Αὐτὲς τὶς ἡμέρες μᾶς φορτώνουν μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς παρα-πληροφορίες, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς συσκοτίσουν τὴν σκέψιν καὶ νὰ μᾶς ἀποκοιμίσουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά.
Δὲν ἔχουμε κάποιαν ἑορτή, γιὰ νὰ ἑορτάσουμε, κι ἄς πασκίζουν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὸ ἀντίθετον. (Καὶ δὲν ἀναφέρομαι σὲ θρησκευτικὰ ἤ στὰ ἐποχιακὰ ἤθη κι ἔθιμα. Αὐτὰ παραμένουν προσωπικὴ ὑπόθεσις τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς!!!)
Τὰ ἔθιμα αὐτοῦ τοῦ τόπου δεκάδες φορὲς ἔχουν γίνει μέσον ἤ ἀποκοιμίσεως ἐκφοβισμοῦ ἤ παραπληροφορήσεως, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς διατηροῦν σὲ κατάστασιν ἡρεμίας καὶ ἡσυχίας.
Δὲν ἑορτάζουμε κάτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες. Δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἑορτάζουμε…
Καὶ δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ἑορτάζουμε διότι μόλις τώρα ἀρχίσαμε ἐπὶ τέλους νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς ἡ σκλαβιά, ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλλει, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, εἶναι διαρκείας κι ὄχι πρόσκαιρος ἤ προσωρινή. Οὔτε θὰ παύσῃ ἐπεὶ δὴ τὸ Ἄλφα ἤ τὸ Βῆτα κόμμα θὰ λάβῃ τὰ ἡνία τῆς …κατ’ ἐντολὴν (ἤ καὶ φυτευτῆς ἐὰν θέλετε) φαινομενικῆς ἐξουσίας.
Ἡ σκλαβιὰ θὰ παύση στὴν ὥρα της, ἀπὸ συνειδητοποιημένους Ἀνθρώπους, ποὺ θὰ ξέρουν πολὺ καλὰ τὸ τί πρέπει νὰ κάνουν, πότε νὰ τὸ κάνουν καὶ γιατὶ νὰ τὸ κάνουν…
Ἀλλὰ ἄς μὴ στενοχωρῶ καλλίτερα αὐτοὺς ποὺ δὲν συμφωνοῦν μαζύ μου.
Σήμερα λοιπόν, εἰδικῶς σήμερα, ποὺ ἀρχίζουμε νὰ συνειδητοποιοῦμε τὸ μέγεθος τῆς δουλοποιήσεώς μας, εἶναι ἀνάγκη νὰ παραμένουμε διαυγεῖς, ξεκάθαροι καὶ ἑστιασμένοι στὰ ὅσα πράγματι ἔχουμε νὰ πράξουμε.
Ὄχι αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἐπιβίωσίν μας ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν στὸ Ὅλον.
Ἐμεῖς ξέρουμε…
Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ξέρουν…
Τὸ ταξείδι ἔχει πρὸ πολλοῦ ξεκινήσει καὶ στὸ πέρας τῆς διαδρομῆς προσμένει ἡ Ἐλευθερία.
Ἡ νίκη εἶναι Μονόδρομος.
Υ.Γ.1.Οἱ φλόγες, μία μία, ἀνάβουν… Κι ὅσο περισσότερες φλόγες ἀνάβουν, τόσο περισσότερο ἡ ὁρμὴ δυναμώνει… Κι ὅσο μεγαλώνει ἡ ὁρμή, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ πέρας τῆς διαδρομῆς φθάνουμε… Στὸ Ποθητὸν κι Ἀναγκαῖον…
Υ.Γ.2. Ἑορτάζουμε… Ὄχι τὴν μεγάλη νύκτα, ποὺ φαινομενικῶς δείχνει νὰ μᾶς πλακώνῃ ἀλλὰ τὴν μεγάλην ἀφύπνισιν ποὺ ἡ Ἀνάγκη μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ βιώσουμε. Καὶ κάθε χρόνο, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, θὰ πλησιάζουμε ἀκόμη περισσότερο τὴν Μεγάλη Στιγμή.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Λαμπρη λεγεται η Εορτη. Οχι πασχα.
Και την εορταζουμε αφου πρωτα καψουμε εντελως τον Ιουδα.
ΥΓ
Θα μου πεις αυτος ειναι συνηθισμενος απο ολοκαψιματα
Σωστά!!!
Παρὰ τὴ -δικαιολογημένη- συναισθηματική μας φόρτιση, τὰ “ἔθιμα”, ἰδἰως αὐτὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, συνιστοῦν τὰ δεσμά μας.
Το βλέπεις εκείνο το βουνό
που ν πιο ψηλό από το άλλα
εκεί είναι πύργος γυάλινος
με κρουσταλλενια τζάμια
Μέσα κοιμάται μια ξανθιά
μιας χήρας θυγατέρα
και πως να την ξυπνήσουμε
και πως να της το ειπουμε
Σήκω καημένη Αναστασιά
Σήκω ν ανάψεις τη φωτιά
και σβήσε το λυχνάρι
Σήκω καημένη Αναστασιά
Πολὺ τρυφερὸ καὶ σαφῶς ἐλπιδοφόρο, ἂν καί, ἐκ πρώτης ὄψεως, τὸ ἀντίθετον γίνεται ἀντιληπτόν.
(Αὐτὸ τὸ «καϋμένη» μὲ ἐνοχλεῖ σὰν χαρακτηρισμός…!!!)
Χρόνια πολλὰ καὶ κυρίως Χρόνια Ἐλεύθερα!!!!!!!
Υ.Γ. Ἐὰν κρατήσουμε μόνον τὸν συμβολισμὸ τοῦ ὀνόματος, ὅλα καλά, γιατί, ὡς γνωστόν, Ἀναστασιὰ δὲν μὲ λέν.
Μου δόθηκε η εντύπωση πως λέγεσαι Αναστασία
Από μια διαφήμιση εδώ στο ιστολόγιο αυτό
Δι ο και έστειλα ευχές σε προηγούμενο σχόλιο μου
Λάθος από εμένα ευτυχώς ακίνδυνο
Ἐν τάξει… τὸ ἀποσαφηνίσαμε.
Οἱ (ἂς ποῦμε) διαφημίσεις, εἶναι φίλων ἀγαπημένων, ποὺ οὐδὲ μία ἐμπορικὴ ἢ ἄλλη ἀνάλογος σχέσις κέρδους ὑφίσταται μεταξύ μας. Τοὺς ὑποστηρίζω διότι τὸ ἀξίζουν σὰν ἄνθρωποι καὶ μόνον. Ὁπότε δὲν εἶναι διαφημίσεις ἀλλὰ προβολὴ τῆς ἐργασίας των.
Το κατανοώ φίλη μου
Είναι εμφανές πως το ιστολόγιο δεν παραχωρεί τόπο για διαφημιστικούς σκοπούς
Οπότε ας αποσύρω και την λέξη ” διαφήμιση” η οποία εύκολα στις μέρες μας ίσως και να παρεξηγείται λόγω της συνδέσεως αυτής με το όποιο εμπορικό κέρδος και ας πω την λέξη προβολή
Όπως και να είναι οι ευχές μου πάντοτε υπήρξαν προϊόν καλής επιθυμίας και εξ αυτού είναι και αποτελεσματικές
Δηλαδή οι δικές μου ευχές πιάνουν
Υγεία τύχη και ομορφιά σε όλους
Νὰ εἶσαι καλά!!!!!!!
Ἀντεύχομαι τὰ καλλίτερα ἀπὸ καρδιᾶς… καὶ οἱ δικές μου εὐχὲς πάντα πιάνουν… Γενικῶς πάντα οἱ εὐχὲς τῶν καλῶν ἀνθρώπων πιάνουν.