Τὸ μυτερό σου τὸ σκουφί,
Μίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν ἄτριχη κορφὴ
πέτα κάτω
καὶ φέρε ἀπ᾿ τὸ χλωρὸ τ᾿ ἀχούρι
τὸ διχρονίτικο γαϊδούρι
τὸ βαρβάτο!
Ποὺ λάμπ᾿ ἡ πέτσα του γυαλὶ
καὶ κανεὶς δὲν τὸ καβαλλεῖ
καὶ τὴν νιότη Συνέχεια
Ἀρχεῖα κατηγορίας: Λόγος
Ἱερὰ Ἑλλὰς
Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς,σοφίας θυγάτηρ,
ἀνδρείαν μεδέουσα,
φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον
διδοίης μοι.
Ἀναμονή…
Ἡ ἄσφαλτος ζεστὴ σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο
-Μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ ντροπή-
Ἡ ἀναμονή
Οἱ ταξειδιάρηδες ἔρωτες ἐπιβάτες στὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς Συνέχεια
Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψιν…
Φθινοπωρινὸ χασμουρητὸ
Περὶ αὐδῆς καὶ γραφῆς…
Τί καταδίκη…
νὰ μὴν ἔχω τὴν εὔννοιαν
νὰ γεννηθῶ σὲ ἀγέλην ἄλλου εἴδους,
νὰ μυρίζω τὴν αὐγὴν τὴν γῆν, Συνέχεια