Ἄγρια χρόνια…

Ἄγρια χρόνια...Εἶχε αὐτὸ τὸ ἀνήμερο στὰ μάτια
Καὶ τὸ σμιλεμένο
τυραγνισμένο πρόσωπο
δήλωνε τὰ βάσανα
ποὺ ἡ ζωὴ τοῦ εἶχε ἀντιτάξει,
βάζοντας κατὰ μέρους
τὴν κοινωνική της μάσκα
Συνέχεια

Μάννα…

Μάννα…
σκορπίσανε παντοῦ τὰ ὄνειρά μου…
ἔφυγες Μάννα ἐσὺ κι ἡσύχασες γιὰ πάντα…
καὶ γὼ ἐδῶ, νὰ κουβαλάῳ τὴν σκιά μου…
ὡσεὶ παρών, νὰ σοῦ μιλάῳ ἀπ’ τὴν καβάντζα…
Λὲς δὲν ὑπάρχεις …ὅ,τι σ’ ἔλειωσε τὸ χῶμα… Συνέχεια