Ἀπὸ Βοστώνη – Τέξας, Συρία μέσῳ…Τσετσενίας….

 γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

 Το εργοστάσιο λιπασμάτων που εξερράγη – με εντυπωσιακό τρόπο – στο Τέξας, λίγο μετά την «σφαγή της Βοστώνης», αποδείχτηκε – από τα αρχεία του – ότι διέθετε 1350 φορές μεγαλύτερη ποσότητα νιτρικής αμμωνίας στις αποθήκες του απ’ το νόμιμο απόθεμα.

Μήπως η «έκρηξη» τελικά δεν ήταν και τόσο «τυχαία»;

Μήπως ήταν μια «κλασσική απόκρυψη» που στόχο είχε να «συγκαλύψει μια πιθανή απώλεια»  ιδιαιτέρως υψηλής ποσότητας της (δυνητικά εκρηκτικής) νιτρικής αμμωνίας;

Κάτι που είναι το «βασικό στοιχείο» ενός ιδιαιτέρως καταστροφικού εκρηκτικού, του ANFO.

Συνέχεια

Ὑπόθεσις «ἐκτέλεσις Βαξεβάνη». Μῦθος ἤ πραγματικότης;

 

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

 Στο τεύχος 26 B’ (18) Απριλίου 2013 του HotDoc περιγράφεται η απόπειρα «Ολικής Διαγραφής» ενός δημοσιογράφου. Του Κ. Βαξεβάνη. Ενός δημοσιογράφου που όσες ιδεολογικές αντιθέσεις και διαφωνίες κι αν έχεις μαζί του, θα πρέπει να του αναγνωρίσεις ότι ο ρόλος του στην αποκαλυπτική δημοσιογραφία ήταν και είναι σημαντικός. Και απολύτως χρήσιμος ως προς το να αναδειχτούν «δυσώδη σημεία» του Ελληνικού πολιτικοκοινωνικοοικονομικού γίγνεσθαι.

Στον πόλεμο δε κατά της Διαφθοράς και της «Υψηλής Βαθείας Εγκληματικότητας», τέτοιες δυναμικές παρουσίες θα έπρεπε να διαφυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού.

Συνέχεια

Κάποτε τὰ χωράφια εἶχαν Ἕλληνες ἐργάτες…. Κάποτε…

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

 

Κάποτε – όχι πολύ πίσω στο χρόνο, μόλις 20 χρόνια περίπου – Έλληνες έκαναν τις αγροτικές εργασίες.

Το μεροκάματο καλό.

5, 10, 20 ακόμη και 30 χιλιάρικα (δραχμούλες γαρ) τη μέρα μπορούσε να καθαρίσει κάποιος στα χωράφια. Ανάλογα πόσο έμπειρος και γρήγορος ήταν.

Αξιοπρεπή μεροκάματα.

Συνέχεια

Τί κρύβει ἡ 2α ἐπίσκεψις Ἀλεξέι Μύλλερ – Gazprom – στήν Ἑλλάδα σέ 10 ἡμέρες;

   γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Πώς να το ερμηνεύσεις τώρα αυτό;
Οι Ρώσσοι αποφάσισαν να εντείνουν τις πιέσεις τους;
Αποφάσισαν να εντείνουν την παρουσία τους;
Ν’ αποδείξουν ότι το ενδιαφέρον τους είναι όντως ειλικρινές;
Ήταν άραγε καθαρά συμβολική η επίσκεψη του «Ισχυρού Ανδρός» ; Ή περιλάμβανε κι άλλα «κρυφά πιάτα το μενού»;
Είχε προκαθοριστεί – είπαν από την κυβέρνηση – η (επαν)έλευσή του από την προηγούμενη φορά.
Κι ένα τόσο ισχυρό (από πλευράς «συμβολικής δυναμικής») γεγονός έμεινε «πολιτικά ανεκμετάλλευτο» επί δέκα ημέρες;
Πολύ μικρότερα γεγονότα τα «εξαντλούν επικοινωνιακά» έτσι που τα έχουν κάνει μαντάρα με τα μνημόνια.
Κι αυτό το «άφησαν έτσι»;
Μάλλον ξαφνική ήταν λοιπόν η «(επαν)επίσκεψη». Πράγμα που την κάνει ακόμη πιο «κρίσιμη».
Αν πάμε στις πιθανές αιτίες αυτής της ασυνήθους και ξαφνικής επανεπίσκεψης, το τοπίο είναι πάρα μα πάρα πολύ θολό. Πρόσφορο λοιπόν για εικασίες. Άλλωστε, αν δεν ήθελαν εικασίες, ας πρόσεχαν όλοι. Να το διαχειρίζονταν πιο προσεκτικά. Και όχι με τόση «έκπληξη», «ταραχή», «σύγχυση» και «μυστικοπάθεια». Αυτά ως προς την Κυβέρνηση.
Πως το διαχειρίστηκαν τα ΜΜΕ τώρα:

Ἀγωγοὶ καὶ Ἐνέργεια. Ῥωγμὴ στό Ῥωσσικό Παράδοξο ἤ … ἄλλο ἕνα «Ῥωσσοδυτικό Παιχνίδι» στόν Ἑλληνικό Ἀχυρώνα;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Στο προηγούμενο κείμενο «Ἑλλάδα – Ρωσσία» καὶ περὶ….«Ρωσικοῦ Παραδόξου» περιγράφηκε το γιατί εντέλει το διαχρονικό ρωσικό ενδιαφέρον περί Ελλάδας ήταν «υποτονικό και υποκριτικό» και όχι «έντονο» όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Ένα από τα «λεκτικά σχήματα» που χρησιμοποιήθηκαν (μεταξύ πολλών άλλων) για να στηρίξουν τον παραπάνω ισχυρισμό ήταν :
«…Θα μπορούσε (η Ρωσία) να ιδρύσει (στην Ελλάδα) μια πανίσχυρη εταιρεία παραγωγής και διανομής ενέργειας στη χώρα και με επιθετική πολιτική τιμών να εγκλωβίσει την πλειοψηφία των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στο ενεργειακό της άρμα. Θα μπορούσε να στήσει εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από φυσικό αέριο και να έχει το δικαίωμα να φέρνει το δικό της αέριο παραγωγής ενέργειας. Δηλαδή, θα μπορούσε να πάρει αυτά που ήθελε (σημ. “ως προς το Φυσικό Αέριο”και την ενεργειακή/γεωστρατηγική της εδραίωση στην περιοχή) «από την πίσω πόρτα». Γιατί δεν το έκανε; Γιατί δεν το κάνει;…»
Αυτό που εννοούσε βεβαίως το παραπάνω «σκωπτικό ερώτημα» (μαζί με πλήθος άλλων αντίστοιχων) ήταν πως «κάτι καταδεικνύει αυτό» :
δηλαδή, εάν πραγματικά ήθελε η Ρωσία να «βάλει πόδι γερά στην Ελλάδα» υπήρχαν πλείστα όσα μέσα να το κάνει. Απλά, επέλεξε να μην το κάνει και προτίμησε ν’ ασκεί «περιστασιακές υποκριτικές πιέσεις από το μπαλκόνι» μόνον και μόνον για ν’ αντλεί κάθε φορά ανταλλάγματα από τους Δυτικούς προκειμένου να υποχωρεί στα θέματα Ελλάδας και να παύει να τους «παρενοχλεί».
Τι άλλο να υποθέσει άλλωστε κανείς από τα παραπάνω;
Και ιδού το θαύμα. Μόλις λίγες ημέρες μετά, η Ρωσική εξωτερική πολιτική αποφάσισε ν’ «αυξήσει τη δυναμική της».
Συνέχεια

Ὅταν ἡ «Μεγαλο-Διαπλοκή»…. «ἀνησυχεῖ καὶ μαγειρεύει»…

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

«Ἀδικεῖ πολλάκις ὁ μὴ ποιών τι, οὔ μόνον ὁ ποιών τι…»
(«Συχνά αδικεί εκείνος ο οποίος δεν κάνει κάτι κι όχι μόνον όποιος κάνει…»)
Μάρκος Αυρήλιος, Τὰ εἴς ἑαυτόν

– Τι διάολο νομίζουν ότι κάνουν οι Δικαστές;
– Απλό. Τα πήραν στο κρανίο επειδή κάποιοι ηλίθιοι πολιτικοί πήγαν να τους την πέσουν στα μισθολογικά.
– Μην είσαι ανόητος. Αν ήταν τόσο απλό το θέμα δεν θ’ ανοιγόντουσαν τόσο βαθιά. Θα έμεναν στα ρηχά για να μπορούν να κάνουν πίσω σε μια διαπραγμάτευση κατόπιν αφού θα είχαν δείξει τα δόντια τους.
– Συμφωνώ. Το πήγαν πολύ μακριά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν σκοπό να το τραβήξουν.
– Γιατί όμως; Και πόσο μακριά έχουν σκοπό να το πάνε;
– Ως προς το γιατί, μάλλον συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους και αποφάσισαν να την εδραιώσουν. Αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αυτό σημαίνει πως έχουν σκοπό να το πάνε πολύ μακριά.
– Ποιά δύναμή τους μωρέ; Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι μπορούν να αντιπαρατεθούν στην ελίτ αυτού του τόπου;
– Πιθανόν αυτές οι μικρές νίκες κατά κάποιων ηλιθίων απρόσεκτων πολιτικών και ψευτονεόπλουτων τυχάρπαστων μικροεπιχειρηματιών που δεν ξέρουν από που κρατάει η σκούφια τους,  να τους γαργάλησαν την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία. Η αίσθηση της ισχύος, μην ξεχνάμε, είναι ισχυρό διεγερτικό. Εμείς το ξέρουμε καλά αυτό.
– Δεν είναι αρκετές αυτές οι εξηγήσεις. Κάτι άλλο συμβαίνει. Ή και κάτι άλλο.
– Τι εννοείς;
Συνέχεια