Δέν ἀξίζουμε κάτι καλλίτερον;

Κι ἐάν τό ἀξίζουμε, τότε γιατί τό ἀξίζουμε; Ἔχουμε ἐνδιαφερθῆ νά μάθουμε;
Μήπως γιατί εἴμαστε Ἕλληνες; Ἤ μήπως διότι (ἀκόμη) αἰσθανόμεθα (σὲ ἕναν βαθμό) ἄνθρωποι;

Θὰ τὸ πῶ διαφορετικά.
Σαφῶς καὶ ἀξίζουμε κάτι καλλίτερον, ἀλλὰ ὄχι τόσο γιὰ αὐτὰ ποὺ αἰσθανόμεθα νὰ μᾶς ἀδικοῦν, ἀλλὰ περισσότερο γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀρνούμεθα νὰ διακρίνουμε. Κι αὐτὰ ποὺ ἀρνούμεθα νὰ διακρίνουμε ἐμπεριέχουν, πρωτίστως κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, συνειδητὴ προσπάθεια αὐτοβελτιώσεως σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Διότι τὸ κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου καλλίτερον δὲν ἔχει νὰ κάνῃ τόσο μὲ τὸ πλέον ἄνετο ἐπίπεδον διαβιώσεως, παρὰ μόνον μὲ τὸ ποιοτικότερον εἶδος ἀντιλήψεως.

Ἐὰν λοιπὸν δὲν ἐπιλέξουμε, μόνοι μας, νὰ μποῦμε στὴν διαδικασία τοῦ νὰ γινόμεθα καθημερινῶς καλλίτεροι ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἤμασταν, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀλλάξουμε κάτι στὸν κόσμο μας. Μά, ἡ ἐν λόγῳ κατάστασις, ἐμπεριέχει πόνο καὶ κόπο. Ποιός εἶναι αὐτός πού θά ἐπιλέξη νά πονᾷ καί νά κοπιάζῃ ὅταν προβάλλεται διαρκῶς ὡς πρότυπον ἡ ἀδράνεια καί ὁ σαπροφυτισμός; Ὁ ἐκπεσμός καί ὁ σαπροφυτισμός καί τό βόλεμα δέν μαθαίνουμε πώς εἶναι ὁ καλλίτερος τρόπος διαβιώσεως;

Μά εἶναι πράγματι τελικῶς ὅλα αὐτά τόσο σπουδαία; Κι ἐάν δέν εἶναι, τότε μήπως ἀνεχόμενοι αὐτήν τήν ἐκδοχή, συνεργοῦμε στό νά ἀπομειώνουμε διαρκῶς μόνοι μας τό καλλίτερον, «πριονίζοντας» διαρκῶς τὸ …κλαδὶ ποὺ ἐπάνω του καθόμαστε, ὁδεύοντας σταθερῶς καί βεβαιωμένα μόνον πρός τό χειρότερον;
Κι ἐάν μόνοι μας …«πριονίζουμε τό κλαδί μας», τότε μήπως τό νά «πορευθοῦμε πρός τό καλλίτερον διότι τό ἀξίζουμε» ξεκινᾷ ἀπό τό νά ξεβολευθοῦμε στά πάντα καί νά πάρουμε μόνοι μας τόν (κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου) ἀνήφορον;

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *