Φίλος, λέει, εἶναι αὐτὸς ποὺ σὲ νοιώθει, ποὺ σὲ πονᾶ, ποὺ στέκεται δίπλα σου καὶ στὰ καλὰ καὶ στὰ δύσκολα. Κι ἔτσι εἶναι, πράγματι.
Μόνον πού, κάποιες φορές, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ λογίζονται ὡς φίλοι χάνονται, γιὰ τοὺς ὁποίους δικούς τους λόγους, ἀφήνοντας βαθειὲς πληγὲς πίσω τους…
Σύμμαχος εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν σὲ γνωρίζει, ποὺ σπανίως σὲ πονᾶ, ἀλλὰ ποὺ ὑπὸ συγκεκριμένες συνθῆκες συντρέχει.
Οἱ σύμμαχοι δὲν εἶναι σταθεροὶ καὶ ἡ ἀπώλειά τους δὲν εἶναι ὀδυνηρή.
Στὰ δύσκολα ὅμως, ὅταν ἀκόμη καὶ οἱ φίλοι ἐξαφανίζονται, ξαφνικά, ἀπὸ τὸ πουθενά, συχνότατα, ἐμφανίζονται κάποιοι σύμμαχοι, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ πορευθοῦν σὲ δύσκολα μονοπάτια μαζύ μας. Ὅσο κι ἐὰν τοὺς αἰσθανόμεθα περιστασιακούς, ἡ πραγματικότης δὲν ἀλλάζει: εἶναι ἐκεῖ καὶ συντρέχουν, στηρίζουν, βοηθοῦν μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διαθέτουν.
Κυττᾶμε γύρω μας προσεκτικά. Πολὺ προσεκτικά. Ἀλλάζουμε τὶς ὁπτικές μας καὶ «ἀνοίγουμε» τὰ ἐπικοινωνιακά μας πεδία τόσο, ὅσο νὰ μποροῦμε νὰ δεκτοῦμε, ἐὰν κριθῇ ἀναγκαῖον, τὴν ὁποιανδήποτε συμμαχία. Εἶναι ἀκραία παράλογον τὸ …ἀπίθανον, ἀλλὰ συμβαίνει τόσο συχνά, ποὺ καθίσταται κανών. Ναί, ἐκεῖ ἔξω, ἀναμένουν πολλοὶ ἐν δυνάμει σύμμαχοί μας, ποὺ ἁπλῶς ἀκόμη δὲν ἔχουν διασταυρωθῆ οἱ δρόμοι μας καὶ πού, τὴν κατάλληλο στιγμή, ὡς …κομῆτες, θὰ ἐμφανισθοῦν γιὰ νὰ μᾶς ὑποστηρίξουν μὲ ὅλα τὰ μέσα.
Τὰ γιατί τους μᾶς εἶναι ἀδιάφορα. Σημασία ἔχει μόνον πὼς ὅσο κι ἐὰν φαντάζῃ, ἐκ πρώτης ὄψεως, πολὺ ἐχθρικὸς ὁ κόσμος μας, δὲν εἶναι καὶ τόσο. Εἶναι κατὰ πολὺ λιγώτερο καὶ ἀναμένει, κάθε στιγμή, τὸ κατάλληλον ἐκεῖνον ἐρέθισμα, ποὺ θὰ ἐξωτερικευθοῦν ὅλα ἐκεῖνα ποὺ δὲν περιμέναμε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.