Στὸν Προθάλαμο τοῦ Ἐμφυλίου… Ἰδοῦ οἱ Ὑπεύθυνοι…γιὰ νὰ ξέρουμε «ποιὸς τὸ ξεκίνησε»…

Στὸν Προθάλαμο τοῦ Ἐμφυλίου... Ἰδοῦ οἱ Ὑπεύθυνοι...γιὰ νὰ ξέρουμε «ποιὸς τὸ ξεκίνησε».1

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Οι «καθεστωτικές πονηριές» συνεχίζονται…όλο και πιο θρασύτατα…όλο και πιο αδίστακτα….κι ανερυθρίαστα…
«Ας τελειώσουμε πρώτα με τα επείγοντα και μετά στήνουμε εξεταστικές επιτροπές για να βρούμε τι λάθος έγινε στο παρελθόν»…
Αυτή είναι η προκλητική απάντηση των κυβερνητικών πολιτικών στο λαϊκό αίτημα για διαλεύκανση του «τι συνέβη» και φτάσαμε στο μνημόνιο.
Πάει ακόμη πιο «βαθιά» το πράγμα όμως.
Κάποιοι – απ’ αυτούς τους ίδιους – μίλαγαν προεκλογικά για την ανάγκη να στηθεί εξεταστική επιτροπή για «τα πάντα μετά το ’74»
Να ανιχνευθεί η διαφθορά, να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι και να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη.
Και να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ! Όλοι…
Λόγια…και τίποτε παραπάνω….
Οι Κυβερνητικοί Πολιτικοί «αρνούνται σθεναρά» να πράξουν κάτι τέτοιο.

Πῶς νὰ τραβᾶς τὴν «προσοχὴ»…(«συνωστίζοντας» π.χ. τὴν μισὴ Ἀθήνα…)


γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Η αίθουσα ήταν γεμάτη. Στην κυριολεξία δεν έπεφτε καρφίτσα. Όλες και όλοι καλοντυμένοι. Και «ακριβοντυμένοι». Είχαν πληρώσει «τσουχτερά» τη συμμετοχή τους στο «πριβέ σεμινάριο».
Μπροστά μπροστά πρώτη θέση ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα ένας τύπος με λαμέ κίτρινο σακάκι και η συνοδός του με παρόμοια στυλιστικά ενδυματολογικά γκάτζετ πάνω της. Έξι θέσεις πιο πέρα, επίσης ξεχώριζε μια κοπέλα με ιδιαιτέρως αισθησιακό μπούστο και γενικότερη εμφάνιση.
Με το που εμφανίστηκε ο ομιλητής οι ψίθυροι σταμάτησαν.
Ο τύπος πλησίασε το βήμα κι αντί να σταθεί πίσω του και ψηλότερά τους, στάθηκε μπροστά του και κάθισε σταυροπόδι στο πάτωμα αφήνοντας το μεταλλικό θερμός του δίπλα του. Όλοι ανασηκώθηκαν από τις θέσεις τους για να δουν περίεργοι τι κάνει.
Αυτός, αντί να κοιτάξει το κοινό, τίναξε ξαφνικά το κεφάλι του αριστερά και πάνω, προσηλώνοντας το βλέμμα του έντονα κάπου αριστερά ψηλά στην απέναντι γωνία της οροφής, σαν κάτι σοβαρό να συνέβη εκεί. Σαν να μην υπήρχε κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα.
Όλοι ακολούθησαν το βλέμμα του και κοίταξαν το ίδιο σημείο.

Ὥστε νὰ βάλουμε ὅλοι πλάτη… Ὄχι! γιατὶ δὲν τὰ φάγαμε ὅλοι μαζὺ Πολιτικέ….

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

– Κύριε Πολιτικέ γιατί κόψατε το μισθό του συνταξιούχου;

– «Κοιτάξτε, αναγνωρίζουμε τις βαρύτατες θυσίες των Πολιτών αλλά κανείς μας σας βεβαιώ δεν θέλει να λαμβάνει τόσο ακραία και επώδυνα μέτρα…δεν γίνεται όμως αλλιώς…είναι ο μόνος δρόμος».

– Γιατί κόψατε το επίδομα του ανέργου;

– «Κοιτάξτε, αναγνωρίζουμε τις βαρύτατες θυσίες των Πολιτών αλλά κανείς μας σας βεβαιώ δεν θέλει να λαμβάνει τόσο ακραία και επώδυνα μέτρα…δεν γίνεται όμως αλλιώς…είναι ο μόνος δρόμος».

 – Γιατί κόψατε φάρμακα και περίθαλψη;

– «Κοιτάξτε, αναγνωρίζουμε τις βαρύτατες θυσίες των Πολιτών αλλά κανείς μας σας βεβαιώ δεν θέλει να λαμβάνει τόσο ακραία και επώδυνα μέτρα…δεν γίνεται όμως αλλιώς…είναι ο μόνος δρόμος».

– Γιατί επιβάλετε τόσο βαρύτατη φορολογία στη φτωχολογιά και όχι στους «έχοντες»;

– «Κοιτάξτε, αναγνωρίζουμε τις βαρύτατες θυσίες των Πολιτών αλλά κανείς μας σας βεβαιώ δεν θέλει να λαμβάνει τόσο ακραία και επώδυνα μέτρα…δεν γίνεται όμως αλλιώς…είναι ο μόνος δρόμος».

……………..

– Ρε συ θα τον βαρέσω…κασέτα έχει βάλει και παίζει… και μας τα φορτώνει κιόλας όλα από πάνω…για τόσο ηλίθιους μας έχει!

Συνέχεια

Κίνηση αὐτοκινήτου παράγοντας τὸ δικό σου ἀέριο!

Κίνηση αυτοκινήτου καίγοντας ξύλο και παράγοντας αέριο

 

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Κι όμως, σε συνθήκες κρίσης – και έλλειψης καυσίμου – η πρώτη διαθέσιμη λύση είναι η μετατροπή του κινητήρα ώστε να λειτουργεί «καίγοντας ξύλα»!

Για την ακρίβεια, να λειτουργεί με το αέριο στο οποίο μετατρέπεται η οργανική ύλη υπό την επήρεια μιας υπερυψηλής θερμότητας ενός «ειδικού (μετα)καυστήρα (1400ο C).

Ιδέα που έρχεται από το μακρινό 1870 όταν πρωτοχρησιμοποιήθηκε το ξύλο για παραγωγή αερίου που χρησιμοποιούνταν στο φωτισμό δρόμων και στο μαγείρεμα!

Το 1920 ο Γερμανός Μηχανικός George Imbert ανέπτυξε μια γεννήτρια παραγωγής «ξυλο-αερίου» προορισμένη για «αυτοκίνηση».

Συνέχεια

Ἄν ἤσουν Τοῦρκος πῶς θά εἰσέβαλες στήν Ἑλλάδα;

Ποιος άραγε απέμεινε να πιάσει το Σπαθί;

….ποιός τάχ’ Αμύντωρ έμεινε,

                    αυτές τις Πολεμίστρες να υπερασπιστεί;

 Κάποτε, κάποιοι έδιναν τον παρακάτω όρκο. Όποιος δεν τον έδινε, δεν νοούνταν Ελεύθερος Πολίτης των Αθηνών. Άρα, δεν είχε και πολιτικά δικαιώματα:

«…ρκος θηναίων φήβων….

  Ο καταισχυν τ πλα, οδ᾿ γκαταλείψω τν προστάτην ν στοίχ,μυν δ κα πρ ερν κα σίων,…κα μόνος κα μετ πολλν, κα τν πατρίδα οκ λάττω παραδώσω, πλείω δ κα ρεί σης ν παραδέξωμαι. Κα συνήσω τν ε κρινόντων, κα τος θεσμος τος δρυμένοις…»

Αυτά όμως τότε…

Σήμερα;

Ποιος άραγε θα πολεμήσει γι’ αυτόν τον τόπο;

Ποιος και πόσοι τάχατες (από τον Ελληνικό Λαό) απέμειναν που προτίθενται να δώσουν και να τιμήσουν τον παραπάνω όρκο;

Ιδού το «θλιβερό σκηνικό»:

Συνέχεια

Ὅταν ὁ ΔΗΜΆΡατος «αὐτομολοῦσε» στὴν Αὐλὴ τοῦ Ξέρξου…



Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

 

Ο ΔΗΜΆΡατος συγκυβερνούσε τη Σπάρτη με τον Κλεομένη Α’ περί τα 493 πΧ.

Μεταξύ τους πολιτικές ίντριγκες  οδήγησαν στην καθαίρεσή του από την συμβασιλεία και στην αντικατάστασή του από τον Λεωτυχίδα.

Το 491 “αυτομόλησε” στην Αυλή του Πέρση Βασιλιά Δαρείου Α.

Βοήθησε τον γιό του Ξέρξη να επικρατήσει ως διάδοχος έναντι των διεκδικητών του θρόνου αδερφών του και το 490 τον ακολούθησε στην εκστρατεία του κατά των Ελλήνων.

Συνέχεια