Ὑπάρχει μία ἀρχὴ στὸν κόσμο μας, ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, συχνὰ πυκνά, λησμονοῦμε. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μὴ συγκρίσεως. Εἶναι μία φυσικὴ ἐπιλογὴ κάθε ἐμβίου ὄντος, ποὺ κάνει πάντα τὸ καλλίτερον γιὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ γιὰ τοὺς γύρω του, ὑπακούοντας τυφλὰ στοὺς φυσικούς του νόμους καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ ἐὰν οἱ γύρω του εἶναι καλλίτεροι ἢ χειρότεροι.
Διαβιεῖ μὲ μοναδικά του κριτήρια τὴν ἐπιβίωσιν καὶ τὴν βελτίστη ἀτομική του συμπεριφορὰ μέσα στὸ περιβάλλον του. Ἐκφράζει οὐσιαστικῶς, ὑπὸ τὶς ὅποιες συνθῆκες, τὸν καλλίτερόν του ἑαυτόν.
Ὄχι διότι διαθέτει τὴν ἀνθρώπινο μνήμη καὶ συνειδητότητα, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἐκ φύσεως εἶναι πλασμένο.
Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς σοφοὺς καὶ κορυφαίους τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου, ὄχι μόνον ἔχει ἀπωλεσθῆ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον βιάζεται καθημερινῶς μὲ ὅλους τοὺς τρόπους.
Τὸ νὰ «ψοφήσῃ ἡ κατσίκα τοῦ γείτονος», γιὰ παράδειγμα, εἶναι μία θλιβερὴ ἐκδοχὴ αὐτῆς τῆς ἀπωλείας, ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ σταθερὰ σὲ ὅλο καὶ χαμηλότερα ἀντιληπτικὰ ἐπίπεδα.
Μά, ἐπὶ τέλους, καιρός μας εἶναι νὰ τὸ ἀνατρέψουμε αὐτό.
Καλὸ θὰ ἦταν λοιπόν, γιὰ ὅλους μας, νὰ ἀναθεωρήσουμε πολλά. Πρῶτα πρῶτα ὅμως καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἐπανεξετάσουμε ὅλες ἐκεῖνες τὶς παραμέτρους ποὺ μᾶς παγιδεύουν σὲ τέτοιες συμπεριφορές, ἐφ΄ ὅσον μᾶς ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ συγκεντρωθοῦμε ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὰ ὠφέλιμα. Καὶ τὰ ὠφέλιμα εἶναι αὐτὰ ποὺ προαγάγουν τὴν ἐπικοινωνία, ἐλαχιστοποιοῦν τὶς κοινωνικὲς συγκρούσεις καὶ ἐνισχύουν τὴν ἐπιστημονικότητα καὶ τὴν ἀλήθεια.
Αὐτὰ χρειαζόμεθα καὶ μόνον καὶ μὲ αὐτὰ ὀφείλουμε νὰ πορευόμεθα.
Εἶναι τόσο ἁπλᾶ, μὰ καὶ τόσο σύνθετα, ποὺ ἐὰν ἐπιτύχουμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ ἄχθος τους, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ θέσουμε τὰ θεμέλια ἑνὸς καλλιτέρου κόσμου γιὰ ὅλους μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.