετὰ ἐκτεταμένον ἀκόμη ἐπίπεδον) θέτοντας τὶς ἀτομικές του προτεραιτότητες ἐπάνω ἀπὸ τὶς (ἐξ ἀνάγκης πλέον ἐπιβεβλημένες) προτεραιότητες τῆς ἐπιβιώσεως τοῦ συνόλου.
Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας, αἰῶνες τώρα, σταδιακῶς μᾶς ἀπεμάκρυνε ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς Πολιτείας, στὴν ὁποίαν ἅπαντες οἱ Πολῖτες ὀφείλουν νὰ ἔχουν (μὰ καὶ μὲ δική τους εὐθύνη νὰ συντηροῦν) ἔναν κοινό, καὶ ὠφέλιμο γιὰ ὅλους Σκοπό.

Ἡ ἐν λόγῳ στάσις ζωῆς, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἐκπεσμός, μᾶς ὁδήγησε ὡς κοινωνίες στὰ σημερινά μας ἀδιέξοδα, ἐφ΄ ὄσον ὅταν τὸ ἄτομον τίθεται ἐπάνω ἀπὸ τὸ σύνολον, τότε ἡ κοινωνία παύει νὰ ὑφίσταται καὶ ἡ ἀσυδοσία βασιλεύει.

Ἡ φαυλότης, σημερινὸ γνώρισμα ὅλων τῶν (φερομένων ὡς) κεφαλῶν τοῦ τόπου, μὰ καὶ σημαντικοῦ τμήματος τῶν (φερομένων ὡς) πολιτῶν, μὰ καὶ καταληκτικῶς στὴν πλειοψηφία τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν τοῦ πλανήτου μας, γιὰ νὰ φθάσῃ στὸ σημεῖον νὰ ἐπικρατήσῃ, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ἐπέτυχε νὰ διαβρώσῃ σὲ βάθος λαοὺς καὶ λαούς, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα νὰ διαπιστώνουμε ἐξοργισμένοι πὼς ἡ Ὕβρις ἐπεκράτησε. 
Γιά πόσο ὅμως ἀκόμη;

Βάσει τῶν ὅσων πληροφοριῶν ὄμως μᾶς διέσωσε ἡ (γνωστὴ κι ἄγνωστος στοὺς πολλοὺς) Ἱστορία, γνωρίζουμε πὼς ὅταν ἡ Ὕβρις ἐπικρατῇ, ἐὰν δὲν εὑρεθῇ κάτι ἢ κάποιος γιὰ νὰ τὴν περιορίσῃ ἢ καὶ νὰ τὴν ἀνακόψῃ, τότε, ὡς ἀκρότατον φαινόμενον, ἀναλαμβάνει …δουλειὰ ὀ πλανήτης.
Φυσικὲς διεργασίες συμβαίνουν, γιὰ νὰ τὴν παύσουν ὁριστικῶς καὶ νὰ ἐπαναφέρουν τὶς Κατὰ Φύσιν διεργασίες καὶ πάλι σὲ ἰσοῤῤοπία.

Αὐτὰ ὅμως ἀκόμη εἶναι κάπως …μελλοντικά, παρ΄ ὅ,τι τὰ μηνύματα αὐτῆς τῆς μορφῆς ἀποκαταστάσεως ἰσοῤῥοπιῶν ὑφίστανται.
Ἐμεῖς, στὸ ἐδῶ καὶ τώρα, ὅμως ἕναν μέγιστον Σκοπό, ποὺ ὄλοι μας, μὲ τὶς ὁποῖες δυνατότητές μας, ὀφείλουμε νὰ ὑπηρετήσουμε, ἀκόμη καὶ αὐτοθυσιαζόμενοι. Κι αὐτὸς ὁ Σκοπός μας ἔχει νὰ κάνῃ, ἐπὶ τοῦ παρόντος, μὲ τὴν ὅσο τὸν δυνατὸν μεγαλυτέρα ἀποκατάστασιν τῶν βαθμῶν Ἐλευθερίας μας, ὁπωσδήποτε ὡς ἀτόμων, μὰ κυρίως ὡς Ἀνθρωπότητος.

Πρὸς τοῦτον καλὸ θὰ εἶναι, σιγὰ σιγά, περισσότερο νὰ ἑστιάζουμε στὰ ὅσα θὰ μπορούσαμε νὰ πράξουμε πρὸς ὄφελος ὅλης τῆς Ἀνθρωπότητος, παρὰ στὰ ὅσα θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς αὐξήσουν, σὲ ἀτομικὸ ἢ τοπικὸ ἐπίπεδον, κάποιους, ἐλαχίστους, βαθμοὺς ἐλευθερίας. Ἡ Ἀνθρωπότης εἶναι ἕνας ζῶν ὀργανισμὸς καὶ οἱ ζῶντες ὀργανισμοὶ δὲν πάσχουν τοπικῶς ἀλλὰ συνολικῶς.
Διότι, ὡς γνωστόν, ἕνας ὀργανισμὸς ποὺ πάσχει ἀπὸ ἕναν εἰσβολέα ὀφείλει νὰ ἑστιάζῃ διαρκῶς στὴν ἀποβολὴ τοῦ εἰσβολέως ἀπὸ τὸ σῶμα του καὶ ὄχι μόνον στήν, σὲ κάποια ὄργανά του, περιορισμένη κάθαρσιν. 

Ὁπωσδήποτε Σκοπός μας ὀφείλουμε νὰ εἶναι οἱ συνολικοὶ βαθμοὶ Ἐλευθερίας τοῦ κάθε Ἀνθρώπου. Ἅμα τῆς ἐκκινήσεώς μας ὄμως, ἐκ τῶν πραγμάτων, πρὸ κειμένου νὰ διατηροῦμε διαρκῶς κάθε ἀνεκτημένον βαθμὸ ἐλευθερίας μας, ναί, ὑποχρεούμεθα νὰ ἐστιάζουμε καθημερινῶς στὸν τοπικὸ καὶ ἀτομικό μας χῶρο.
Ἔως τότε, ἐκκινῶντας σαφῶς ἀπὸ τὰ ὅσα μποροῦμε νὰ διαχειρισθοῦμε, πάντα σὲ ἀτομικὸ καὶ τοπικὸ ἐπίπεδον, καλὸ εἶναι νὰ κυττᾶμε πέραν ἀπὸ τὶς …γραμμές, διότι δὲν πάσχουμε μόνον ἐμεῖς, ἀλλὰ ὁ κάθε ἄνθρωπος τοῦ πλανήτου μας. Ἀκόμη κι ἔνας μόνον νὰ παραμείνῃ ὑπὸ τὰ δεσμά τῆς ὑπαρχούσης ἀρχῆς, θὰ εἶναι μία μόνιμος «ἑστία μολύνσεως» γιὰ ὅλους τοὺς ὑπολοίπους.
Κάτι τέτοιο ὅμως αὐτομάτως θὰ καταδεικνύη πὼς ἡ νίκη τοῦ Ἀνθρώπου δὲν ἐπετεύχθη.

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ὥρα προσδιορισμοῦ κοινοῦ Σκοποῦ…

  1. .
    ΝΟΗΤΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ !

    ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΥΠΑΡΞΗ

    ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ …
    .
    ΑΠΛΑ ΣΤΗΝ ΣΦΑΙΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΊ.

    .

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *