Παύω, ἐπὶ τέλους, νὰ εἶαι ὁ κάθε λογῆς κομπάρσος τῆς ζωῆς μου.
Γίνομαι πρῶτος ἐγὼ αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελα νὰ εἶναι οἱ ἄλλοι, παύοντας νὰ ἀπαιτῶ ἀπὸ αὐτοὺς τὸ ὁ,τιδήποτε. Ἔχουν τὰ δικά τους βαρίδια, τὶς δικές τους ἐμμονὲς καί, κυρίως, τὶς δικές τους διαδρομὲς νὰ διανύσουν.
Γίνομαι, ἐπὶ τέλους, ἀπολύτως συνειδητῶς, ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν ἤμουν. Γίνομαι πολεμιστὴς μὰ καὶ Ἄνθρωπος, δίχως, στιγμή, νὰ ἀποφεύγω τὶς εὐθύνες μου. Ἡ ἀνάληψις καὶ διατήρησις τῶν εὐθυνῶν μου στὸ δικό μου πεδίον δράσεως εἶναι ἐπίπονος μὰ καὶ σπουδαία, διότι μὲ «ἐκπαιδεύει» ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ παραμένω διαρκῶς ἐλεύθερος, ἑτοιμοπόλεμος καὶ ἀποφασισμένος. Δὲν θὰ πολεμήση κάποιος γιὰ ἐμέναν ἐὰν ἐγὼ ἀρνοῦμαι νὰ πολεμήσω γιὰ τὰ ὄνειρά μου, τὰ ἰδανικά μου καὶ τὶς ἀξίες μου.
Γίνομαι, ἐπὶ τέλους, ὀ φίλος μου καὶ ὁ σύντροφός μου. Ἀδελφός, πατέρας καὶ μάννα τοῦ ἑαυτοῦ μου. Γίνομαι τὸ παιδί μου καὶ ὅλος ὁ κόσμος, ἀντιληπτὸς καὶ μή. Γίνομαι τελικῶς ἐγὼ πρῶτος ὄλα αὐτὰ ποὺ χρειάζομαι, πρὸ κειμένου ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ νὰ ἀνοίγω παράθυρα στὸν κόσμο μας, εἴτε γιὰ νὰ βιώσω ἐμπειρίες μὲ ὅλες μου τὶς αἰσθήσεις, εἴτε γιὰ νὰ ἀγωνισθῶ καινούργιους ἀγῶνες, εἴτε ἀκόμη καὶ νὰ ἐπικοινωνήσω ἐπὶ τῆς οὐσίας μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους.
Ἐὰν ὅμως καταφέρω κάθε μου στιγμὴ νὰ μετουσιώνομαι σὲ αὐτὸ ποὺ ἐγὼ θὰ ἤθελα γιὰ τοὺς ἄλλους, τότε, θέλοντας καὶ μή, θὰ βιώσω νέες ἐκπλήξεις, ἐφ΄ ὅσον θὰ παύσω νὰ ἑστιάζω ἔξω ἀπὸ ἐμένα, ἀνακαλύπτοντας τὶς δικές μου ἱκανότητες καὶ δυνατότητες. Καὶ τότε, μαγικά, θὰ καταφέρω νὰ συνειδητοποιήσω πὼς ὁ κόσμος μου εἶναι κάτι τελείως διαφορετικὸ ἀπὸ ὅλα ὅσα ἔως τώρα ἀντιλαμβανόμουν καὶ πὼς πράγματι ἐὰν δὲν εἶμαι κάθε στιγμὴ ὁ πρωταγωνιστής του, τότε δὲν ὑπάρχει καὶ λόγος ὑπάρξεώς του.
Τὸν λόγο ὑπάρξεως τοῦ ἀτομικοῦ μας κόσμου μόνοι μας, κάθε στιγμή, τὸν δομοῦμε, τὸν ὑπερασπιζόμεθα καὶ τὸν ἐπεκτείνουμε. Δὲν τὸν κλέβουμε. Δὲν μᾶς χαρίζεται. Οἱ τυχαιότητες καὶ οἱ συμπτώσεις καθίστανται κάτι περιττὸ ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ σκοπός. Καὶ μόνον τότε τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς ζωῆς ἀποκτᾶ διαστάσεις τέτοιες, ποὺ ἀν τί νὰ ἀναζητοῦμε στηρίγματα, μετουσιωνόμεθα ἐμεῖς στὸ μοναδικό μας στήριγμα, τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὸ ἀληθές, ποὺ ὅμως δικαιολογεῖ κάθε στιγμὴ τὴν παρουσία του ἐδῶ, διότι τὴν κερδίζει μὲ τὸν κόπο του καὶ τὴν συνειδητότητά του.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.