Πόσο ὑπερβολικὸ ἀκούγεται κάτι τέτοιο…
Μά, ὅμως, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξαφνιάζῃ, τελικῶς, εἶναι καὶ τὸ μόνον ἀληθές.

Ὁ ἄνθρωπος κατανοεῖ μόνον αὐτὰ ποὺ τοῦ ἐπιτρέπουν οἱ ὑπάρχουσες …ἐμπειρίες του νὰ κατανοήσῃ. Εἶναι ἄλλως τὲ γνωστὸ πὼς κρίνουμε τὸν κόσμο μας μόνον βάσει τοῦ …παρελθόντος μας, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, μόνον τὰ ἀτομικά μας βιώματα εἶναι κι ἐκεῖνα ποὺ μᾶς προσφέρουν δυνατότητα νὰ ἀντλήσουμε ἐξ αὐτῶν ἀσφαλῆ συμπεράσματα. Οἱ γνώσεις μας λοιπόν, τὰ ὁποιαδήποτε συμπεράσματά μας μὰ καὶ ὅλο τὸ σύστημα τῶν πεποιθήσεών μας, εἶναι δομημένα μόνον ἐπάνω στὶς ἀτομικές μας ἐμπειρίες. Οἱ ἐμπειρίες τρίτων παραμένουν πάντα …ἐγκυκλοπαιδικὲς πληροφορίες, δίχως νὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν ἀπὸ ἐμᾶς σὰν σκαλοπάτι γνώσεως καὶ συνειδητότητος.

Ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν λοιπὸν δύναται νὰ «συλλάβῃ» καί, κατ’ ἐπέκτασιν νὰ ἐπεξεργασθῇ, γιὰ νὰ φθάσῃ στὸ νὰ κατανοήσῃ λίγο περισσότερα, ἀπὸ ὅσα ἔως σήμερα ἀντιλαμβάνεται, ἀπὸ ὅλες τὶς τρέχουσες πληροφορίες, ἀλλὰ θὰ ἑστιάσῃ μόνον σὲ ἐκεῖνες ποὺ «συνδέονται» μὲ τὸ ἀτομικό του «οἰκοδόμημα» τῶν πεποιθήσεων καὶ τῶν ἀπόψεων ἤ ἀκόμη καὶ τῶν ἐμμονῶν του. Εἶναι, ἐὰν τὸ καλοσκεφθοῦμε, φυσικὴ ἐπιλογὴ κι ἐξέλιξις αὐτὴ ἡ διαδικασία.

Ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ δὲν εἴμαστε ἀκόμη ἕτοιμοι ἢ δὲν μποροῦν νὰ μᾶς φανοῦν χρήσιμα (ἔστᾦ καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος) περνοῦν γύρω μας ἀπολύτως ἀδιάφορα καὶ ἀπαρατήρητα. Ὁπωσδήποτε γύρω μας ὑφίστανται τὰ πάντα, ὡς «ἀποθήκη γνώσεων», ἀλλὰ θὰ «σταθοῦμε» μόνον σὲ ἐκεῖνες τὶς λεπτομέρειες ποὺ κάτι θὰ μᾶς «ἐρεθίσουν». Αὐτοὶ  οἱ «ἐρεθισμοὶ» εἶναι τόσο χρήσιμοι, ποὺ στέκονται ὡς οἱ οὐσιαστικὲς ἐκεῖνες μοχλεύσεις, ποὺ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐπεκτείνουμε, κατὰ κάτι, ὅλο τὸ ἀντιληπτικό μας οἰκοδόμημα.

Συνεπῶς, ἔτσι, ἀπολύτως ἁπλοϊκά, μποροῦμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς δυνάμεθα νὰ βλέπουμε μόνον ἔως ἐκεῖ ποὺ μποροῦμε. Ὄχι γιατὶ δὲν εἶναι ἀπέραντοι οἱ …«ὁρίζοντες τῆς γνώσεως», παρὰ μόνον διότι ἐμεῖς, ἀκόμη, δὲν διαθέτουμε τὶς ἀνάλογες ἐκεῖνες ἐμπειρίες ποὺ θὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ κατανοήσουμε κάθε ἐπὶ πλέον ἐπίπεδον συνειδητοποιήσεως.

Φιλονόη 

Σημείωσις

Θὰ μπορούσαμε, σὲ πρῶτο ἐπίπεδον καὶ μόνον, νὰ τὸ παρομοιάσουμε ὅλο αὐτὸ σὰν τὴν προσπάθεια ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ, ποὺ ἀντιλαμβάνεται στοιχειωδῶς κάποιες ἀριθμητικὲς πράξεις, νὰ κατανοήσῃ ἐπιστημονικὰ μαθηματικά. Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδύνατον, ἐὰν δὲν προϋπάρξῃ τὸ ἀναγκαῖον ὑπόβαθρον ποὺ θὰ ἐπιτρέψη στὸ παιδὶ νὰ πατᾷ διαρκῶς σὲ προϋπάρχουσες γνώσεις, πρὸ κειμένου νὰ φθάσῃ στὸ νὰ «πατᾷ» τὸ κάθε ἐπόμενον γνωσιακό του βῆμα, σὲ γερὰ γνωσιακὰ θεμέλια.
Κατ’ ἀντιστοιχίαν λοιπόν, πατῶντας μόνον σὲ ἀτομικὰ συστήματα ἀντιληπτικότητος, πεποιθήσεων καὶ συμπερασμάτων, δυνάμεθα νὰ ἐννοήσουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ ὅσα σήμερα κατανοοῦμε.

εἰκόνα